Stefan Szudziński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Szudziński
Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1900
Łódź

Data śmierci

1980

Zawód, zajęcie

działacz państwowy, społeczny i sportowy

Alma Mater

Centralny Instytut Wychowania Fizycznego

Stanowisko

wicewojewoda łódzki (1945–1946), prezes Ligi Morskiej (1947)

Partia

Polska Partia Socjalistyczna

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości

Stefan Szudziński, ps. „Zawisza”, „Przyłbica”[1] (ur. 26 stycznia 1900 w Łodzi, zm. 1980[2]) – polski działacz niepodległościowy, państwowy, społeczny i sportowy, sierżant Wojska Polskiego, sędzia i zawodnik zapasów, w latach 1945–1946 wicewojewoda łódzki, w 1947 prezes Ligi Morskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 26 stycznia 1900 w Łodzi, w rodzinie Aleksandra[1][3].

Absolwent Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego, w okresie międzywojennym był sportowcem. Od 1914 zaangażowany w środowisko sportu zapaśniczego, był organizatorem pierwszych mistrzostw Polski w tej dyscyplinie oraz Memoriałów im. Władysława Pytlasińskiego, a także sędzią międzynarodowym. Pomiędzy 1918 a 1920 oraz w 1933 walczył w Wojsku Polskim[4][2].

W okresie II wojny światowej działał w konspiracji, został żołnierzem Armii Ludowej. Po wojnie działał w Polskiej Partii Socjalistycznej[5]. Na początku 1945 objął stanowisko wicewojewody łódzkiego, zajmował je do 1946. W 1945 znalazł się we władzach odtworzonej Ligi Morskiej, w 1947 pełnił funkcję jej prezesa[5]. W latach 1946–1947 kierował jednym z departamentów w Ministerstwie Administracji Publicznej i Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, następnie powrócił do Łodzi. Był później szefem klubu ŁKS Łódź oraz jego sekcji zapaśniczej, w tym okresie w klubie działały sekcje dla 14 dyscyplin. Zasiadał także w innych organizacjach społecznych, m.in. jako prezes Polskiego Związku Zapaśniczego, a także członek władz Polskiego Czerwonego Krzyża i Związku Harcerstwa Polskiego oraz łódzkich związków sportowych[4][2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Order Krzyża Grunwaldu III klasy – 1946 „w uznaniu zasług i w celu upamiętnienia bohaterskiej walki z hitlerowskim okupantem o Niepodległość, Wolność i Demokrację Rzeczypospolitej Polskiej w okresie okupacji na terenie województwa łódzkiego”[6]
  • Krzyż Walecznych[4]
  • Medal Niepodległości – 27 czerwca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[7][1][8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-19].
  2. a b c Jerzy Lipski: Mała encyklopedia zapaśnictwa. T. IV: Wybitni zawodnicy, trenerzy, sędziowie i działacze polskiego zapaśnictwa. Lublin: 2020.
  3. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-19].
  4. a b c Trenerzy, działacze, zawodnicy 20-lecia: Stefan Szudziński. „Dziennik Łódzki”. 183 (5492)/1964, s. 6, 2/3 sierpnia 1964. ISSN 1898-3111. 
  5. a b Wacław L. Kowalski: 100 lat Ligi Morskiej i Rzecznej. Odbudowa, likwidacja oraz odrodzenie Ligi Morskiej i Rzecznej w latach 1944–1953 oraz 1981–2018. gov.pl, 2018. [dostęp 2022-02-16].
  6. M.P. z 1946 r. nr 49, poz. 97
  7. M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 3223.
  8. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-19].