Tadeusz Sieczka
 |
Ten artykuł od 2021-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
 Tadeusz Sieczka - lata 30. XX w. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat | |
Tadeusz Sieczka (ur. 25 stycznia 1902 w Łodzi, zm. w czerwcu 1941 najprawdopodobniej zamordowany w Mińsku na Białorusi) – uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kapłan archidiecezji wileńskiej Kościoła rzymskokatolickiego, doktor teologii, historyk Kościoła, działacz niepodległościowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
[[Plik:|thumb|left|240px|]] Był synem Wojciecha i Marianny z d. Stasiak. Ukończył Szkołę Handlową Kupiectwa Łódzkiego. Jako uczeń warszawskiego Gimnazjum im. Króla Władysława IV zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego i brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Służył w artylerii Wojska Polskiego i wziął udział w walkach na trasie Modlin–Łuniniec. Opisał to pod pseudonimem Stanisław Stasiak we wspomnieniach pt. Bateria-ognia!.
W 1924 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Wilnie. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 kwietnia 1929 roku w kaplicy Ostrobramskiej w Wilnie z rąk arcybiskupa Romualda Jałbrzykowskiego.
Od 1925 studiował na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie gdzie uzyskał tytuł doktora teologii. Jego praca doktorska pt. Kult obrazu N. Marii Panny Ostrobramskiej w dziejowym rozwoju (napisana pod kierunkiem C. Falkowskiego i obroniona w 1930 roku) to efekt wielu lat naukowych badań. Przez kolejne lata kontynuował pracę naukową na temat historii Ostrej Bramy i kultu obrazu Matki Boskiej Ostrobramskiej. Opublikował 11 pozycji dotyczących tej tematyki.
1 stycznia 1939 mianowany kapelanem rezerwy Wojska Polskiego. Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą we wrześniu 1939 kontynuował posługę kapłańską. Zorganizował w parafii Dziembrów służbę porządkową dla samoobrony ludności przed napadami grasujących tu bojówek komunistycznych. Został za to aresztowany przez władze sowieckie najprawdopodobniej już w październiku 1939 roku. Przetrzymywany w więzieniu w Szczuczynie, a potem w Lidzie. Po niemieckim ataku 22.06.1941 na ZSRR i amnestii w sierpniu 1941 dla polskich więźniów w Rosji nie został zwolniony. Ostatni raz widziano go wiosną 1941 roku w więzieniu w Mińsku.
Zginął najprawdopodobniej w czasie ewakuacji więźniów z więzienia mińskiego w końcu czerwca 1941 roku.
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Kazanie Ostrobramskie wygłoszone przez radjo w Ostrej Bramie dnia 5-IV 1930 r., Wilno 1930.
- Dzieje świętej opieki NMP Ostrobramskiej, Wilno 1930.
- O łaskach NMP Ostrobramskiej: studjum historyczne, Wilno 1933.
- Baterja-Ognia! (wydane pod pseudonimem Stanisław Stasiak), Wilno 1933.
- Kult obrazu NMP Ostrobramskiej w dziejowym rozwoju, Wilno 1934.
- Ostra Brama i Żydzi, Wilno 1934.
- Ostra Brama twierdzą Wilna, Wilno 1934.
- O wotach NMP Ostrobramskiej: studium historyczne, Wilno 1934.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Józef Zmitrowicz: Ks. dr Tadeusz Sieczka. Rys historyczno-literacki 1939-1945. Białystok: 1970.
- ks. Tadeusz Krahel: Słownik Polskich Teologów Katolickich t. 7. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1981. ISBN 978-83-7072-405-4.
- ks. Tadeusz Krahel: Martyrologia duchowieństwa archidiecezji wileńskiej 1939-1945. Białystok: BUK, 2020. ISBN 83-64922-50-5.
- praca zbiorowa: Martyrologia Duchowieństwa Polskiego 1939 - 1956. Łódź: Archidiecezjalne Wydawnictwo Łódzkie, 1993. ISBN 978-83-85022-20-6.
- Roman Dzwonkowski: Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939‑1988. Lublin: Towarzystwo Naukowe Kul, 2003.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- iPSB Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
- "Biała Księga" Martyrologium Duchowieństwa
- Ordynariat Polowy w Polsce
- Tadeusz Sieczka, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-01-13].