53°46′35″N 16°24′40″E/53,776389 16,411111Stary Chwalim
| Artykuł |
53°46′35″N 16°24′40″E |
|---|---|
| - błąd |
38 m |
| WD |
53°48'N, 16°25'E |
| - błąd |
20750 m |
| Odległość |
1203 m |
| wieś | |
 Kościół św Judy Tadeusza | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
78-461[1] |
| Tablice rejestracyjne |
ZSZ |
| SIMC |
0302050 |
Położenie na mapie gminy Barwice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu szczecineckiego  | |
| 53°46′35″N 16°24′40″E/53,776389 16,411111
| |
Stary Chwalim (niem. Alt Valm[2]) – wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Barwice, przy drodze wojewódzkiej nr 171. W miejscowości znajduje się szkoła podstawowa[3].
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
12 listopada 1946 r. nadano miejscowości polską nazwę Stary Chwalim[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o wsi Vallyn jest datowana na 1364. Stary Chwalim należał od XVI do XVIII w. do rodu von Glasenapp i rodu von Wedig. Następnie był własnością rodu von Zastrow. W miejscowości znajdują się liczne budynki z przełomu XIX i XX w., o konstrukcji murowano-szachulcowej[4]. We wsi znajduje się parafia św. Judy Tadeusza w Starym Chwalimiu, na cmentarzu przykościelnym dąb szypułkowy o obwodzie 420 cm oraz lipy drobnolistne o obwodach 320 i 340 cm. Przy drodze do stacji kolejowej kamienny krzyż z XVIII, prawdopodobnie dawny krzyż pokutny[5].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- park dworski, pozostałość po dworze[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1218 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
- ↑ Szkoła Podstawowa w Starym Chwalimiu. Oficjalna strona Szkoły. [dostęp 2017-06-01].
- ↑ Andrzej Świrko: Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty. POT, 2005, s. 101. ISBN 83-7263-900-0.
- ↑ Kosacki Jerzy, Kucharski Bogdan, Pomorze Zachodnie i Środkowe. Przewodnik, Sport i Turystyka, Warszawa 2001, ss. 469-470, ISBN 83-7200-583-4
- ↑ Zabytki w Polsce
