Stanisław Jerzy Gdula

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Jerzy Gdula
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

1935
Lwów

Data i miejsce śmierci

12 listopada 2011
Bielsko-Biała

Profesor nauk technicznych
Specjalność: technika cieplna, termodynamika
Alma Mater

Politechnika Śląska

Profesura

1975

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej
Złota Odznaka ZNP

Stanisław Jerzy Gdula (ur. 1935 we Lwowie, zm. 12 listopada 2011 w Bielsku-Białej) – polski inżynier mechanik-energetyk, specjalista w dziedzinie termodynamiki i energetyki cieplnej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Stanisława Tadeusza Gduli[1], nauczyciela matematyki, i Jadwigi z domu Romańskiej. Ukończył studia na Wydziale Mechaniczno-Elektrycznym Politechniki Śląskiej, od 1957 był asystentem w katedrze kierowanej przez prof. Stanisława Ochęduszko. W 1963 został adiunktem, a trzy lata później docentem. W 1975 uzyskał tytuł profesora nauk technicznych, trzy lata później przeniósł się do filii Politechniki Łódzkiej, która miała siedzibę w Bielsku-Białej i był tam organizatorem i kierownikiem Katedry Termodynamiki na Wydziale Budowy Maszyn[2]. Równocześnie zasiadał w Komitecie Termodynamiki i Spalania Polskiej Akademii Nauk, a także przewodniczył sejmikowi województwa bielskiego. Był aktywnym członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego. Filia Politechniki Łódzkiej w 2001 usamodzielniła się stając się Akademią Techniczno-Humanistyczną. Działał w NSZZ Solidarność, a w późniejszym czasie w Komitecie Poparcia Lecha Kaczyńskiego.

W swoim dorobku ma około 50 publikacji i 60 opracowań dla przemysłu. Wypromował 11 doktorów.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Podstawy techniki cieplnej: dla automatyków;
  • Przewodzenie ciepła, praca zbiorowa pod red. Stanisława Jerzego Gduli;
  • Przewodzenie ciepła w prętach pryzmatycznych i żebrach.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]