Stanisław Kamiński (żołnierz)

Stanisław Kamiński
„Daniel”
	; Podczas powstania warszawskiego w 1944
	podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	26 maja 1896 ; Stary Sącz
Data i miejsce śmierci	23 maja 1969 ; Kraków
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Armia Krajowa
Jednostki	1 pułk Strzelców Podhalańskich; 75 pułk piechoty; 64 pułk piechoty; pułk AK „Baszta”
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa; Bitwa nad Bzurą; powstanie warszawskie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Henryk Józef Kamiński^[a] ps. „Daniel” (ur. 26 maja 1896 w Starym Sączu, zm. 23 maja 1969^[2] w Krakowie) – podpułkownik Armii Krajowej, dowódca pułku „Baszta” w powstaniu warszawskim.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po I wojnie światowej służył w 1 pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Następnie pełnił służbę w 75 pułku piechoty w Chorzowie^[3]^[4]^[5]^[6]^[7]^[8].

Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 i 2. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[9]^[10]. W 1939 pełnił służbę w 64 pułku piechoty w Grudziądzu na stanowisku dowódcy III batalionu^[11]. Na czele tego batalionu walczył w kampanii wrześniowej. Ciężko ranny w bitwie nad Bzurą. Dostał się do niewoli niemieckiej, skąd w październiku uciekł ze szpitala jenieckiego.

Wrócił do Nowego Sącza, gdzie prowadził działalność konspiracyjną w Służbie Zwycięstwu Polski. Następnie objął w Warszawie dowództwo pułku „Baszta” – pułku dyspozycyjnego Komendy Głównej AK. Był także dowódcą Rejonu 6, Obwodu V Mokotów, okręgu warszawskiego AK. W powstaniu warszawskim na czele pułku „Baszta” walczył na Mokotowie. Od 4 do 18 sierpnia pełnił obowiązki dowódcy Obwodu Mokotów. Po kapitulacji powstania w niewoli niemieckiej, skąd wrócił do kraju w 1945 roku.

Został pochowany na cmentarzu Wojskowym w Krakowie (kwatera 8 WOJ-9-4)^[12].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 12538 (1944)^[13]
Krzyż Walecznych (1920)^[14]
Srebrny Krzyż Zasługi (17 marca 1934)^[15]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Do 1934 w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Stanisław III Kamiński”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko. W styczniu 1934 ogłoszono sprostowanie imion z „Stanisław III” na „Stanisław Henryk Józef”^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 31.
↑ Stanisław Kamiński. Powstańcze Biogramy. 1944.pl. [dostęp 2020-08-05]..
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 340, 425.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 299, 369.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 89, 207.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 51, 603.
↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 48.
↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 47.
↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 421.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 39.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 623.
↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-11-16] .
↑ ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 430 .
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 51.
↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 98 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
Lesław M. Bartelski, Mokotów 1944, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1986.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

[2] Do 1934 w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Stanisław III Kamiński”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko. W styczniu 1934 ogłoszono sprostowanie imion z „Stanisław III” na „Stanisław Henryk Józef”^[1].

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_2_z_26_stycznia_1934_roku,_s._31-1] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 31.

[3] Stanisław Kamiński. Powstańcze Biogramy. 1944.pl. [dostęp 2020-08-05]..

[CITEREFRocznik_Oficerski1923340,_425-4] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 340, 425.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924299,_369-5] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 299, 369.

[CITEREFRocznik_Oficerski192889,_207-6] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 89, 207.

[CITEREFRocznik_Oficerski193251,_603-7] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 51, 603.

[CITEREFLista_starszeństwa193348-8] Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 48.

[CITEREFLista_starszeństwa193547-9] Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 47.

[CITEREFRybkaStepan2003421-10] Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 421.

[CITEREFRybkaStepan200639-11] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 39.

[CITEREFRybkaStepan2006623-12] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 623.

[13] Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-11-16] .

[14] ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 430 .

[CITEREFRocznik_Oficerski193251-15] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 51.

[16] M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 98 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[1]