Stefan Wieczorek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Wieczorek
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1907
Berlin

Data i miejsce śmierci

23 czerwca 1987
Poznań

Zawód

działacz śpiewaczy

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka Honorowa Miasta Poznania Medal 40-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego

Stefan Wieczorek (ur. 2 sierpnia 1907 w Berlinie, zm. 23 czerwca 1987 w Poznaniu[1]) – polski działacz śpiewaczy, księgowy i cukrownik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Jana (krawca) i Józefy z Rogalewskich. Rodzina była uzdolniona muzycznie. Dzieciństwo spędził w Berlinie. Około 1919 przeniósł się wraz z rodziną do Poznania, gdzie skończył szkołę powszechną. Edukację w szkole średniej technicznej przerwał z uwagi na brak środków finansowych. Rozpoczął pracę w Towarzystwie Ubezpieczeń "Omnium", jednocześnie zaliczając kursy księgowości. Zatrudnił się w poznańskim Szpitalu Miejskim jako księgowy. W czasie wolnym śpiewał w chórze parafii Matki Boskiej Bolesnej, a także uczył się gry na skrzypcach i próbował gry na fortepianie. Mając osiemnaście lat wstąpił do Koła Śpiewackiego Polskiego. W 1932 został zastępcą sekretarza Zarządu Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego[1].

W 1939 cała rodzina została wysiedlona przez Niemców pod Opatów. Pracował tu w lokalnej cukrowni. W lutym 1945 powrócił do Poznania, gdzie zaangażował się w akcję uruchamiania przemysłu cukrowniczego na Ziemiach Odzyskanych, głównie na Dolnym Śląsku. Z początkiem lat 50. XX wieku rozpoczął stałą pracę w poznańskim cukrownictwie i ponownie zaangażował się w ruch śpiewaczy. Od 1955 do śmierci pozostawał we władzach Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego. W 1956 był tam prezesem, a od 1964 skarbnikiem. Od 1955 był członkiem władz Wielkopolskiego Związku Śpiewaczego. Od początku lat 50. XX wieku do 1981 związany był z chórem kościoła św. Michała Archanioła w Poznaniu. Brał udział w koncercie w trakcie uroczystości milenijnych przed poznańską katedrą w 1966. Od 1966 wchodził w skład Komisji Kulturalno-Oświatowej przy Zarządzie Okręgu Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Spożywczego i Cukrowniczego[1]. Pochowany został na cmentarzu górczyńskim (kwatera IIIP-7-18)[2].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Ożenił się z Eleonorą z domu Jagaciak, z którą miał trójkę dzieci: Alinę, Ryszarda i Eugeniusza[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Otrzymał m.in.:

W 1986 otrzymał godność Członka Honorowego Oddziału Wielkopolskiego Związku Polskich Zespołów Śpiewaczych i Instrumentalnych[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Wiesław Jamrożek, biogram, w: red. Jan Hellwig, Amatorski zorganizowany ruch śpiewaczy Wielkopolski w latach 1892-1992, Wielkopolski Związek Śpiewaczy, Poznań, 1990, s. 402-404
  2. Miejsce pochówku [dostęp z dnia: 2020-01-28]