Tadeusz Zygmunt Lorenz: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 6: | Linia 6: | ||
1 lutego 1958 roku Lorenz został powołany na stanowisko kierownika Katedry i Kliniki Urologii [[Akademia Medyczna we Wrocławiu|Akademii Medycznej we Wrocławiu]], obejmując równocześnie funkcję ordynatora Oddziału Urologicznego Wojewódzkiego Szpitala im. Babińskiego. 30 października 1958 roku podniesiony został do rangi [[Profesor nadzwyczajny|profesora nadzwyczajnego]]<ref name=":1" />. W latach 1962–1965 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Lekarskiego, a przez 2 kolejne lata był dziekanem tego Wydziału. W roku 1969 został [[Profesor zwyczajny|profesorem zwyczajnym]]. W latach 1972–1975 należał do Rady Naukowej Instytutu Balneoklimatycznego w [[Poznań|Poznaniu]]. W 1976 r. przeszedł na emeryturę<ref name=":0" />. |
1 lutego 1958 roku Lorenz został powołany na stanowisko kierownika Katedry i Kliniki Urologii [[Akademia Medyczna we Wrocławiu|Akademii Medycznej we Wrocławiu]], obejmując równocześnie funkcję ordynatora Oddziału Urologicznego Wojewódzkiego Szpitala im. Babińskiego. 30 października 1958 roku podniesiony został do rangi [[Profesor nadzwyczajny|profesora nadzwyczajnego]]<ref name=":1" />. W latach 1962–1965 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Lekarskiego, a przez 2 kolejne lata był dziekanem tego Wydziału. W roku 1969 został [[Profesor zwyczajny|profesorem zwyczajnym]]. W latach 1972–1975 należał do Rady Naukowej Instytutu Balneoklimatycznego w [[Poznań|Poznaniu]]. W 1976 r. przeszedł na emeryturę<ref name=":0" />. |
||
W kręgu zainteresowań prof. |
W kręgu zainteresowań prof. Tadeusza Zygmunta Lorenza były badania nad schorzeniami nowotworowymi, problemy [[Kamica moczowa|kamicy moczowej]], wady rozwojowe [[Układ moczowo-płciowy|układu moczowo-płciowego]]. Uważany jest za polskiego prekursora leczenia zapalnych schorzeń [[Gruczoł krokowy|gruczołu krokowego]] za pomocą [[Borowina|borowiny]]<ref name=":0" />. |
||
== Przynależność do organizacji == |
== Przynależność do organizacji == |
Wersja z 15:03, 21 lip 2021
Tadeusz Zygmunt Lorenz ( ur. 21 stycznia 1906 r. w Drohobyczu; zm. 3 stycznia 1986 r. Wrocławiu) - chirurg, urolog, profesor nauk medycznych.
Życiorys
W 1926 roku T.Z. Lorenz zdał egzamin dojrzałości w liceum w Stanisławowie, po którym podjął studia na kierunku lekarskim na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie. Po uzyskaniu dyplomu lekarskiego, w 1933 roku, rozpoczął pracę w Szpitalu Państwowym Świętego Łazarza w Krakowie. Od 1934 r. zatrudniony był na stanowisku asystenta w uniwersyteckiej Klinice Ginekologii i Położnictwa we Lwowie. Rok później objął etat na Oddziale Urologicznym w Państwowym Szpitalu Powszechnym we Lwowie[1]. 26 marca 1938 roku uzyskał stopień naukowy doktora nauk medycznych[2]. W latach 1944-1946 roku pracował jako urolog i ordynator Szpitala Powiatowego w Dąbrowie Tarnowskiej. Przez kolejny rok był współorganizatorem Oddziału Urologicznego Szpitala Miejskiego w Gdyni oraz tamtejszej Przychodni Urologicznej w Pogotowiu Portowym. W 1947 r. został zatrudniony na stanowisku kierownika Oddziału Urologicznego w Klinice Chirurgicznej Akademii Lekarskiej w Gdańsku. Rok później współzałożył Polskie Towarzystwo Urologiczne. Od 1950 r. był członkiem Komitetu Redakcyjnego czasopisma „Urologia Polska”. W roku tym także podjął pracę w I Klinice Chirurgicznej Państwowego Szpitala Klinicznego nr 1 Akademii Medycznej w Gdańsku, a w 1953 r. w III Katedrze i Klinice Chirurgicznej w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 3 AMG[1]. 22 października 1954 r. otrzymał tytuł naukowy docenta[2].
1 lutego 1958 roku Lorenz został powołany na stanowisko kierownika Katedry i Kliniki Urologii Akademii Medycznej we Wrocławiu, obejmując równocześnie funkcję ordynatora Oddziału Urologicznego Wojewódzkiego Szpitala im. Babińskiego. 30 października 1958 roku podniesiony został do rangi profesora nadzwyczajnego[2]. W latach 1962–1965 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Lekarskiego, a przez 2 kolejne lata był dziekanem tego Wydziału. W roku 1969 został profesorem zwyczajnym. W latach 1972–1975 należał do Rady Naukowej Instytutu Balneoklimatycznego w Poznaniu. W 1976 r. przeszedł na emeryturę[1].
W kręgu zainteresowań prof. Tadeusza Zygmunta Lorenza były badania nad schorzeniami nowotworowymi, problemy kamicy moczowej, wady rozwojowe układu moczowo-płciowego. Uważany jest za polskiego prekursora leczenia zapalnych schorzeń gruczołu krokowego za pomocą borowiny[1].
Przynależność do organizacji
- Międzynarodowe Towarzystwo Urologiczne;
- Polskie Towarzystwo Urologiczne;
- Towarzystwo Chirurgów Polskich;
- Wrocławskie Towarzystwo Naukowe[1]
Nagrody i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
- Medal Komisji Edukacji Narodowej;
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”;
- Medal 10-lecia Polski Ludowej;
- Medal 30-lecia Polski Ludowej;
- Odznaka "Zasłużony Pracownik Służby Zdrowia";
- Odznaka "Zasłużony dla Dolnego Śląska"[1]