Struga Gogolewska

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Struga Gogolewska
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Wysoczyzna Polanowska

Długość ok. 6 km
Źródło
Miejsce na pn. wsch. od Gogolewa
Wysokość

ok. 80 m n.p.m.

Współrzędne

54°22′36″N 17°24′30″E/54,376667 17,408333

Ujście
Recypient Maleniec
Miejsce

na pd. od Gogolewa

Wysokość

ok. 64 m n.p.m.

Współrzędne

54°21′33″N 17°23′09″E/54,359167 17,385833

Położenie na mapie powiatu słupskiego
Mapa konturowa powiatu słupskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Struga Gogolewska – ciek w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w granicach gmin Dębnica Kaszubska i Potęgowo, o długości ok. 6 km, prawy dopływ Maleńca. Istotny dla regulacji stosunków wodnych na potrzeby rolnictwa. Odcinki cieku objęte są ochroną w ramach rezerwatu przyrody „Gogolewko” oraz użytku ekologicznego „Łąki nad Ciekiem Gogolewskim”. Częściowo znajduje się także w obszarze mającym znaczenie dla Wspólnoty sieci Natura 2000 oraz w otulinie Parku Krajobrazowego „Dolina Słupi”.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Ciek przepływa przez obszar dwóch gmin w powiecie słupskim – Dębnica Kaszubska i Potęgowo. Zgodnie z ewidencją gruntów i budynków płynie przez obręby ewidencyjne: Łupawa, Gogolewko i Gogolewo (niewielki odcinek ujściowy)[1][a]. W podziale kraju na regiony fizycznogeograficzne jest położony na obszarze mezoregionu Wysoczyzna Polanowska[2], będącego częścią makroregionu Pojezierze Zachodniopomorskie. Mezoregion ten zaliczany jest do typu wysoczyzn młodoglacjalnych w większości o charakterze gliniastym, falistym lub płaskim[3][4].

Początek bierze na północny wschód od wsi Gogolewo, na wysokości ok. 80 m n.p.m. Początkowo płynie na południowy wschód i południe, po czym ok. 1 km na południe od Gogolewka obiera kierunek zachodni i tak płynie aż do ujścia. Uchodzi prawobrzeżnie do Maleńca na południe od zabudowań Gogolewa, na wysokości ok. 64 m n.p.m.[1][b]

Hydrologia[edytuj | edytuj kod]

Ciek ma długość ok. 6 km[1]. W podziale kraju na jednolite części wód powierzchniowych zlewnia Strugi Gogolewskiej jest częścią większej jednostki o numerze RW200017472649[5].

Ichtiofauna[edytuj | edytuj kod]

W cieku w latach 2008-2009 stwierdzono obecność dwóch gatunków ryb – Salmo trutta i ciernika (Gasterosteus aculeatus), oraz jeden gatunek minoga – minoga strumieniowego (Lampetra planeri). W latach 2003-2004 notowano także ukleję pospolitą (Alburnus alburnus), a w latach 1998-1999 zaobserwowano dodatkowo głowacza białopłetwego (Cottus gobio). Tylko dwa gatunki – Salmo trutta i minóg strumieniowy – zachowały ciągłość obserwacji w latach 1998-2008[6].

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Struga Gogolewska jest odbiornikiem oczyszczonych ścieków z oczyszczalni komunalnej w Gogolewie, wykorzystującej biologiczno-mechaniczny sposób usuwania nieczystości. Woda spływająca do cieku charakteryzuje się chemicznym zapotrzebowaniem na tlen rzędu 73,27% oraz biochemicznym zapotrzebowaniem na tlen – 58,56%. Zawiesina redukowana jest w 71,14%[7].

Właściwy w sprawach gospodarowania wodami jest Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gdańsku[2]. Struga Gogolewska wymieniona jest w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie śródlądowych wód powierzchniowych lub części stanowiących własność publiczną jako istotny dla regulacji stosunków wodnych na potrzeby rolnictwa[8].

