Stefan Widomski

Stefan Widomski
Data i miejsce urodzenia	1943 ; Warszawa
Rodzaj działalności	biznesowa
	Wiceprezes
Przynależność	Nokia
Okres urzędowania	od 1972; do 2006
	Konsul honorowy RP w Finlandii
Okres urzędowania	od 1993
	Odznaczenia
	Cytaty w Wikicytatach

Stefan Widomski (ur. 1943 w Warszawie) – polski przedsiębiorca, tłumacz, negocjator i dyplomata. Tłumacz prezydenta Finlandii Urho Kekkonena. Wiceprezes (Senior Vice President) koncernu telekomunikacyjnego Nokia. Od 1993 konsul honorowy RP w Espoo. Najbogatszy Polak w Finlandii^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i emigracja[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec pracował na poczcie, a jego matka była krawcową. Dorastał na Woli, czyli w robotniczej dzielnicy Warszawy^[1]. Ukończył Technikum Telekomunikacyjne. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim^[1]. W 1966 wyjechał do Finlandii. Początkowo trudnił się naprawami telewizorów, później pracował w księgarni^[1]^[2]. Po półtora roku opanował język fiński na tyle dobrze, że zdał na uniwersytet, studiował ekonomię i historię polityczną^[1].

Praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W 1972 podjął pracę handlowca w koncernie Nokia^[3]. Zajmował się handlem zagranicznym głównie z państwami bloku wschodniego i ZSRR^[1]. Był też tłumaczem przysięgłym oraz tłumaczem prezydenta Finlandii Urho Kaleva Kekkonena w latach 70^[1]. Wieloletni prezes zarządu Fińsko-Rosyjskiej Izby Handlowej, następnie także jej honorowy członek. Wieloletni prezes okręgu Południowej Finlandii Towarzystwa Finlandia-Rosja. Od stycznia 2006 do grudnia 2008 doradca ds. Rosji w SITRA, Narodowym Funduszu Niepodległości Finlandii. Pełni funkcję honorowego konsula polskiego^[1].

Od lipca 2006 jest na emeryturze.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W roku 2006 w Finlandii opublikowano jego biografię w wydaniu książkowym pod tytułem „Stefan Widomski i rozmowy telefoniczne z Moskwą” (fiń. Stefan Widomski ja puhelut Moskovaan). Telewizja Finlandii wyprodukowała dwa programy o jego drodze życiowej.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2015)^[4]
Orderem Kawalerski Lwa Finlandii 1. klasy
Złota Odznaka Towarzystwa Finlandia-Rosja

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Dwukrotnie żonaty, ma troje dzieci. Mieszka na stałe w Helsinkach.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Piotr Gołuchowski, Marcin Kowalski: Nokiaman. Tylko głupi umiera bogaty. gazeta.pl, 2012-04-10. [dostęp 2012-04-22]. (pol.).
↑ Grzegorz Sadowski: Siła Woli. wprost.pl, 2004. [dostęp 2012-04-22]. (pol.).
↑ Współtwórcą sukcesu Nokii był Polak. „Dzięki mnie zarabiała miliardy”. gazeta.pl, 2012-04-20. [dostęp 2012-04-22]. (pol.).
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 lipca 2015 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2015 r. poz. 874).

[Nokiaman-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Piotr Gołuchowski, Marcin Kowalski: Nokiaman. Tylko głupi umiera bogaty. gazeta.pl, 2012-04-10. [dostęp 2012-04-22]. (pol.).

[Siła_Woli-2] Grzegorz Sadowski: Siła Woli. wprost.pl, 2004. [dostęp 2012-04-22]. (pol.).

[Miliardy-3] Współtwórcą sukcesu Nokii był Polak. „Dzięki mnie zarabiała miliardy”. gazeta.pl, 2012-04-20. [dostęp 2012-04-22]. (pol.).

[4] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 lipca 2015 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2015 r. poz. 874).

[1]

[2]

[3]

[4]