Stanisław Zajączek

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Zajączek
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1908
Nawsie

Data śmierci

2 grudnia 1997

Poseł na Sejm PRL II i III kadencji
Okres

od 1957
do 1965

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) Medal 10-lecia Polski Ludowej

Stanisław Józef Zajączek (ur. 22 marca 1908 w Nawsiu, zm. 2 grudnia 1997) – polski biolog, profesor Pomorskiej Akademii Medycznej, działacz społeczny związany ze Szczecinem, poseł na Sejm PRL II i III kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1930 ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując zatrudnienie w charakterze pracownika naukowego w Zakładzie Hodowli Ogólnej, a później Zakładzie Biologii UJ. W czasie II wojny światowej pracował dla Polskiego Czerwonego Krzyża oraz w Izbie Rzemieślniczej w Krakowie. W 1945 powrócił do wykonywania obowiązków naukowych, jako asystent i adiunkt w Zakładzie Biologii UJ. W 1949 przeniósł się do Szczecina, gdzie współorganizował struktury Pomorskiej Akademii Medycznej, był twórcą i kierownikiem Zakładu Biologii, a także dziekanem Wydziału Lekarskiego. W roku 1951 został zastępcą profesora, a w roku 1954 – profesorem nadzwyczajnym. W latach 1952–1977 był kierownikiem Zakładu Biologii PAM. Jest autorem prac naukowych m.in. z dziedziny hibernacji (hibernacja naturalna, hipotermia), endokrynologii porównawczej, parazytologii, ochrony środowiska, m.in.[1]:

  • Tarczyca i przysadka w: Endokrynologia ogólna (1951)
  • Sen zimowy zwierząt : Sztuczna hibernacja i hipotermia (1958)
  • Aktualna organizacja ochrony przyrody na terenie województwa szczecińskiego w: Powietrze – Woda – Gleba (red. E. Miętkiewski, 1974)

Wniósł istotny wkład w utworzenie Wolińskiego Parku Narodowego[1]. Był współorganizatorem Szczecińskiego Towarzystwa Naukowego[2]. W roku 1954 z jego inicjatywy powołano w Szczecinie Ligę Ochrony Przyrody[3] oraz Oddział Szczeciński Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika[1]. Działał w Towarzystwie Wiedzy Powszechnej, był członkiem Zarządu Wojewódzkiego i Głównego Towarzystwa.

W 1945 wstąpił do Stronnictwa Demokratycznego, w którym był członkiem Centralnego Komitetu (od 1955) i przewodniczącym prezydium Wojewódzkiego Komitetu w Szczecinie (od 1958), był nadto przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w Szczecinie. W 1957 i 1961 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL z okręgów kolejno Stargard Szczeciński i Szczecin. Przez dwie kadencje był przewodniczącym Komisji Zdrowia i Kultury Fizycznej, ponadto w II kadencji był członkiem Komisji Oświaty i Nauki. Spoczął na Szczecińskim cmentarzu Centralnym (kwatera 25d)[4].

Odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)[5], dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi (1954 i 1956) oraz Krzyżem Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Andrzej Lipiński: Zajączek, Stanisław. W: red. Tadeusz Białecki: Encyklopedia Szczecina. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, Instytut Historii, Zakład Historii Pomorza Zachodniego, 2000, s. 667. ISBN 83-7241-089-5. (pol.).
  2. ↑ Twórcy Sczecińskiego Towarzystwa Naukowego. [w:] Strona internetowa STN [on-line]. stn.szczecin.pl. [dostęp 2014-10-15].
  3. ↑ 50-lecie Ligi Ochrony Przyrody na Pomorzu Zachodnim. [dostęp 2009-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-31)].
  4. ↑ Wyszukiwarka grobów w Szczecinie
  5. ↑ M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Zajączek&oldid=71893483”