Tadżwid

Tadżwīd (arab. تجويد) – sztuka recytacji Koranu. Etymologicznie termin tadżwid wywodzi się od czasownika dżawwada (po arabsku "polepszać")

Recytacja Koranu jest niezbędną częścią muzułmańskiej modlitwy. Podczas każdej modlitwy muzułmanie recytują surę al-Fatihah, a podczas niektórych modlitw również inne, wybrane części Koranu.

Istnieje dziesięć sposobów (ar. qirāʾat) recytacji Koranu:

• według Nafiʿego z Medyny
• według Ibn Kathira z Mekki
• według Ibn ʿAmira z Damaszku
• według Abu ʿAmra z Basry
• według ʿAsima z Kufy
• według Hamzy z Kufy
• według al-Kisaʾiego z Kufy
• według Abu Dżaʿfara z Medyny
• według Jaʿqūba z Jemenu
• według Chalafa z Kufy

Wszystkie formy recytacji zostały zaaprobowane przez Mahometa i przypuszcza się, że odzwierciedlają one zróżnicowanie dialektalne wśród towarzyszy proroka, pochodzących z całej Arabii. Recytacje te różnią się głównie fonetycznie, np. imię proroka Abrahama może być wymawiane [ʔibræ:'hi:m] lub [ʔibræ:'hæ:m], a archanioł Gabriel może brzmieć [dʒib'ri:l], [dʒibræ'ʔi:l] lub [dʒæb'ri:l]. Dopuszczalne są też różnice form gramatycznych czy długości samogłosek, a także wprowadzanie lub opuszczanie hamzy w niektórych wyrazach.

Zasady tadżwidu

Przymioty serca

• rozmyślanie o Atrybutach Allaha w czasie recytacji
• odrzucenie wszystkich innych myśli i skupienie uwagi tylko na Koranie
• zrozumienie tekstu
• skromność
• recytujący powinien uświadomić sobie, że przesłanie Koranu jest skierowane również do niego

Zachowania zewnętrzne

• czystość (osoby i miejsca)
• zwrócenie twarzy w kierunku Mekki
• unikanie ziewania
• przerywanie recytacji po wersetach ostrzegających lub mówiących o miłosierdziu Allaha, by słuchający mogli je lepiej rozważyć
• staranna wymowa zgodna z fonetyką klasycznego języka arabskiego, wolna od obcych wpływów i naleciałości z dialektów

Linki zewnętrzne

• Zasady recytacji Koranu (en)