Przejdź do zawartości

Svetislav Basara

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Svetislav Basara
Светислав Басара
Ilustracja
Svetislav Basara (2014)
Data i miejsce urodzenia

21 grudnia 1953
Bajina Bašta

Narodowość

serbska

Język

serbski

Alma Mater

Uniwersytet w Belgradzie

Dziedzina sztuki

literatura

Svetislav Basara, cyr. Светислав Басара (ur. 21 grudnia 1953 w Bajinej Bašcie[1]) – serbski pisarz i publicysta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo spędził w Užicach, gdzie ukończył szkołę średnią. Studiował na wydziale filologicznym Uniwersytetu w Belgradzie, ale w 1976 po dwóch semestrach porzucił studia. Pracował jako dziennikarz i felietonista w pismach Književna reč (1983-1986) i w Međaj (1989). Pisał felietony do działu Famozno w czasopiśmie Danas, a od 2021 także do czasopisma Kurir[2].

Związany politycznie z Partią Demokratyczną, był także członkiem Demokratycznej Partii Serbii i Chrześcijańskiej Partii Demokratycznej. W latach 2001–2005 sprawował funkcję ambasadora Serbii i Czarnogóry na Cyprze[1]. W 2017 był sygnatariuszem Deklaracji o wspólnym języku, podpisanej przez intelektualistów z krajów b. Jugosławii.

Dorobek twórczy Basary obejmuje ponad 50 tomów prozy: powieści, opowiadań i esejów, powstałych w latach 1982–2023[1]. Rozpoznawalność w Serbii przyniosła mu powieść Fama o biciklistima, wydana w 1987. W swoich utworach pisarz nie unika odwołań do bieżącej polityki, wskazując na przejawy ekstremizmu i skrajnego nacjonalizmu we współczesnej Serbii[2].

Jest żonaty (żona Vida z d. Crnčević), miał dwoje dzieci[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Powieści[edytuj | edytuj kod]

  • 1985: Kinesko pismo
  • 1986: Napuklo ogledalo
  • 1987: Fama o biciklistima
  • 1990: Na Gralovom tragu
  • 1992: Mongolski bedeker
  • 1993: De bello civili
  • 1995: Ukleta zemlja
  • 2001: Džon B. Malkovič
  • 2004: Srce Zemlje
  • 2006: Uspon i pad Parkinsonove bolesti
  • 2008: Dnevnik Marte Koen: okultna pozadina komunističkog pokreta u Jugoslaviji 1928-1988
  • 2010: Tajna istorija Bajine Bašte
  • 2010: Početak bune protiv dahija
  • 2011: Mein Kampf
  • 2017: Nova srpska trilogija
  • 2020: Kontraendorfin
  • 2021: Andrićeva lestvica užasa: gotski roman
  • 2023: Rekapitulacija: niemi film

Eseje[edytuj | edytuj kod]

  • 1987: Na ivici
  • 1992: Tamna strana meseca
  • 1995: Drvo istorije
  • 1996: Virtualna kabala
  • 1998: Vučji brlog
  • 2009: Fundamentalizam debiliteta
  • 2010: Eros, giros i Tanatos
  • 2914: Na ivici
  • 2015: Yugonostalgia
  • 2017: Pušači crvenog bana

Opowiadania[edytuj | edytuj kod]

  • 1982: Priče u nestajanju
  • 1985: Peking by Night
  • 1989: Fenomeni
  • 1994: Izabrane priče
  • 1997: Looney Tunes
  • 1998: Sveta mast
  • 1999: Ideologija heliocentrizma
  • 2000: Mašine iluzija
  • 2000: Kratkodnevnica
  • 2001: Bumerang
  • 2001: Oksimoron
  • 2005: Fantomski bol
  • 2008: Izgubljen u samoposluzi
  • 2008: Majmunopisanije
  • 2009: Nova Stradija
  • 2010: Na gralovom tragu
  • 2012: Dugovečnost
  • 2013: Gnusoba
  • 2014: Tušta i tma (razem z Miljenko Jergoviciem)
  • 2015: Anđeo atentata
  • 2015: Drugi krug (razem z Miljenko Jergoviciem)
  • 2016: Očaj od nane
  • 2016: Andrićeva lestvica užasa
  • 2018: Atlas pseudomitologije
  • 2021: Stvar duha: zapisi o slikarstwu

Tłumaczenia na język polski[edytuj | edytuj kod]

  • 1997: Falseland, tł. Magdalena Dyras, FA-art: kwartalnik Ruchu „Wolność i Pokój”. 1997/1, s. 5–7.
  • 2003: Uczniowie Dositeja, tł. Monika Nowak, Tygiel Kultury 2003/7-9, s. 31–35.
  • 2013: Zaklęty kraj: Opowiadania, tł. Danuta Ćirlić-Straszyńska, Literatura na Świecie 2013/5-6, s. 113–155.
  • 2019: Letnie przesilenie, tł. Danuta Ćirlić-Straszyńska, Wyd. Książkowe Klimaty
  • 2021: Dziennik Marty Koen, tł. Danuta Cirlić-Straszyńska, Wydawnictwo Akademickie Sedno
  • 2024: Ohyda, tł. Danuta Cirlić-Straszyńska, Wydawnictwo Akademickie Sedno

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • 2006: Nagroda NIN za książkę Uspon i pad Parkinsonove bolesti
  • 2015: Nagroda Biljany Jovanović za książkę Anđeo atentata
  • 2015: Nagroda Isidory Sekulić za książkę Anđeo atentata
  • 2020: Nagroda NIN za książkę Kontraendorfin

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]