Województwo łódzkie (1945–1975)

Województwo łódzkie 1945–1975 – jednostka administracyjna Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej istniejąca w latach 1945-1975 ze stolicą w Łodzi, która stanowiła osobną jednostkę stopnia wojewódzkiego. Powstała poprzez reaktywację 22 sierpnia 1944 r. dekretem Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 21 sierpnia 1944 r. o trybie powołania władz administracji ogólnej I i II instancji przedwojennego województwa łódzkiego. 18 sierpnia 1945 wydzielono z województwa łódzkiego miasto Łódź, które stało się miastem na prawach województwa. Pierwszym powojennym wojewodą został Jan Dąb-Kocioł.

Podział administracyjny z 1 kwietnia 1947 r.

Województwo w latach 1946-1950

Województwo w latach 1950-1975

Podział na powiaty według Rocznika Statystycznego 1947.

Miasto Łódź

Powiat		Miasto powiatowe	Pow. (km²)	Ludność	Gęstość
Miasto Łódź
Miasto Łódź		Łódź	212	496 900	2344

Województwo łódzkie

Powiat		Miasto powiatowe	Pow. (km²)	Ludność	Gęstość
Województwo łódzkie
brzeziński		Brzeziny	1095	119 600	109
konecki		Końskie	1619	125 600	78
kutnowski		Kutno	922	98 300	107
łaski		Łask	1390	144 800	104
łęczycki		Łęczyca	1317	112 100	85
łowicki		Łowicz	1258	107 500	85
łódzki		Łódź	755	90 300	120
opoczyński		Opoczno	1773	128 300	72
piotrkowski		Piotrków Trybunalski	2073	193 800	93
radomszczański		Radomsko	2149	174 800	81
rawski		Rawa Mazowiecka	1327	92 100	69
sieradzki		Sieradz	1618	140 000	87
skierniewicki		Skierniewice	831	69 000	83
wieluński		Wieluń	2107	176 200	84

Wojewodowie łódzcy

• Jan Dąb-Kocioł (1945–1947)

Zobacz też

• Podział administracyjny Polski 1944–50
• Podział administracyjny Polski 1950–57
• Podział administracyjny Polski 1957–75
• Reforma administracyjna w Polsce (1975)