Przejdź do zawartości

Super Contra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Super Contra
Sūpā Kontora: Eirian no Gyakushū
Producent

Konami

Wydawca

Konami

Dystrybutor

PL: American Computer and Games[1]

Projektant

Arcade:
Hideyuki Tsujimoto
Koji Hiroshita
NES:
Shigeharu Umezaki

Kompozytor

Arcade:
Kazuki Muraoka
Motoaki Furukawa
NES:
Hidenori Maezawa

Data wydania

Arcade:
JAP, USA: 8 stycznia 1988
NES
JAP: 2 lutego 1990
USA: kwiecień 1990
EUR, AUS: 1992

Gatunek

strzelanka

Tryby gry

jedno- i wieloosobowa

Wymagania sprzętowe
Platforma

Arcade, Nintendo Entertainment System, PlayChoice-10, Amiga, Windows, Xbox 360, Virtual Console

Kontrolery

gamepad, klawiatura

Rozdzielczość natywna

224x280

Super Contra (jap. スーパー魂斗羅 エイリアンの逆襲, Sūpā Kontora: Eirian no Gyakushū) – gra akcji wydana przez Konami w 1988 roku na automaty do gier i konsole[2]. Jest to kontynuacja pierwszej części i podobnie jak w oryginale gracz wciela się w jednego z dwóch komandosów walczących z kosmitami.

Wersja wydana na NESa była nieco zmodyfikowana w stosunku do wersji z automatu oraz miała inną nazwę. W Stanach Zjednoczonych wydano ją jako Super C, a w Europie i Australii jako Probotector II: Return of the Evil Forces. Później obie wersje gry zostały ponownie wydane na różne platformy.

 
Recenzje
Publikacja Ocena
IGN 7/10[3]


Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Kilka lat po wydarzeniach z pierwszej części, kosmici zajmują bazę wojskową. Zadanie jej oswobodzenia otrzymują dwaj komandosi, Bill Rizer i Lance Bean, którzy tym razem muszą walczyć nie tylko ze swoimi byłymi towarzyszami broni, ale także z nową, zmutowaną formą kosmitów.

Rozgrywka

[edytuj | edytuj kod]

Rozgrywka w wersji na automaty i konsole jest zasadniczo taka sama jak w poprzedniej części. Główna różnica polega na wprowadzeniu poziomów 3D. Ponadto widok z boku wzbogacono o pochylenia powierzchni i lepsze cieniowanie. Nowością w stosunku do oryginalnej Contry jest też możliwość kontrolowania wysokości skoku, poprzez przytrzymywanie odpowiedniego przycisku. Gra na automaty składa się z pięciu poziomów, rozgrywających się m.in. w bazie wojskowej, dżungli i kryjówce obcych. Poziomy 1, 3, i 4 maja widok z boku, a 2 i 5 w 3D.

Tak, jak w pierwszej części, gracz może zdobywać ulepszenia i zmieniać swój karabin w jedną z czterech specjalnych broni:

  • karabin maszynowy
  • karabin ze strzałem rozproszonym
  • laser
  • granatnik
  • Mega Shell – wystrzelone pociski zabijają natychmiast wszystkich wrogów (dostępne tylko na poziomach 3D)

W przeciwieństwie do innych gier z serii, ikony kapsuł z bronią są przedstawione w postaci danej broni, a nie liter.

Porty gry

[edytuj | edytuj kod]

W Japonii wersja na konsolę Nintendo Entertainment System została wydana 2 lutego 1990, a w kwietniu tego samego roku w Stanach Zjednoczonych (pod nazwą Super C). W Europie i Australii gra pojawiła się pod nazwą Probotector II: Return of the Evil Forces w 1992 roku.

W 1990 r. Distinctive Software rozwinęło konsolową wersję Super C, która została wydana w USA na Commodore Amiga i IBM PC przez Konami. Choć tytuł gry pochodził z NESa, to komputerowy port oparty był na wersji z automatu.

25 lipca 2007 r. w Xbox Live Arcade pojawiła się emulowana wersja gry z automatów na Xboxa 360 z poprawioną grafiką i zremiksowaną oprawą muzyczną. Dodano również możliwość gry wieloosobowej przez Xbox Live.

Windows/Nintendo DS – w 2002 r. wydano emulowaną wersję gry z NESa, która była częścią pakietu Konami Collectors' Series: Castlevania and Contra. Z kolei w 2007 r. Super C wydano w USA na Virtual Console[4]. Obie wersje gry znalazły się jako bonus w wydanej na Nintendo DS Contrze 4.

Mobilna wersja Super Contry przeznaczona na telefony komórkowe została wydana w Japonii 5 marca 2008 r. i zbiegła się z premierą gry Contra: Dual Spirits (japońska lokalizacja Contry 4). Wersja mobilna zawierała poziomy znane z NESa, ale miała grafikę podobną do wersji automatowej.

Gra pojawiła się także na NES Classic Edition[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Probotector 2. „Videoman”. 1/1996, s. 26. Roko. 
  2. Super Contra - Arcade. IGN. [dostęp 2013-04-09].
  3. Super C Review. [dostęp 2012-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-23)].
  4. Wii.Nintendo.com - Wii Virtual Console games - Super C
  5. WRÓĆ DO PRZESZŁOŚCI WRAZ Z EUROPEJSKĄ PREMIERĄ NINTENDO CLASSIC MINI: NINTENDO ENTERTAINMENT SYSTEM. nintendo.pl, 2016-11-11. [dostęp 2019-01-03]. (pol.).