Steve Darcis
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 marca 1984 |
| Wzrost |
178 cm |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2003 |
| Zakończenie kariery |
2019 |
| Trener |
Reginald Willems |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
2 |
| Najwyżej w rankingu |
38 (22 maja 2017) |
| Australian Open |
3R (2017) |
| Roland Garros |
3R (2011) |
| Wimbledon |
2R (2009, 2013, 2017) |
| US Open |
2R (2008, 2011, 2012, 2015, 2016) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
126 (5 stycznia 2009) |
| Australian Open |
2R (2010) |
| Roland Garros |
QF (2008) |
| Wimbledon |
3R (2012) |
| US Open |
3R (2017) |
| Strona internetowa | |
Steve Darcis (ur. 13 marca 1984 w Liège) − belgijski tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Zawodowy tenisista w latach 2003−2019.
Zwycięzca dwóch turniejów o randze ATP World Tour w grze pojedynczej. W połowie lipca 2007 roku zwyciężył w Amersfoort, na nawierzchni ziemnej. Będąc wówczas na 297. miejscu w rankingu z powodzeniem przeszedł najpierw eliminacje, a w turnieju głównym w drodze po tytuł wyeliminował m.in. Michaiła Jużego oraz w finale 6:1, 7:6(1) Wernera Eschauera. Na początku marca 2008 roku Darcis triumfował w halowym turnieju w Memphis, po pokonaniu w finale 6:3, 7:6(5) Robina Söderlinga. W lipcu 2008 Darcis roku ponownie osiągnął finał w Amersfoort, jednak w spotkaniu o tytuł przegrał z Albertem Montañésem.
Od września 2005 roku Darcis reprezentował Belgię w Pucharze Davisa. Miał znaczący wkład w powrót Belgii do grupy światowej w 2009 roku, kiedy zdobył dwa punkty w rywalizacji play-off przeciwko Ukrainie, po zwycięstwach z Serhijem Stachowskim i Serhijem Bubką. W 2012 roku ponownie poprowadził Belgię do powrotu do najwyższej klasy rozgrywek, eliminując Szwecję w rundzie play-off. Darcis zdobył punkty po wygranych z Michaelem Ryderstedtem i Andreasem Vinciguerrą.
Dwukrotnie wystąpił na igrzyskach olimpijskich. W Pekinie (2008) z rywalizacji singlowej odpadł w 1. rundzie, natomiast w deblu awansował do 2. rundy w parze z Olivierem Rochusem. W Londynie (2012) zagrał wyłącznie w grze pojedynczej i dotarł do 3. rundy.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu gry pojedynczej był na 38. miejscu (22 maja 2017), a w zestawieniu gry podwójnej na 126. pozycji (5 stycznia 2009).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda | |
| Wielki Szlem (0–0) | |
| Igrzyska olimpijskie (0–0) | |
| Tennis Masters Cup (0–0) | |
| ATP Masters Series (0–0) | |
| ATP International Series Gold (1–0) | |
| ATP International Series (1–1) | |
Gra pojedyncza (2–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
| Zwycięzca | 1. | 22 lipca 2007 | Amersfoort | Ceglana |  Werner Eschauer
|
6:1, 7:6(1) |
| Zwycięzca | 2. | 2 marca 2008 | Memphis | Twarda (hala) |  Robin Söderling
|
6:3, 7:6(5) |
| Finalista | 1. | 20 lipca 2008 | Amersfoort | Ceglana |  Albert Montañés
|
6:1, 5:7, 3:6 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-22] (ang.).