Strzępkoskórka kosmata
_Wallr_41033.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
strzępkoskórka kosmata |
| Nazwa systematyczna | |
| Peniophorella pubera (Fr.) P. Karst. Bidr. Känn. Finl. Nat. Folk 48: 427 (1889) | |
_P._Karst_223902.jpg)
Strzępkoskórka kosmata (Peniophorella pubera (Fr.) P. Karst.) – gatunek grzybów z rzędu szczeciniakowców (Hymenochaetales)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Peniophorella, Rickenellaceae, Hymenochaetales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1828 r. Elias Fries, nadając mu nazwę Thelephora pubera. Obecną nazwę nadał mu Petter Adolf Karsten w 1889 r.[1] Ma 12 synonimów. Niektóre z nich:
- Hyphoderma puberum var. dactyliferum S.S. Rattan & Al-Dboon 1980
- Phlebia pubera (Fr.) M.P. Christ. 1960[2].
Polską nazwę zarekomendował Władysław Wojewoda w 1973 r. dla synonimu Hyphoderma puberum[3]. Jest niespójna z aktualną nazwą naukową[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Owocnik rozpostarty, rozproszony, przyrośnięty. Hymenofor gładki, pod lupą drobno aksamitny z powodu wystających cystyd, brzeg włóknisty lub przerzedzony[4].
- Cechy mikroskopowe
System strzępkowy monomityczny, strzępki ze sprzążkami, cienkościenne, o szerokości 3–4 µm, strzępki subikulum drobno splecione i rozgałęzione, strzępki subhymenium gęsto upakowane w strukturę prostopadłą do podłoża. Cystydy wrzecionowate, 60–150 × 10–18 µm, grubościenne, silnie inkrustowane na całej długości, niektóre wystające ponad podstawki, inne zamknięte w warstwie subhymenium, czasami zdarzają się stefanocysty. Podstawki niemal maczugowate, 20–30 × 5–6 µm, cienkościenne, z 4 sterygmami i sprzążką bazalną. Bazydiospory wąsko elipsoidalne, lekko zakrzywione, 7–10 × 3,5–5 µm, gładkie, cienkościenne, nieamyloidalne[4].
Zasięg występowania i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Gatunek kosmopolityczny, występujący na wszystkich kontynentach, łącznie z Antarktydą[5]. W Polsce pospolity[3].
Nadrzewny saprotrof. Występuje w różnego typu lasach na leżących na ziemi pniach i gałęziach drzew liściastych[3] i iglastych[4]. Gatunki Peniophorella są także grzybami nicieniobójczymi. Świadczy o tym obecność stefanocyst, które są specjalną strukturą strzępek mającą zdolność przyklejania się do ciała nicieni[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2023-10-27] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-10-27] (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 329, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c Fungi Europaei – Corticiaceae, t. 12, Mycobank, 2010, s. 1–1008 [dostęp 2023-10-27] (ang.).
- ↑ Występowanie Peniophorella pubifera na świecie (mapa) [online] [dostęp 2023-10-27] (ang.).
- ↑ Ke-Quin Zhang, Nematode trapping fungi, Kevin D. Hyde (red.), Springer, s. 1–383, ISBN 978-94-017-8730-7 [dostęp 2023-10-09] (ang.).