Stowarzyszenie Narodowych Instytutów Kultury Unii Europejskiej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Narodowe Instytuty Kultury
Unii Europejskiej
EUNIC
European Union
National Institutes for Culture
Język roboczy

Angielski

Siedziba

Bruksela

Członkowie

36 członków w 28 państwach Unii Europejskiej

Utworzenie

2006 rok

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Narodowe Instytuty Kultury Unii Europejskiej (European Union National Institutes for Culture, EUNIC) – sieć narodowych instytutów kultury oraz innych instytucji narodowych państw Unii Europejskiej zaangażowanych w działalność z zakresu dyplomacji publicznej i kulturalnej, będąca partnerem Unii Europejskiej w definiowaniu i realizowaniu europejskiej polityki kulturalnej w ramach i poza Unią Europejską. 16 maja 2017 roku podczas prezydencji duńskiej w EUNIC Global podpisano porozumienie administracyjne między EUNIC a Europejską Służbą Działań Zewnętrznych i Komisją Europejską, które określa wspólne podstawy, wartości i cele współpracy, jak i sposoby implementacji porozumienia[1][2].

Organizacja[edytuj | edytuj kod]

Od czasu powstania stowarzyszenia w 2006 roku[3], EUNIC rozwinął się w rozbudowaną sieć projektów organizowanych na całym świecie przez 36 członków[4] i ponad 100 klastrów[5]. Członkami są narodowe instytucje kulturalne albo organizacje.

Członkowie EUNIC (marzec 2019)[4]: AUSTRIA 1. Instytut Austriacki; 2. Federalne Ministerstwo Europy, Integracji i Spraw Zagranicznych Austrii[6]; BELGIA 1. Wallonie-Bruxelles International; 2. Flandryjski Departament Spraw Zagranicznych;; BUŁGARIA Ministerstwo Kultury Republiki Bułgarii; CHORWACJA Fundacja Hrvatska kuća (Croatia House); CYPR Ministerstwo Edukacji i Kultury Cypru; CZECHY Czeskie Centra(inne języki); DANIA Duński Instytut Kultury; ESTONIA Instytut Estoński; FINLANDIA Suomen kulttuuri- ja tiedeinstituutit (The Finish Cultural and Academic Institutes); FRANCJA 1. Fundacja Alliance Française; 2. Ministerstwo Europy i Spraw Zagranicznych Republiki Francuskiej; 3. Institut Français de Paris; GRECJA 1. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Greckiej; 2. Hellenic Foundation for Culture(inne języki); HISZPANIA 1. Instituto Cervantes; 2. AECID(inne języki); HOLANDIA DutchCulture; IRLANDIA Culture Ireland(inne języki); LITWA Lietuvos Kultūros Institutas; LUKSEMBURG Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Europejskich Luksemburga; ŁOTWA Latvijas Institūts; MALTA Arts Council Malta; NIEMCY 1. Instytut Goethego ; 2. IFA (Institut für Auslandsbeziehungen); POLSKA Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej; PORTUGALIA Instytut Camõesa; RUMUNIA Institutul Cultural Român; SŁOWACJA Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Europejskich Republiki Słowackiej; SŁOWENIA Ministerstwo Kultury Republiki Słowenii; SZWECJA Swedish Institute(inne języki); WĘGRY Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Handlu Węgier; WIELKA BRYTANIA British Council; WŁOCHY 1. Società Dante Alighieri; 2. Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Współpracy Międzynarodowej Włoch.

Klastry (clusters) stanowią lokalną platformę współpracy organizowaną przez co najmniej trzy miejscowe urzędy członków EUNIC, ale reprezentują całą organizację (nie tylko członków obecnych w danym państwie czy miejscowości). Prezydencja w klastrach jest zazwyczaj rotacyjna. W Polsce działają dwa klastry: w Warszawie i w Krakowie[7][8].

Zarząd[edytuj | edytuj kod]

EUNIC jest zarządzane przez Zgromadzenie Ogólne (General Assembly), które zbiera się co najmniej raz w roku[9]. W skład Zgromadzenia Ogólnego wchodzą dyrektorzy reprezentujący członków organizacji. Podczas walnego zgromadzenia dyrektorzy w głosowaniu tajnym wybierają spośród siebie Wiceprezydenta i czterech zwykłych członków Zarządu (Board of Directors). Podczas wyborów kandydaci do Zarządu dokonują autoprezentacji i są poddani przesłuchaniu na forum Zgromadzenia. Kadencja Prezydenta EUNIC, jak i Wiceprezydenta trwa rok, gdyż Wiceprezydent przejmuje po roku funkcję Prezydenta. Kadencja zwykłych członków Zarządu trwa dwa lata, z możliwością przedłużenia. W grudniu 2016 roku podczas walnego zgromadzenia sieci EUNIC dyrektor Departamentu Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych Małgorzata Wierzejska wybrana została do władz stowarzyszenia[10][11].

Prezydenta organizacji w jego działalności wspiera biuro EUNIC Global wraz z dyrektorem zarządzającym. Biuro EUNIC Global z siedzibą w Brukseli również wspiera pracę członków organizacji i klastrów na całym świecie.

