Szczepan Wierzchosławski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczepan Wierzchosławski
Data urodzenia

1946

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia polityczna XIX i XX wieku (do 1918)
Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Doktorat

3 maja1978

Habilitacja

9 listopada1992

Profesura

15 marca2002

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk

Szczepan Henryk Wierzchosławski (ur. w 1946) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych.

W 1970 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Stopień doktora nauk humanistycznych otrzymał w 1978 na podstawie rozprawy pt. Polski ruch narodowy w Prusach Zachodnich w latach 1860-1914, a stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie historii uzyskał w 1992 na podstawie rozprawy Elity polskiego ruchu narodowego w Poznańskiem i w Prusach Zachodnich w latach 1850-1914. Tytuł profesora otrzymał w 2002[1].

Związany z zawodowo z Instytutem Historii i Archiwistyki UMK oraz z Instytutem Historii PAN im. Tadeusza Manteuffla, wykładał także w Instytucie Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Szczecińskiego[1].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Orzeł czarny i orzeł biały : problemy modernizacji społeczeństwa polskiego prowincji Prusy Zachodnie w XIX i na początku XX stulecia, Olsztyn 2011.
  • Ignacy Łyskowski 1820-1886: polityk i publicysta, pierwszy prezes Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Toruń 2000.
  • Nawra Kruszyńskich i Sczanieckich: studium z dziejów szlachty i ziemiaństwa ziemi chełmińskie, Toruń 1990 (wspólnie z Jerzym Dygdałą).
  • Polski ruch narodowy w Prusach Zachodnich w latach 1860-1914, Wrocław 1980[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Prof. dr hab. Szczepan Henryk Wierzchosławski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-12-07].
  2. Biblioteka Narodowa [online], www.bn.org.pl [dostęp 2021-12-05].