Stanisław Rogowski (generał)

Stanisław Rogowski

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	23 września 1925 Ryków k. Złoczowa
Data śmierci	29 czerwca 2018
Przebieg służby
Lata służby	1943–1990
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	6 Pułk Czołgów Ciężkich Zarząd Planowania Materiałowego Sztabu Generalnego WP
Stanowiska	szef Zarządu Planowania Materiałowego Sztabu Generalnego WP
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Stanisław Rogowski (ur. 23 września 1925 w Rykowie k. Złoczowa, zm. 29 czerwca 2018) – generał brygady WP.

Życiorys

Do wybuchu wojny skończył jedną klasę gimnazjum. W nocy z 9 na 10 lutego 1940 wraz z rodziną deportowany w głąb ZSRR do Obwodu Komi, gdzie pracował przy wyrębie tajgi. W sierpniu 1943 wstąpił do Armii Polskiej w ZSRR. Dowódca plutonu, potem zastępca dowódcy kompanii ds. polityczno-wychowawczych. W 1944 skończył Oficerską Szkołę Polityczno-Wychowawczą 1 Armii WP. Walczył w szeregach 1 Armii WP na szlaku od Smoleńska do Berlina. 1947 skończył roczny kurs doskonalenia oficerów w Oficerskiej Szkole Broni Pancernej w Modlinie. W 1949 został szefem sztabu batalionu w 6 pułku czołgów ciężkich we Wrocławiu, później był szefem sztabu tego pułku. 1954 skończył studia w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej we Wrocławiu. Zastępca komendanta Poligonu Naukowo-Badawczego Sprzętu Pancernego i Motoryzacyjnego w Sulejówku. 1961–1968 szef oddziału, potem szef rewizji w Sztabie Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W 1962 został magistrem inżynierem na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym Politechniki Warszawskiej. 1968–1982 szef Zarządu Planowania Materiałowego Sztabu Generalnego WP. 1971 ukończył wyższy kurs w Akademii Sztabu Generalnego. W 1978 otrzymał nagrodę MON II stopnia w dziedzinie nauk ekonomicznych. W październiku 1974 mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL prof. Henryk Jabłoński w obecności I sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka. 1982–1986 zastępca szefa Komitetu Technicznego Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw-Stron Układu Warszawskiego w Moskwie. Następnie był zastępcą komendanta Wojskowej Akademii Technicznej ds. technicznych w Warszawie. 20 kwietnia 1990 pożegnany przez ministra obrony narodowej gen. armii Floriana Siwickiego w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej i w listopadzie 1990 przeszedł w stan spoczynku.

Był mężem Alicji ze Szczepańskich (1925–2018).

Zmarł 29 czerwca 2018 i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera S-VI-17/18-24-4).

Ordery i odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1972)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1977)

Bibliografia

• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. III:M–S, Toruń 2010, s. 303–304.