Stemphylium vesicarium

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stemphylium vesicarium
Ilustracja
Liście gruszy porażone Stemphylium vesicarium
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Dothideomycetes

Rząd

Pleosporales

Rodzina

Pleosporaceae

Rodzaj

Stemphylium

Gatunek

Stemphylium vesicarium

Nazwa systematyczna
Stemphylium vesicarium (Wallr.) E.G. Simmons
Mycologia 61(1): 9 (1969)

Stemphylium vesicarium (Wallr.) E.G. Simmons – gatunek grzybów z rodziny Pleosporaceae[1]. Grzyb mikroskopijny rozprzestrzeniony na całym świecie[2] na roślinach z rodziny różowatych (Rosaceae). Sprawca brązowej plamistości gruszy[3].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pleosporaceae, Pleosporales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten w 1833 r. opisał Carl Friedrich Wilhelm Wallroth nadając mu nazwę Helminthosporium vesicarium. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu E.G. Simmons w 1969 r.[1] Ma około 150 synonimów. Niektóre z nich:

  • lternaria putrefaciens (Fuckel) E.G. Simmons 1995
  • Pleospora alfalfae E.G. Simmons 1986
  • Stemphylium alfalfae E.G. Simmons 1986
  • Stemphylium cremanthodii Y.F. Pei & X.G. Zhang 2009
  • Stemphylium mali Yong Wang bis & X.G. Zhang 2009
  • Stemphylium sedicola E.G. Simmons 2001[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Stemphylium vesicarium jest grzybem saprotroficznym i pasożytniczym atakującym wiele gatunków roślin. Wśród roślin uprawnych oprócz gruszy poraża czosnek, cebulę, szparagi, lucernę, soję, mango, astra, wśród dziko rosnących liczne gatunki z rodziny wiechlinowatych (Poaceae) i bobowatych (Fabaceae)[3].

Anamorfa
Zarodniki konidialne typu diktiokonidium, podłużne do owalnych, wielokomórkowe o 1–5 poprzecznych przegrodach i 1–2 podłużnych. Wielkość konidiów zależy od szczepu i warunków, ale długość konidiów wynosi 21–48 μm, szerokość 10–22 μm. Stosunek długości do szerokości wynosi 1,5 do 2,7 dla konidiów rozwiniętych w tkankach gospodarza i 2,5 do 3,0 dla konidiów hodowanych na podłożu hodowlanym. Grzybnia powietrzna jest nitkowata, rzadka i szklista, a konidiofory są wyprostowane, brązowe i tylko z jednym konidium na szczycie[3].
Teleomorfa
Wytwarza owocniki typu pseudotecjum o barwie od brązowej do czarnej, skórzaste, kuliste z ostiolą. Wielkość pseudotecji zależy od podłoża, ich średnica wynosi 100–500 μm. Worki bitunikowe,, cylindryczno-maczugowate,131 × 26 μm z ośmioma askosporami. Askospory żółtobrązowe, elipsoidalne lub podłużne do maczugowatych, średnio 32 × 14 μm, z trzema do siedmiu poprzecznymi przegrodami i jedną przegrodą podłużną[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-10-12] (ang.).
  2. Występowanie Diplocarpon mespili na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2022-08-20] (ang.).
  3. a b c d Isidre Llorente, Emilio Montesinos, Brown spot of pear: an emerging disease of economic importance in Europe [online] [dostęp 2022-10-12].
  4. Species Fungorum [online] [dostęp 2022-10-12] (ang.).