Przejdź do zawartości

Stanisław Jan Rostworowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Jan Rostworowski
Data i miejsce urodzenia

27 listopada 1934
Poznań

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 2018
Warszawa

Poseł na Sejm PRL VI, VII i VIII kadencji
Okres

od 1972
do 1985

Przynależność polityczna

Chrześcijańskie Stowarzyszenie Społeczne

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej

Stanisław Jan Rostworowski, właśc. Stanisław Franciszek Rostworowski (ur. 27 listopada 1934 w Poznaniu, zm. 1 stycznia 2018 w Warszawie[1]) – polski dziennikarz, publicysta i katolicki działacz społeczny, poseł na Sejm PRL VI, VII i VIII kadencji (1972–1985).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn Stanisława Rostworowskiego z rodziny szlacheckiej Rostworowskich herbu Nałęcz i Zofii[1] z Mycielskich herbu Dołęga[2]. W 1951 ukończył szkołę średnią w Poznaniu, następnie pracował fizycznie m.in. w charakterze robotnika w PKP we Wrocławiu. Przez krótki okres związany ze Stowarzyszeniem „PAX”. W latach 1953–1959 studiował filologię polską i francuską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1957 podjął pracę w Bibliotece im. H. Łopacińskiego w Lublinie, znalazł się również wśród założycieli Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego (był członkiem jego Zarządu Głównego oraz przewodniczącym Rady Naczelnej). Angażował się w tzw. inicjatywy pokojowe, był m.in. delegatem na kongres „Pokój i Sprawiedliwość” w Nijmegen (1968) oraz Konferencję Katolików Wschodu i Zachodu w Berlinie. Był dziennikarzem pisma „Za i Przeciw”, redaktorem naczelnym „Studiów i Dokumentów” (związanych z ChSS) oraz szefem wydawnictwa „Novum”. W latach 80. pracował również w „Tygodniku Polskim”.

W 1972 rekomendowany przez organizację do Sejmu VI kadencji z okręgu Chełm. Zasiadał w Komisjach Pracy i Spraw Socjalnych oraz Spraw Zagranicznych. W Sejmie VII kadencji jako reprezentant okręgu Biała Podlaska kontynuował pracę w Komisji Pracy i Spraw Socjalnych, był również członkiem Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów. Od 1980 zasiadał w Sejmie VIII kadencji z okręgu Lublin, pracował w Komisjach: Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów, Pracy i Spraw Socjalnych oraz Polityki Społecznej, Zdrowia i Kultury Fizycznej.

W latach 1958–1975 (właściwie do schyłku lat 80. XX wieku) był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa PRL pod ps. „Stanisław”[3].

Po odejściu z Sejmu pracował w latach 1986–1992 jako doradca kolejnych ekip rządowych. Przewodniczący prezydium rady Koła Rodu Nałęczów.

Był żonaty z Barbarą. Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem 30-lecia Polski Ludowej. Laureat Nagrody im. Witolda Hulewicza[4].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Sanatorzy kontra sikorszczycy czyli Walka o władzę na uchodźstwie w Rumunii 1939–1940 (wraz z Tadeuszem Dubickim), Wydawnictwo „Adiutor”, Warszawa 1993
  • „Dardanele”: delegatura WiN-u za granicą (1946–1949) (wstęp, dobór tekstów, przypisy), Zarząd Główny Stowarzyszenia Społeczno-Kombatanckiego „Wolność i Niezawisłość”, Wrocław 1999
  • Monografia rodziny Rostworowskich. Lata 1386–2012, Tom 1 i 2, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2013

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Stanisław Rostworowski [online], rejestry-notarialne.pl.
  2. Ziemianie polscy XX wieku, Wydawnictwo DiG, 2006, s. 131, ISBN 978-83-7181-405-1 [dostęp 2023-06-27].
  3. Ariel Orzełek, Działalność Jana Stanisława Rostworowskiego w Chrześcijańskim Stowarzyszeniu Społecznym w latach 1957–1974 [online], „Kwartalnik Historyczny” R. C. XXX, 2023, 2.
  4. Laureaci nagrody im. Witolda Hulewicza [online], Stowarzyszenie im. Witolda Hulewicza [dostęp 2019-12-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-30].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]