Stela Głodu z Sehel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stela Głodu z Sehel

Stela Głodu z Sehel – starożytny tekst wyryty na granitowej skale wysepki Sehel na Nilu koło Asuanu w Górnym Egipcie. Jest apokryfem, lecz są głosy, że mogła powstać w oparciu o starsze, nieznane dziś dokumenty.

Podaje ona, że podczas rządów Dżesera nawiedziła Egipt 7-letnia klęska głodu, spowodowana niedostatecznym poziomem wód Nilu i nieregularnymi wylewami. Władca wezwał swojego wezyra Imhotepa i nakazał znaleźć przyczynę tego stanu rzeczy. Po przestudiowaniu ksiąg zgromadzonych w Hermopolis mędrzec stwierdził, że od lat nie respektowano w Asuanie podstawowych przepisów rytuałów, co wywołało gniew boga Chnuma, pana wylewów Nilu. Za radą swojego wezyra Dżeser złożył bogu wielką ofiarę, co spowodowało ukojenie gniewu boskiego i Nil znowu zaczął wylewać. Władca z wdzięczności przekazał pod opiekę Chnuma tereny Dolnej Nubii (gr. Dodekaschoinos).

Opisuje ona czasy Dżesera, ale pochodzi z epoki ptolemejskiej, stworzona została ok. 187 p.n.e., a więc ponad 2500 lat po czasach, o których mówi, na polecenie Ptolemeusza V Epifanesa. Faraon utożsamia się z Dżeserem, ukrywa się pod jego imieniem, gdyż uznaje Dżesera za twórcę państwa ze stolicą w Memfis. Ptolemeusz widzi siebie jako zbawcę ojczyzny, gdyż pokonuje buntowników i głód, a przez przywołanie postaci Dżesera i jego doradcy Imhotepa odwołuje się do źródeł tradycji państwowej (Grimal). Możliwe również, że za pomocą steli kapłani świątyni Chnuma z Elefantyny chcieli dochodzić swych roszczeń do wpływów z Dolnej Nubii, powołując się na fikcyjną darowiznę ziemi od Dżesera (Lipińska, Schneider).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stela_Głodu_z_Sehel&oldid=69941109”