Tadeusz Marian Kruszyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Marian Kruszyński
pułkownik artylerii pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

25 października 1894
Lwów

Data i miejsce śmierci

18 marca 1967
Penrhos

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

5 Lwowski pułk artylerii polowej,
11 pułk artylerii polowej
6 pułk artylerii ciężkiej
6 dywizjon artylerii przeciwlotniczej
Szkoła Podchorążych Artylerii Przeciwlotniczej

Stanowiska

dowódca dywizjonu
kwatermistrz pułku
dowódca dywizjonu
komendant szkoły podchorążych

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Tadeusz Marian Kruszyński (ur. 25 października 1894 we Lwowie, zm. 18 marca 1967 w Penrhos) – pułkownik artylerii inżynier Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 października 1894 we Lwowie[1]. W 1912 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Szkole Realnej we Lwowie[2][3].

Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 5 Lwowskiego pułku artylerii polowej, a za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari[4]. Został awansowany do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6][7][8]. W 1923 był oficerem 11 pułku artylerii polowej w garnizonie Stanisławów odkomenderowanym na studia na Politechnice Lwowskiej[9]. W 1924 jako kapitan inżynier artylerii był oficerem 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie[10]. Z dniem 1 marca 1927 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska w 6 pac i przeniesiony służbowo na X kurs dowódców dywizjonów w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu[11]. 12 kwietnia 1927 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 53. lokatą w korpusie oficerów artylerii[12]. W czerwcu tego roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy I dywizjonu 6 pac[13]. W kwietniu 1928 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku[14][15]. W marcu 1930 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 6 dywizjonu artylerii przeciwlotniczej we Lwowie[16][17]. Jego żona Emilia Kruszyńska została przewodniczącą koła świetlicowego działającego przy dywizjonie. 24 stycznia 1934 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 7. lokatą w korpusie oficerów artylerii[18]. W 1938 roku został komendantem Szkoły Podchorążych Artylerii Przeciwlotniczej w Trauguttowie k. Brześcia nad Bugiem.

W 1937 był przewodniczącym sądu honorowego klubu sportowego LKS Pogoń Lwów (w tym czasie jego żona zasiadała w zarządzie klubu i kierowała sekcją pań)[19].

Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Do końca życia pozostawał w stopniu pułkownika[1]. Zmarł 30 października 1966 w Penrhos[1][20]. Został pochowany na cmentarzu w Pwllheli[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 1, s. 96, czerwiec 1967. Koło Lwowian. 
  2. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 141, s. 4, 22 czerwca 1912. 
  3. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. II Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1912. Lwów: 1912, s. 90.
  4. ↑ Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2015-11-20].
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 819.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 743.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 787.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 317.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 735.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 708.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 151.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 120.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 25 czerwca 1927 roku, s. 185.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 175.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 414, 457.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 101.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 181, 729.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 24 stycznia 1934 roku, s. 1.
  19. ↑ Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 7.
  20. ↑ Karolina Grodziska: Polskie groby na cmentarzach północnej Walii. 2004: Polska Akademia Umiejętności, s. 333.
  21. ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  22. ↑ M.P. z 1932 r. nr 65, poz. 85 za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Marian_Kruszyński&oldid=71736967”