Stanisław Jakimionek
 kapitan
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 grudnia 1911 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 lutego 1945 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1933–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
Stanisław Jakimionek (ur. 22 listopada?/5 grudnia 1911 w Kronsztadzie, zm. 13 lutego 1945 w rejonie Nadarzyc) – polski oficer, uczestnik II wojny światowej w szeregach Armii Czerwonej i Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie robotniczej, jego ojciec pracował w porcie w Kronsztadzie[1]. Edukację zakończył, na poziomie szkoły powszechnej i pracował jako cieśla. W 1933 roku został powołany do służby wojskowej w Armii Czerwonej. Po ukończeniu kursu oficerskiego w Witebsku, powierzono mu obowiązki dowódcy kompanii. Po ataku III Rzeszy na Związek Radziecki nadal był dowódcą kompanii, a od 1943 roku szefem sztabu batalionu w szkole oficerskiej[1].
W maju 1943 roku jako żołnierz narodowości polskiej został skierowany do armii polskiej utworzonej w ZSRR. Powierzono mu dowództwo batalionu, którym dowodził w czasie bitwy pod Lenino[1].
Z 7 pułkiem piechoty przeszedł szlak bojowy przez ziemie polskie. Poległ w czasie walk z armią niemiecką na Wale Pomorskim w rejonie Nadarzyc. Pochowany został na cmentarzu wojskowym założonym obok wsi Nadarzyce[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Rydłowski 1971 ↓, s. 145.
- ↑ Rydłowski 1971 ↓, s. 147.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Rydłowski: Żołnierze lat wojny i okupacji. Warszawa: 1971.