Sugilit
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
krzemian wielu pierwiastków |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
6 do 6,5 |
| Przełam |
nierówny, kruchy |
| Łupliwość |
niewyraźna |
| Układ krystalograficzny |
heksagonalny |
| Gęstość minerału |
2,7 do 2,75 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
najczęściej niebieskofioletowy do purpurowoczerwonego też: żótobrązowy do szarbrązowego a nawet zielonawego. Czasami bezbarwny. |
| Rysa |
bez barwy |
| Połysk |
szklisty |
Sugilit – minerał z gromady krzemianów; krzemian pierścieniowy. Należy do grupy minerałów wyjątkowo rzadkich, słabo znanych.
Nazwa pochodzi od odkrywcy minerału – japońskiego petrografa Ken-ichi Sugiego (1901–1948).
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Kryształy tworzy bardzo rzadko, najczęściej o pokroju słupkowym lub tabliczkowym. Występuje w skupieniach zbitych i drobnoziarnistych, igiełkowych i promienistych. Jest przeświecający, okazy gemmologiczne są najczęściej fioletowe, fioletowoczerwone do purpurowczerwonych.
Współczynniki załamania światła: 1,607-1,610[1]
Dwójłomność: 0,001-0,006 (zwykle 0,003)[1]
Dyspersja: brak[1]
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w sjenitach egirynowych (Japonia), w skałach metamorficznych.
Miejsca występowania:
- Argentyna
- Australia – okolice miast Tamworth i Grenfell (Nowa Południowa Walia)[2]
- Indie – stan Madhya Pradesh[2]
- Japonia – wyspy Sikoku i Iwagi[2] (tworzy tam drobnoziarniste, żółtobrązowe masy)
- Kanada – Mont-Saint-Hilaire (Quebec)[2]
- Namibia
- Południowa Afryka – okolice miast Hotazel, Kathu i Kuruman (Prowincja Przylądkowa Północna)[2] (w okolicach Kurumanu występują okazy jubilerskie o znaczeniu gemmologicznym określane nazwą royal azel)
- Tadżykistan – Góry Ałajskie
- Włochy: okolice miast Borghetto di Vara (Liguria) i Vagli Sotto (Toskania)[2]
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- kolekcjonerstwo,
- do wyrobu drobnej galanterii ozdobnej,
- do wyrobu biżuterii (ciekawie zabarwione okazy); okazy nieprzezroczyste szlifuje się w kaboszony, płytki, paciorki; okazy przezroczyste szlifuje się w fasetki.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jerzy Żaba, Irena V. Żaba, Atlas naturalnych kamieni szlachetnych i ozdobnych. 120 najpiękniejszych minerałów i skał, Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2022, ISBN 978-83-8222-429-0, OCLC 1302472519.
- ↑ a b c d e f Sugilite, [w:] Mindat.org, Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2018-05-25] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nikodem Sobczak, Tomasz Sobczak: Wielka encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych, Warszawa, PWN, 1998, ISBN 83-01-12493-8.