Przejdź do zawartości

Sternberg (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Sternberg (Sztambark, Sztembark, Stenberg, Sternberg, Sztembart, Szternbark, Szternberg) – polski herb szlachecki, związany z zawołaniami Sztambark i Sztembart[1].

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

W polu błękitnym gwiazda ośmiopromienna złota.

W klejnocie nad hełmem w koronie ogon pawi.

Według redakcji Chigi, Łętowskiego, Arsenalskiej i Kamyna Klejnotów Długosza, gwiazda jest siedmiopromienna. Według sztychów Kamyna i rękopisu w Bibliotece Narodowej w Paryżu gwiazda jest sześciopromienna. W Kronice Bielskiego. U Paprockiego natomiast gwiazda jest sześciopromienna, a pole herbu czerwone[2].

Najwcześniejsza wzmianka

[edytuj | edytuj kod]

Najstarszy zapis z 1424 roku, najstarsza pieczęć z 1434 roku[1].

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Tadeusz Gajl wymienia następujące nazwiska herbownych:

Bożowski, Dąbski, Dębski, Gaszyński, Golański, Gołąski, Gorski, Górski, Gurski, Jastrzębski, Kostka, Pomorski, Powidzki, Schewe, Siewnicki, Sławiński, Stemberg, Sternberg, Stojałowski, Sztemborski, Temberski, Ternberski, Witkowski, Witowski, Wittyk, Wolski, Żabieński, Żabiński.

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Wszystkie formy nazwy herbu są pochodzenia topograficznego, obcego[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004, s. 163. ISBN 83-7391-166-9.
  2. a b Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 275. ISBN 83-7181-217-5.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]