Stanisław Skrzymowski

Stanisław Skrzymowski
	kapitan
Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1894 ; Radzyń Podlaski
Data i miejsce śmierci	1940 ; Charków
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	20 Pułk Piechoty Ziemi Krakowskiej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Stanisław Skrzymowski (ur. 7 kwietnia 1894 w Radzyniu Podlaskim, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – kapitan intendent Wojska Polskiego. Ojciec Jerzego. Ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Jana i Józefy z Przychodzkich^[1]. W Wojsku Polskim od 1918. Uczestnik wojny 1918–1921 w szeregach 20 pp oraz Grupy Operacyjnej gen. Mokrzeckiego. Po wojnie służył w 1 dyonie żandarmerii Korpusu Kadetów nr 1, jako oficer gospodarczy oraz w 1 Okręgowym Szefostwie Intendentury, jako referent. 3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 215 lokatą w korpusie oficerów administracyjnych, dział gospodarczy. W 1923 pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie, pozostając na ewidencji Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr I.

3 maja 1926 został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 11 lokatą w korpusie oficerów administracyjnych, dział gospodarczy^[2]. W 1932 pełnił służbę Kierownictwie Administracji Pieniężnej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. W następnym roku przeniesiony został z korpusu oficerów administracji do korpusu oficerów intendentury oraz z KAP MSWojsk. do Kierownictwa Centralnego Zaopatrzenia Intendenckiego w Warszawie.

W trakcie kampanii wrześniowej 1939 – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej i przebywał w obozie w Starobielsku^[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[1], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[3]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 2971^[1].

Upamiętnienie

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON^[4] – mianował go pośmiertnie na stopień majora^[5]^[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[7]^[8]^[9].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Niepodległości (8 listopada 1937)^[10]
Srebrny Krzyż Zasługi (22 maja 1939)^[11]

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 492.
↑ Później był to korpus oficerów administracji, grupa oficerów administracji intendentury.
↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 57 [dostęp 2024-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
↑ M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296).
↑ M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia

Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932.
Lista starszeństwa korpusu oficerów intendentów i korpusu oficerów administracji w: Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 10 z 15.09.1933 r.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003492-1] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 492.

[2] Później był to korpus oficerów administracji, grupa oficerów administracji intendentury.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003LXXIV-3] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.

[4] Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).

[5] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 57 [dostęp 2024-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).

[6] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[7] Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).

[8] Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).

[9] „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].

[10] M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296).

[11] M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]