
Stare Gralewo
Artykuł |
52°42′54″N 20°7′8″E |
---|---|
- błąd |
38 m |
WD |
52°39'N, 20°10'E |
- błąd |
20377 m |
Odległość |
82 m |
wieś | |
![]() Kościół pw. św. Małgorzaty | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
23 |
Kod pocztowy |
09-166[3] |
Tablice rejestracyjne |
WPN |
SIMC |
0123493[4] |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Raciąż ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu płońskiego ![]() | |
![]() |
Stare Gralewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Raciąż[4][5]. Obok miejscowości przepływa rzeczka Rokitnica, dopływ Raciążnicy.
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Małgorzaty w dekanacie raciążskim, diecezji płockiej[6].
Do 1954 roku siedziba wiejskiej gminy Strożęcin. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Gralewo. W latach 1973–1976 gminy Gralewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Urodził się tu Stanisław Pomianowski (ur. 19 kwietnia 1897, zm. 7 kwietnia 1980 w Londynie) – polski rolnik, działacz społeczny, poseł na Sejm IV kadencji (1935-1938) w II Rzeczypospolitej.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wieś Stare Gralewo w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2017-01-26] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-12-30].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., lipiec 2015, s. 1193 [zarchiwizowane 2015-09-10] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Parafia pw. św. Małgorzaty. diecezjaplocka.pl. [dostęp 2016-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-31)].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Gralewo 1, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 792 .