Przejdź do zawartości

Strabomantinae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strabomantinae
Hedges, Duellman & Heinicke, 2008[1]
Ilustracja
S. bufoniformis
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Podrząd

Neobatrachia

Nadrodzina

Brachycephaloidea

Rodzina

Strabomantidae

Podrodzina

Strabomantinae

Typ nomenklatoryczny

Podrodzina:Strabomantis Peters, 1863
Rodzaj: Strabomantis biporcatus Peters, 1863

Synonimy

Podrodziny:

  • Strabomantinae — Hedges, Duellman & Heinicke, 2008[2]
  • Strabomantini — Dubois, Ohler & Pyron, 2021[3]
  • Strabomantina — Dubois, Ohler & Pyron, 2021[3]
  • Strabomantinia — Dubois, Ohler & Pyron, 2021[4]

Rodzaju:

Rodzaje i gatunki

Strabomantis Peters, 1863[8]
16 gatunków – zobacz opis w tekście

Strabomantinaemonotypowa podrodzina płazów bezogonowych z rodzinie Strabomantidae[9].

Zasięg geograficzny

[edytuj | edytuj kod]

Podrodzina obejmuje gatunki występujące od Kostaryki przez mokre tropikalne regiony Kolumbii, północnej Wenezueli, Ekwadoru, wschodniego Peru i zachodniej Brazylii[10].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1863 roku niemiecki zoolog Wilhelm Peters w artykule poświęconym opisowi nowego rodzaju węży i różnych innych płazach ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie, opublikowanym w czasopiśmie Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin[8]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) S. biporcatus.

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Strabomantis: gr. στραβος strabos ‘zezowaty’; μαντις mantis, μαντεως manteōs ‘wieszcz’ (tj. żaba drzewna)[8].
  • Limnophys: gr. λιμνοφυης limnophuēs ‘rosnący na błotach’, od λιμνη limnē ‘bagno, mokradło’; φυη phuē ‘wzrost’[5]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie): Limnophys cornutus Jiménez de la Espada, 1870[11].
  • Ctenocranius: gr. κτεις kteis, κτενος ktenos ‘grzebień’[12]; κρανιον kranion ‘czaszka’, od καρα kara, καρατος karatos ‘głowa’[13] . Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Limnophys cornutus Jiménez de la Espada, 1870.
  • Amblyphrynus: gr. αμβλυς amblus ‘tępy’, od αμβλυνω amblunō ‘stępić’[14]; φρυνη phrunē, φρυνης phrunēs ‘ropucha’[15] . Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Amblyphrynus ingeri Cochran & Goin, 1961.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do podrodziny należy jeden rodzaj Strabomantis z następującymi gatunkami[10]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hedges, Duellman i Heinicke 2008 ↓, s. 95.
  2. Hedges, Duellman i Heinicke 2008 ↓, s. 103.
  3. a b Dubois, Ohler i Pyron 2021 ↓, s. 145.
  4. Dubois, Ohler i Pyron 2021 ↓, s. 147.
  5. a b M. Jiménez de la Espada. Fauna neotropicalis species quaedam nondum cognitae. „Jornal de Sciências, Mathemáticas, Physicas e Naturaes”. 3, s. 59, 1870. (łac.). 
  6. D.E. Melin. Contributions to the knowledge of the Amphibia of South America. „Göteborgs Kungl. Vetenskaps-och Vitterhets-samhälles. Handlingar”. Serien B, Matematiska och Naturvetenskapliga Skrifter. 1, s. 49, 1941. (ang.). 
  7. D.M. Cochran & C.J. Goin. A new genus and species of frog (Leptodactylidae) from Colombia. „Fieldiana. Zoology”. 39 (48), s. 543, 1961. (ang.). 
  8. a b c W. Peters. Über eine neue Schlangen-Gattung, Styporhynchus, und verschiedene andere Amphibien des zoologischen Museum. „Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin”. Aus dem Jahre 1863, s. 405, 1864. (niem.). 
  9. Darrel R. Frost, Strabomantinae Hedges, Duellman, and Heinicke, 2008, [w:] Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.2 [online], American Museum of Natural History, New York, USA [dostęp 2024-08-12] (ang.).
  10. a b D. Frost: Strabomantis Peters, 1863. [w:] Amphibian Species of the World 6.2, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2024-08-12]. (ang.).
  11. G.S. Myers. The American leptodactylid frog genera Eleutherodactylus, Hylodes (= Elosia), and Caudiverbera (= Calyptocephalus). „Copeia”. 1962 (1), s. 202, 1962. DOI: 10.2307/1439498. (ang.). 
  12. Jaeger 1959 ↓, s. 71.
  13. Jaeger 1959 ↓, s. 69.
  14. Jaeger 1959 ↓, s. 15.
  15. Jaeger 1959 ↓, s. 196.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]