Przejdź do zawartości

Stanisław Koń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Koń
Ilustracja
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1918
Srogów Górny
Polska

Data i miejsce śmierci

28 listopada 1984
Buenos Aires
Argentyna

Przebieg służby
Lata służby

1937-1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
Armée de l’air
RAF

Jednostki

64 eskadra bombowa
dywizjon 306
dywizjon 318

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie) Medal Lotniczy (trzykrotnie)

Stanisław Grzegorz Koń (ur. 10 marca 1918 w Srogowie Górnym, zm. 28 listopada 1984 w Buenos Aires) – kapitan pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Nagrobek Stanisława Konia w Jurowcach

W 1936 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Jerzy Albert, Zbigniew Jara, Marian Killar)[1][2]. Absolwent XII Promocji (1936 - 1939) Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie[3] w stopniu podporucznika obserwatora z 38 lokatą. Następnie został przydzielony w 1939 przydzielony do 6 pułku lotniczego i 64 eskadry bombowej we Lwowie.

Po wybuchu II wojny światowej w kampanii wrześniowej w stopniu podchorążego pełnił funkcję obserwatora w 64 eskadrze bombowej. W tym czasie wykonał 4 zadania bombardierskie na niemieckie oddziały pancerno-motorowe. 14 września 1939 został ranny w rękę podczas starcia z niemieckimi myśliwcami npla. Później pozostał w eskadrze. Przed wojną i we wrześniu 1939 latał na samolocie PZL.23 Karaś.

Po klęsce wojny obronnej przedostał się do Francji, gdzie przystąpił do dywizjonu bombowego w bazie Tuluza służąc w niej od marca do upadku Francji w czerwcu 1940. Następnie trafił do Wielkiej Brytanii, gdzie od lutego do października 1941 służył jako nawigator w 7 Anti-Aircraft Co-operation Unit (AACU). W dalszym okresie odbył przeszkolenie na pilota i wykonywał loty operacyjne w jednostkach 65 i 288 DM RAF, po czym służył w Polskich Sił Powietrznych w Anglii w jednostkach dywizjonu 306 w Kirton-in-Lindsey[4] od października 1942 do kwietnia 1943 i dywizjonu 318[5] (w stopniu porucznika, nr P-1366) od maja 1943 do końca wojny w maju 1945, w tym od lutego 1944 do maja 1945 był dowódcą eskadry dywizjonu.

Został uhonorowany wieloma odznaczeniami polskimi i alianckimi.

Po wojnie osiadł w Argentynie. Był wieloletnim prezesem Stowarzyszenia Lotników[6]. Zamieszkiwał w Colle Cochabamba Rosano[7]. Jego żoną została obywatelka Włoch Mirella Scardobelli.[potrzebny przypis]

Zmarł w Buenos Aires. Jego prochy przeniesiono do Polski. Grób Stanisława Konia znajduje się na cmentarzu w Jurowcach.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wykaz absolwentów, którzy złożyli egz. dojrz. w latach szk. od 1887/88 do 1937/38. W: Sprawozdanie Jubileuszowe z działalności Państwowego Gimnazjum w Sanoku w latach 1888-1938 wydane z okazji Wielkiego Zjazdu wychowawców i wychowanków Zakładu w 50 rocznicę pierwszego egzaminu dojrzałości. Sanok: 1938, s. 58.
  2. Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2014-10-02].
  3. Promocja XII (1936 - 1939). mysliwcy.pl. [dostęp 2014-10-05].
  4. 306 Dywizjon Myśliwski "Toruński". dws-xip.pl. [dostęp 2014-10-02].
  5. 318 Dywizjon Myśliwsko-Rozpoznawczy "Gdański". polishairforce.pl. [dostęp 2014-10-02].
  6. Polonia zagraniczna. Argentyna. Z życia Klubu Polskiego w Buenos Aires. „Lud”. Nr 3609, s. 5, 9 stycznia 1979. 
  7. Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 130.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]