St Ives
50°12′37″N 5°28′42″W/50,210278 -5,478333
 Przystań w St Ives | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Region | |
| Hrabstwo ceremonialne | |
| Unitary authority | |
| Wysokość |
0-3 m n.p.m. |
| Populacja (2002) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
01736 |
| Kod pocztowy |
TR26 |
Położenie na mapie Kornwalii  | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
Położenie na mapie Anglii  | |
| 50°12′37″N 5°28′42″W/50,210278 -5,478333
| |
| Strona internetowa | |
St Ives (korn. Porth Ia) – miasto w Wielkiej Brytanii, w Kornwalii nad Morzem Celtyckim, na zachodnim krańcu zatoki St Ives Bay. Port rybacki i popularna miejscowość wypoczynkowa, uznana w roku 2007 przez czytelników Guardiana za najlepszą miejscowość nadmorską w Wielkiej Brytanii[1]. Znany brytyjski ośrodek surfingu, ustępujący popularnością jedynie Newquay[2].
Geografia
[edytuj | edytuj kod]
St Ives znajduje się na północnym brzegu Półwyspu Kornwalijskiego, w odległości ok. 15 km od najbardziej wysuniętego na południowy zachód miejsca Wielkiej Brytanii – Land’s End.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Najstarsze ślady St Ives sięgają V w. n.e.. Początkowo osada rybacka, miasto stało się ważnym ośrodkiem wydobycia cyny. W 1545 roku stało się sceną krwawej rebelii, znanej w historii jako „rebelia modlitewnika” (ang. Prayer Book Rebelion)[3]. W 1877 roku miasto otrzymało połączenie kolejowe z St Erth, skomunikowane z trasą Londyn - Penzance. Od tej chwili datuje się stale rosnąca popularność St Ives jako ośrodka wypoczynkowego.
Sport
[edytuj | edytuj kod]Dwukrotnie w roku odbywają się tu mecze kornwalijskiej odmiany hurlingu - sportu, który uprawiany jest wyłącznie w St Columb Major i St Ives[4].
Miasta partnerskie
[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Best seaside town 2007. [dostęp 2008-07-10]. (ang.).
- ↑ Julia Kaufhold: St Ives. Goldfinch Books, 207. ISBN 978-3-940258-01-4.
- ↑ Cyril Noall: The story of St Ives. Redruth: Tor Mark, 2004. ISBN 0-85025-393-4.
- ↑ St columb and the Silver Ball - Hurling on Steroids. [dostęp 2009-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-11)].