Zgromadzenie Ogólne EUNIC, wybór dyrektor Małgorzaty Wierzejskiej na członka Zarządu, 8 grudnia 2016 r., Bruksela

Prezydencje ostatnich lat:

Działalność[edytuj | edytuj kod]

Misję EUNIC stanowi promocja dialogu międzykulturowego oraz wzmocnienie roli kultury w polityce i relacjach zewnętrznych państw członkowskich UE zarówno na poziomie europejskim, jak i globalnym. Celem organizacji jest tworzenie partnerstw i sieci powiązań tak, by wspierać i promować różnorodność kulturową i zrozumienie między społecznościami europejskimi oraz by wzmacniać dialog międzynarodowy i współpracę z państwami spoza Europy.

W 2014 roku EUNIC otrzymało grant w ramach programu Creative Europe (2014-2017), a w 2017 roku – kolejny na lata 2017–2021. W ramach dofinansowania unijnego realizowany jest na Ukrainie projekt „Kulturalne Mosty” (Cultural Bridges), którego budżet wynosi ponad 1,3 mln euro[18].

W 2019 roku rozpoczęto[19] realizację projektu Europejskich ‘Domów’ Kultury (European ‘Houses’ of Culture), dofinansowywanego ze środków unijnych. Akcja wprowadzenia innowacyjnych modeli współpracy między partnerami europejskimi (członkowie EUNIC i delegatury UE) a partnerami miejscowymi spoza Unii Europejskiej została zainicjowana przez Parlament Europejski. Projekt pomaga wprowadzać strategię unijną w obszarze międzynarodowych stosunków kulturalnych. Terminu ‘dom’ (house) użyto symbolicznie na określenie modeli współpracy i rodzajów praktyk, które tworzą przestrzeń – fizyczną czy cyfrową, stałą czy tymczasową – dla wymiany kulturalnej, wspólnych kreacji i kontaktów międzyludzkich[20]. Całkowity budżet projektu wynosi ponad 830 000 euro (z czego środki Komisji Europejskiej stanowią 90 proc., EUNIC Global – 10)[21].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Administrative Arrangement with EUNIC | Culture [online], ec.europa.eu [dostęp 2019-04-03] (ang.).
  2. ↑ EUNIC Global – European Union National Institutes for Culture [online], www.eunicglobal.eu [dostęp 2019-04-03].
  3. ↑ http://www.culturaldiplomacy.org/academy/content/pdf/participant-papers/2013-06-iscd-italy/Judit_va_FRJSZ.pdf
  4. ↑ a b Members [online], www.eunicglobal.eu [dostęp 2019-04-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-02].
  5. ↑ Clusters [online], www.eunicglobal.eu [dostęp 2019-04-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-02].
  6. ↑ EUNIC – BMEIA, Außenministerium Österreich [online], www.bmeia.gv.at [dostęp 2019-04-03] (ang.).
  7. ↑ O Eunic [online], www.wierszewmiescie.eu [dostęp 2019-04-04] (pol.).
  8. ↑ Culture | Supporting Europe’s cultural and creative sectors [online], ec.europa.eu [dostęp 2019-04-03] (ang.).
  9. ↑ https://uploads-ssl.webflow.com/580cd32ba6f74f8a0e214914/5c5db5d7cd394bdf03d3078c_Statute%20ENG%20-%20June%202016%20(Website)_new.pdf
  10. ↑ Polski przedstawiciel we władzach EUNIC [online], www.msz.gov.pl [dostęp 2019-04-03] (pol.).
  11. ↑ Posiedzenie walnego zgromadzenia sieci EUNIC [online], www.msz.gov.pl [dostęp 2019-04-03] (pol.).
  12. ↑ Make culture count in foreign relations [online], www.eunicglobal.eu [dostęp 2019-07-05] (ang.).
  13. ↑ Meet the people of EUNIC: Augustin Favereau, president of EUNIC – YouTube [online], www.youtube.com [dostęp 2019-04-03] (ang.).
  14. ↑ Flanders president of EUNIC – Departement Buitenlandse Zaken [online], www.fdfa.be [dostęp 2019-04-03] (ang.).
  15. ↑ EUNIC [online], www.danishculture.com [dostęp 2019-04-03] (ang.).
  16. ↑ WBI préside EUNIC et accueille son assemblée générale [online], www.wbi.be [dostęp 2019-04-03] (fr.).
  17. ↑ Europe in the world: The role of culture and soft power [online], www.epc.eu [dostęp 2019-04-03] (ang.).
  18. ↑ EUNIC Global – European Union National Institutes for Culture [online], www.eunicglobal.eu [dostęp 2019-04-03].
  19. ↑ EUNIC Global – European Union National Institutes for Culture [online], www.eunicglobal.eu [dostęp 2019-04-03].
  20. ↑ EUNIC Global – European Union National Institutes for Culture [online], www.eunicglobal.eu [dostęp 2019-04-03].
  21. ↑ European Houses of Culture [online], www.eunicglobal.eu [dostęp 2019-04-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-02].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stowarzyszenie_Narodowych_Instytutów_Kultury_Unii_Europejskiej&oldid=72907431”