Ochrona[edytuj | edytuj kod]

Odcinek cieku znalazł się w granicach rezerwatu przyrody „Gogolewko”, utworzonego 7 kwietnia 2018 w celu zachowania torfowisk soligenicznych ma powierzchni 37,51 ha[9].

Inny fragment koryta cieku objęty jest ochroną w ramach użytku ekologicznego „Łąki nad Ciekiem Gogolewskim” o powierzchni całkowitej 23,39 ha, którego zadaniem jest ochrona przepływowych torfowisk niskich – soligenicznego z roślinnością mechowiskową, oraz fluwiogenicznego z turzycowiskiem[10][11].

Dolina Strugi Gogolewskiej, poza odcinkiem źródłowym, znalazła się również w granicach otuliny Parku Krajobrazowego „Dolina Słupi” oraz obszaru mającego znaczenie dla Wspólnoty (projektowanego specjalnego obszaru ochrony siedlisk) „Dolina Słupi” (PLH220052) w ramach sieci Natura 2000[2]. Tę drugą formę ochrony przyrody wyznaczono w styczniu 2014 na powierzchni 6991,48 ha[12].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ w oparciu o dane Państwowego Rejestru Granic na podkładzie skanu mapy topograficznej w skali 1:10 000, w: Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej, op. cit.
  2. ↑ w oparciu o skan mapy topograficznej w skali 1:10 000, w: Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej, op. cit.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Urząd Geodezji i Kartografii. [dostęp 2020-03-18]. (pol.).
  2. ↑ a b c Geoserwis Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2020-03-18]. (pol.).
  3. ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 46. ISBN 978-83-01-16022-7.
  4. ↑ Jerzy Kondracki, Andrzej Richling. Regiony fizycznogeograficzne, skala 1:1500000. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1994
  5. ↑ Rozporządzenie Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gdańsku z dnia 29 grudnia 2016 r. w sprawie przyjęcia Planu utrzymania wód w regionie wodnym Dolnej Wisły. Dziennik Urzędowy Województwa Pomorskiego, poz. 4682 – Gdańsk, dnia 30 grudnia 2016 r. [dostęp 2020-03-17]. (pol.).
  6. ↑ Piotr Dębowski i inni, Zmiany w ichtiofaunie dorzecza Słupi w okresie od 1998 do 2009 roku, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PZW, 2013 (Roczniki naukowe Polskiego Związku Wędkarskiego), s. 65-97, ISSN 0860-648X [dostęp 2020-03-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-02].
  7. ↑ Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Dębnica Kaszubska. Uwarunkowania zagospodarowania przestrzennego. Urząd Gminy Dębnica Kaszubska, 2011. s. 74. [dostęp 2020-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-15)]. (pol.).
  8. ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie śródlądowych wód powierzchniowych lub części stanowiących własność publiczną (Dz.U. z 2003 r. nr 16, poz. 149)
  9. ↑ Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gdańsku z dnia 21 marca 2018 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Gogolewko”. Dziennik Urzędowy Województwa Pomorskiego – Gdańsk, dnia 23 marca 2018 r. [dostęp 2020-03-18]. (pol.).
  10. ↑ Rozporządzenie Nr 2/2003 Wojewody Pomorskiego z dnia 9 stycznia 2003 r. w sprawie uznania niektórych obszarów za użytki ekologiczne. Dziennik Urzędowy Województwa Pomorskiego Nr 6 – Gdańsk, dnia 9 stycznia 2003 r. s. 263. [dostęp 2020-03-18]. (pol.).
  11. ↑ Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w Szczecinku, Plan urządzenia lasu na okres od 01.01.2008 do 31.12.2017, Tom IB. Program ochrony przyrody, Szczecinek: Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Szczecinku, 2008, s. 23–24 [dostęp 2020-03-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-09].
  12. ↑ Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2020-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-18)].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Struga_Gogolewska&oldid=63209273”