Stevan Aleksić
 Stevan Aleksić (autoportret) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
Stevan Aleksić cyr. Стеван Алексић (ur. 23 grudnia 1876 w Aradzie, zm. 2 listopada 1923 w Modoșie[1]) – serbski malarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny artystycznej, był synem malarza Dušana, malarzem był także jego brat Ivan[1]. Pierwszych lekcji rysunku udzielał mu ojciec. W 1895 wyjechał do Monachium, gdzie podjął studia w Akademii Sztuk Pięknych, w klasie Nikolaosa Gyzisa. Po śmierci ojca w 1900 przerwał studia i osiedlił się w Modošu, w Wojwodinie, tam też zbudował dom i pracownię, a następnie ożenił się z nauczycielką Stefaniją Lukić[1]. Po I wojnie światowej Modoš został zajęty przez wojska rumuńskie, a w 1923 formalnie stała się częścią Rumunii. Tam też spędził ostatnie lata swojego życia, zajmując się malarstwem, ale także ucząc rysunku. Wśród jego uczniów byli późniejsi malarze: Vasa Pomorišac i Slavko Gigić[1].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Dorobek artystyczny Aleksicia obejmuje ponad 230 płócien sztalugowych, był także autorem ikon i fresków do 20 świątyń (w tym cerkwi w Panczewie i w Sremski Karlovci)[2]. Pozostawił po sobie bogaty także zbiór szkiców i rysunków. Po raz pierwszy prace Aleksicia zostały zaprezentowane w roku 1902 w Budapeszcie. W Wojwodinie jest znany jako autor monumentalnych malowideł o tematyce historyczno-religijnej, a także licznych portretów, wykonanych w początkach XX wieku. Jedna z najbardziej znanych prac Aleksicia Szczęśliwi mieszkańcy Banatu (Весели Банаћани) była wystawiana w Belgradzie w 1912, ale doczekała się negatywnych opinii krytyków, podkreślających brzydotę malarstwa Aleksicia[2]. Od tej pory jego prace nie były wystawiane w Belgradzie[1]. W ostatnich latach życia powstała seria autoportretów artysty. Największym zbiorem dzieł Aleksicia dysponuje Galeria Maticy Srpskiej w Nowym Sadzie, nieliczne znajdują się w zbiorach Narodowego Muzeum Serbii i muzeum w Zrenjaninie[1].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Śmierć (personifikacja) -
Anioł -
Szczęśliwi mieszkańcy Banatu (1911) -
Spalenie relikwi św. Sawy (1912)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Стеван Алексић [online], srpskaenciklopedija.org [dostęp 2021-12-19] (serb.).
- ↑ a b Рођен је сликар Стеван Алексић [online], srpskilegat.rs [dostęp 2021-12-19] (serb.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jacнa Јованов: СТЕВАН АЛЕКСИЋ (1876–1923). Novi Sad: 2008. ISBN 978-86-87073-03-6.