Stefania Bachman

Stefania Bachman
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	1920 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	29 lipca ; 2007
	Profesor
	Specjalność: chemia radiacyjna, technologia spożywcza
Alma Mater	Akademia Rolnicza w Warszawie
Doktorat	1963 ; Politechnika Łódzka
Habilitacja	1975 ; Politechnika Łódzka
Profesura	1985
	Odznaczenia
	;

Stefania Bachman z domu Augustin (ur. 1920 we Lwowie, zm. 29 lipca 2007) – polska technolog żywienia, profesor Politechniki Łódzkiej.

W 1938 roku rozpoczęła studia na Wydziale Rolno-Leśnym Politechniki Lwowskiej. W czasie II wojny światowej była żołnierzem ZWZ AK we Lwowie. Po wojnie ukończyła studia na Akademii Rolniczej w Warszawie (SGGW) w roku 1948, specjalizując się w chemii rolnej i gleboznawstwie. W latach 1946–1950 pracowała w WSUW w Łodzi, a po przeniesieniu WSUW do Olsztyna, podjęła w 1950 roku pracę na Wydziale Chemii Spożywczej Politechniki Łódzkiej, gdzie zorganizowała Zakład Surowce Roślinne Przemyski Spożywczego.

W 1963 roku uzyskała stopień naukowy doktora, a w 1973 stopień doktora habilitowanego na Wydziale Chemii Spożywczej Politechniki Łódzkiej. Tytuł profesora uzyskała w 1985 roku.

W latach 1946–1969 prowadziła także wykłady zlecone w Uniwersytecie Łódzkim. W roku 1969 podjęła pracę w Międzyresortowym Instytucie Techniki Radiacyjnej PŁ, organizując zakład z tematyki badawczą z zakresu radiacyjnej chemii spożywczej, w czym pomocnym było ukończenie międzynarodowego kursu Food Preservation by Irradiation w USA na MIT (Dep. Food Science and Technology) oraz zapoznanie się z urządzeniami i badaniami dotyczącymi radiacyjnego utrwalania żywności w wielu ośrodkach przemysłowych i naukowych USA, krajów europejskich i Azji.

Jest współautorem dwu podręczników, posiada w swym dorobku 106 publikacji naukowych, w tym 12 przeglądowych, 127 wystąpień na zjazdach krajowych oraz 62 na międzynarodowych, 21 opracowań dla przemysłu spożywczego oraz 4 patenty. Wypromowała 5 doktorów. W ramach popularyzacji wiedzy wygłosiła wiele referatów w towarzystwach naukowych i technicznych NOT, PKE. PTGIeb, na Uniwersytecie III wieku; w latach 1945–1960 prowadziła pogadanki radiowe.

Jej główne kierunki tematyczne to agrochemia gleby i roślin, fitochemia i technologia surowców roślinnych przemysłu spożywczego, chemia i technika radiacyjna w układach naturalnych i modelowych.

Była wieloletnią członkinią Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici”, Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz Polskiego Towarzystwa Badań Radiacyjnych.

Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Odznaką Akcji „Burza” i Odznaką „Weterana Walk o Niepodległość”. Honorowa mieszkanka miasta Łodzi.

Zmarła 29 lipca 2007, została pochowana 3 sierpnia na cmentarzu parafialnym w Koluszkach.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 13-14.
Nekrologi w „Gazecie Wyborczej”, 1 sierpnia 2007

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Prof. dr hab. Stefania Bachman, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2014-09-17] .^{[martwy link]}