Stanisław Szyrokoradiuk
 Stanisław Szyrokoradiuk | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Biskup diecezjalny odesko-symferopolski | |||
| Okres sprawowania |
od 2020 | ||
| Biskup charkowsko-zaporoski | |||
| Okres sprawowania |
2014–2019 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Inkardynacja | |||
| Śluby zakonne |
26 sierpnia 1988 | ||
| Diakonat |
1983 | ||
| Prezbiterat |
4 czerwca 1984 | ||
| Nominacja biskupia |
26 listopada 1994 | ||
| Sakra biskupia |
6 stycznia 1995 | ||
| Odznaczenia | |||
| |||
| Data konsekracji |
6 stycznia 1995 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Stanisław Szyrokoradiuk OFM (ur. 23 czerwca 1956 w Kornaczówce) – ukraiński duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy kijowsko-żytomierski w latach 1995–2014, biskup diecezjalny charkowsko-zaporoski w latach 2014–2019, administrator apostolski tej diecezji i biskup koadiutor odesko-symferopolski w latach 2019–2020, biskup diecezjalny odesko-symferopolski od 2020.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Święcenia kapłańskie otrzymał 4 czerwca 1984 w zakonie franciszkanów. Po święceniach pracował jako proboszcz w Połonnem[1].
26 listopada 1994 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji kijowsko-żytomierskiej ze stolicą tytularną Surista. Sakry biskupiej udzielił mu 6 stycznia 1995 sam papież. W 1996 został krajowym dyrektorem Caritasu[1].
24 lipca 2012 został administratorem apostolskim sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis diecezji łuckiej.
12 kwietnia 2014 papież Franciszek mianował go biskupem diecezjalnym diecezji charkowsko-zaporoskiej[1][2]. 2 lutego 2019 został mianowany biskupem koadiutorem diecezji odesko-symferopolskiej, jednocześnie pozostając administratorem apostolskim diecezji charkowsko-zaporoskiej[3]. 14 lutego 2020, wraz z objęciem diecezji charkowsko-zaporoskiej przez jej nowego biskupa, Pawło Honczaruka, przestał pełnić funkcję administratora apostolskiego, natomiast 18 lutego 2020, po przyjęciu rezygnacji biskupa Bronisława Bernackiego, objął rządy w diecezji odesko-symferopolskiej[4].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2016)[5][6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Rinuncia del Vescovo di Kharkiv-Zaporizhia (Ucraina) e nomina del successore. vatican.va, 2014-04-12. [dostęp 2021-12-08]. (wł.).
- ↑ Ukraina: nowi ordynariusze diecezji charkowsko-zaporoskiej i łuckiej. niedziela.pl. [dostęp 2014-04-12].
- ↑ Nomina del Vescovo Coadiutore con facoltà speciali di Odessa-Simferopol (Ucraina) e nomina dell’Amministratore Apostolico sede vacante di Kharkiv-Zaporizhia. press.vatican.va, 2019-02-02. [dostęp 2019-02-02]. (wł.).
- ↑ Rinuncia e successione del Vescovo di Odessa-Simferopol (Ucraina). press.vatican.va, 2020-02-18. [dostęp 2020-02-18]. (wł.).
- ↑ M.P. z 2017 r. poz. 110.
- ↑ Odznaczenia za zasługi w pielęgnowaniu duchowego i kulturowego dziedzictwa Polski na Wschodzie. prezydent.pl, 10 listopada 2016. [dostęp 2016-11-14].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Szyrokoradiuk [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-09-12] (ang.).