Stanisław Kuniajew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Kuniajew
Станислав Юрьевич Куняев
Ilustracja
Imię i nazwisko

Stanisław Jurjewicz Kuniajew

Data i miejsce urodzenia

27 listopada 1932
Kaługa

Narodowość

rosyjska

Język

rosyjski

Alma Mater

Uniwersytet Moskiewski

Dziedzina sztuki

liryka, proza, krytyka literacka, publicystyka

Odznaczenia
Order „Za zasługi w kulturze i sztuce” Order Przyjaźni Order Przyjaźni Narodów Order „Znak Honoru”
Strona internetowa

Stanisław Jurjewicz Kuniajew (ros. Станислав Юрьевич Куняев; ur. 27 listopada 1932 w Kałudze, Rosyjska Federacyjna SRR) – rosyjski poeta, publicysta i redaktor naczelny czasopisma „Nasz Sowriemiennik” od 1989 roku.

W 1956 ukończył studia na Uniwersytecie Moskiewskim i wyjechał na Syberię, gdzie pracował jako dziennikarz. Po powrocie z Syberii do Kaługi rozpoczął działalność pisarską[1].

Wybrana twórczość[edytuj | edytuj kod]

Zbiory wierszy[edytuj | edytuj kod]

  • 1960 – Ziemleprochodcy (ros. Землепроходцы)
  • 1962 – Zwieno (ros. Звено)
  • 1966 – Mietiel zachodit w gorod (ros. Метель заходит в город)
  • 1970 – Nocznoje prostranstwo (ros. Ночное пространство)
  • 1971 – Zołotyje chołmy (ros. Золотые холмы)
  • 1972 – Na kraju niebiesnych gor (ros. На краю небесных гор)
  • 1973:
    • Wiecznaja sputnica (ros. Вечная спутница)
    • W okrużeni porożystych riek (ros. В окруженьи порожистых рек)
  • 1975 – W sientiabrie i w apriele... (ros. В сентябре и в апреле...)
  • 1976 – Switok (ros. Свиток)
  • 1977 – Rukopis' (ros. Рукопись)
  • 1978:
    • Głubokij dien' (ros. Глубокий день)
    • Po biełomu swietu (ros. По белому свету)
  • 1979 – Swobodnaja stichija (ros. Свободная стихия)
  • 1981:
    • Otblesk (ros. Отблеск)
    • Sołniecznyje noczi (ros. Солнечные ночи)
  • 1982 – Put' (ros. Путь)
  • 1983:
    • Oziero Biezymiannoje (ros. Озеро Безымянное)
    • Lipy Zagorodnogo sada (ros. Липы Загородного сада)
  • 1985 – Prostranstwo i wriemia (ros. Пространство и время)
  • 1986:
    • Ogon', miercajuszczij w sosudie (ros. Огонь, мерцающий в сосуде)
    • Russkije sny (ros. Русские сны)
  • 1988 – Mat' syra ziemla (ros. Мать сыра земля)
  • 1992 – Wysszaja wola (ros. Высшая воля)
  • 1996 – Skwoz' slezy na głazach (ros. Сквозь слезы на глазах)

Publicystyka[edytuj | edytuj kod]

  • 1979 – Swobodnaja stichija (ros. Свободная стихия)
  • 1989:
    • Obsłużywajuszczij piersonał (ros. Обслуживающий персонал)
    • "Sow. Rossija" (ros. "Сов. Россия")
  • 1990:
    • Wriemiena i legiendy (ros. Времена и легенды)
    • "Nie sotworu siebie kumira...". Stati i dniewniki epochi pieriestrojki (ros. “Не сотвори себе кумира...”. Статьи и дневники эпохи перестройки)
    • To że (ros. То же)
  • 1995 – Rastierzannyje tieni (ros. Растерзанные тени)
  • 2010 – Żrecy i żertwy Chołokosta (ros. Жрецы и жертвы Холокоста)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. peoples.ru: Станислав Куняев. peoples.ru, 2014. [dostęp 2014-02-22]. (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródła w języku rosyjskim