Stanisław Bogusz (1890–1967)

Stanisław Bogusz

Cubała

chorąży
Data i miejsce urodzenia	7 maja 1890 Ołudza
Data i miejsce śmierci	26 września 1967 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Jednostki	2 pułk strzelców 204 pułk piechoty 3 pułk Strzelców Podhalańskich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Stanisław Bogusz (ur. 7 maja 1890 w Ołudzy, zm. 26 września 1967 w Warszawie) – żołnierz Wojska Polskiego na Wschodzie, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej i Armii Krajowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Wojciecha i Rozalii z Szubów. Absolwent szkoły powszechnej. Po zakończeniu nauki pracował w gospodarstwie rolnym rodziców, a następnie jako kelner. W 1912 wcielony do armii rosyjskiej i skierowany do szkoły podoficerskiej. W szeregach armii rosyjskiej walczył na frontach I wojny światowej. Od 1917 był żołnierzem I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego. Został wyznaczony na dowódcę plutonu w 2 pułku strzelców. W 1920 wstąpił o odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 204 pułku piechoty. W stopniu chorążego objął dowództwo 3 kompanii. Po reorganizacji na czele plutonu 7 kompanii 3 pułku Strzelców Podhalańskich walczył na froncie polsko-bolszewickim. We wrześniu 1920 pod Kuźnicą, przedarł się ze swym plutonem na tyły npla i porywając za sobą żołnierzy... wywołał panikę wśród szeregów przeciwnika. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Po wojnie zdemobilizowany. Pracował w Związku Strzeleckim w Krzyżanowie, W Komisji Państwowego Monopolu Spirytusowego, a od 1933 w Zarządzie Miejskim Warszawy.

W okresie okupacji wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. Aresztowany i przesłuchiwany przez Gestapo. Zwolniony, walczył w powstaniu warszawskim.

Po wojnie pracował w budownictwie. Zginął tragicznie, pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach Był żonaty z Marianną z Kasperczyków, dzieci: Wacław, Izabella.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 1542)

Bibliografia

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.