Przejdź do zawartości

Stanisław Kołcz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Kołcz
Ilustracja
Stanisław Kołcz w stopniu pułkownika, zdjęcie z 1975
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1930
Korniaktów

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 2005
Wrocław

Przebieg służby
Lata służby

1948–1991

Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Stanisław Kołcz (ur. 13 czerwca 1930 w Korniaktowie, zm. 18 czerwca 2005 we Wrocławiu) – generał brygady WP.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Skończył szkołę powszechną w Białobrzegach i 4 klasy gimnazjum w Łańcucie. We wrześniu 1948 wstąpił do wojska w Rzeszowie. W 1950 ukończył Oficerską Szkołę Piechoty w Jeleniej Górze, dowódca plutonu w 6 pp w Częstochowie. 1951-1954 studiował w ASG WP w Rembertowie, potem w stopniu kapitana został szefem sztabu 90 pp w Zgorzelcu. Od jesieni 1955 pracował w Śląskim Okręgu Wojskowym we Wrocławiu.

W sierpniu 1964 został szefem sztabu - zastępcą dowódcy 2 Dywizji Zmechanizowanej w Nysie w stopniu podpułkownika. W 1965 powrócił do pracy w ŚOW. 1967-1969 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie, po czym został szefem Oddziału I Sztabu ŚOW. Od jesieni 1973 zastępca szefa sztabu tego okręgu. Od lata 1977 docent w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. T. Kościuszki we Wrocławiu. Od lipca 1979 do lipca 1983 szef grupy kierunkowych na Wojsko Polskie w Zarządzie I Sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw - Stron Układu Warszawskiego w Moskwie. Następnie był szefem Zespołu Szkolenia Operacyjnego Sztabu Generalnego WP w Warszawie.

Jesienią 1983 mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL prof. Henryk Jabłoński w obecności I sekretarza KC PZPR gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego. Od grudnia 1988 do maja 1991 Główny Specjalista Kierownictwa Sztabu Generalnego WP z siedzibą przy Sztabie Śląskiego Okręgu Wojskowego.

W sierpniu 1991 przeniesiony w stan spoczynku.

Autor wielu prac, artykułów, recenzji i skryptów. Współautor (z płk Z. Gołąbiem) podręcznika „Współczesne dowodzenie wojskami” (1974).

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 208-210.