Tadżwid

Tadżwīd (arab. تجويد) – sztuka recytacji Koranu. Etymologicznie termin tadżwid wywodzi się od czasownika dżawwada (po arabsku "polepszać")

Recytacja Koranu jest niezbędną częścią muzułmańskiej modlitwy. Podczas każdej modlitwy muzułmanie recytują surę al-Fatihah, a podczas niektórych modlitw również inne, wybrane części Koranu.

Istnieje dziesięć sposobów (ar. qirāʾat) recytacji Koranu:

według Nafiʿego z Medyny
według Ibn Kathira z Mekki
według Ibn ʿAmira z Damaszku
według Abu ʿAmra z Basry
według ʿAsima z Kufy
według Hamzy z Kufy
według al-Kisaʾiego z Kufy
według Abu Dżaʿfara z Medyny
według Jaʿqūba z Jemenu
według Chalafa z Kufy

Wszystkie formy recytacji zostały zaaprobowane przez Mahometa i przypuszcza się, że odzwierciedlają one zróżnicowanie dialektalne wśród towarzyszy proroka, pochodzących z całej Arabii. Recytacje te różnią się głównie fonetycznie, np. imię proroka Abrahama może być wymawiane [ʔ i b r æ :'h i :m] lub [ʔ i b r æ :'h æ :m], a archanioł Gabriel może brzmieć [dʒ i b'r i :l], [dʒ i b r æ'ʔ i :l] lub [dʒ æ b'r i :l]. Dopuszczalne są też różnice form gramatycznych czy długości samogłosek, a także wprowadzanie lub opuszczanie hamzy w niektórych wyrazach.

Zasady tadżwidu

Przymioty serca

rozmyślanie o Atrybutach Allaha w czasie recytacji
odrzucenie wszystkich innych myśli i skupienie uwagi tylko na Koranie
zrozumienie tekstu
skromność
recytujący powinien uświadomić sobie, że przesłanie Koranu jest skierowane również do niego

Zachowania zewnętrzne

czystość (osoby i miejsca)
zwrócenie twarzy w kierunku Mekki
unikanie ziewania
przerywanie recytacji po wersetach ostrzegających lub mówiących o miłosierdziu Allaha, by słuchający mogli je lepiej rozważyć
staranna wymowa zgodna z fonetyką klasycznego języka arabskiego, wolna od obcych wpływów i naleciałości z dialektów

Linki zewnętrzne

Zasady recytacji Koranu (en)