Stanisław Borzyszkowski

Stanisław Borzyszkowski

porucznik artylerii
Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1897 Binduga
Data i miejsce śmierci	28 października 1968 Susz
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Jednostki	64 pułk piechoty 16 pułk artylerii polowej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Stanisław Borzyszkowski (ur. 13 listopada 1897 w Bindudze, zm. 28 października 1968 w Suszu) – żołnierz armii niemieckiej, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 13 listopada 1897 we wsi Binduga, w rodzinie Jakuba i Magdaleny z Prądzyńskich. W 1915 powołany do armii niemieckiej. W jej szeregach walczył na frontach I wojny światowej. W październiku 1919 wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego i skierowany został do 64 pułku piechoty. Później przeniesiony do 16 dywizjonu artylerii ciężkiej, a od marca 1920 walczył w składzie 1 baterii 16 pułku artylerii polowej w wojnie polsko-bolszewickiej. W bitwie pod Terespolem, w czasie gwałtownego ataku Rosjan, pod silnym ostrzałem artylerii, kierował ogniem swoich baterii niszcząc nacierającego wroga. Za czyn ten został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”. W listopadzie 1920 awansował na podporucznika i skierowany został na kurs w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Rembertowie. 6 sierpnia 1921 na własną prośbę został przeniesiony do rezerwy. 29 stycznia 1932 prezydent RP nadał mu stopień porucznika z dniem z 2 stycznia 1932 i 4. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych artylerii. Posiadał przydział w rezerwie do 16 pułku artylerii lekkiej.

W 1925, po trzyletnich studiach, uzyskał dyplom nauk leśnych na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. Od stycznia 1925 pracował Lasach Państwowych, początkowo w Dyrekcji Toruńskiej, następnie Dyrekcji Bydgoskiej, a od 1 kwietnia 1932 w Dyrekcji Lasów Państwowych w Białowieży na stanowisku kierownika nadleśnictwa Jasień, w gminie Szereszów powiatu prużańskiego.

W czasie II wojny światowej powołany do służby wojskowej. Wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR dowodzonych przez gen. Władysława Andersa. Po zakończeniu działań wojennych powrócił w 1948 do kraju i podjął pracę zawodową. Od 1968 na emeryturze. Zmarł w Suszu i tam spoczywa na miejscowym cmentarzu.

Od 1932 żonaty z Marią Osińską, z którą miał córkę Marię (1934) i syna Andrzeja (1937).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2406 – 19 lutego 1921
• Krzyż Walecznych

Bibliografia

• Borzyszkowski Stanisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.5-463 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-22].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.