Tara Geraghty-Moats

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tara Geraghty-Moats
Ilustracja
Tara Geraghty-Moats podczas zawodów Pucharu Świata w skokach narciarskich w Hinzenbach (2015)
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1993
Lebanon[1]

Klub

Lebanon Outing Club[2]

Debiut w PŚ

Skoki narciarskie:
5 grudnia 2014 w Lillehammer (33. miejsce)
Kombinacja norweska:
18 grudnia 2020 w Ramsau (1. miejsce – Gundersen HS98/5 km)

Pierwsze punkty w PŚ

Skoki narciarskie:
11 stycznia 2015 w Sapporo (29. miejsce)
Kombinacja norweska:
18 grudnia 2020 w Ramsau (1. miejsce – Gundersen HS98/5 km)

Pierwsze podium w PŚ

Kombinacja norweska:
18 grudnia 2020 w Ramsau (1. miejsce – Gundersen HS98/5 km)

Rekord życiowy

125 m Park City[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Kombinacja norweska
Puchar Świata
Kryształowa kula
2020/2021
Puchar Świata (najlepsza biegaczka)
Mała Kryształowa Kula
2020/2021
Puchar Kontynentalny
złoto 1. miejsce
2018/2019
złoto 1. miejsce
2019/2020
srebro 2. miejsce
2020/2021
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
2018
srebro 2. miejsce
2019
Multimedia w Wikimedia Commons

Tara Geraghty-Moats (ur. 12 kwietnia 1993 w Lebanon) – amerykańska zawodniczka uprawiająca skoki narciarskie, kombinację norweską, biathlon i biegi narciarskie. Uczestniczka mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym (jako skoczkini). Medalistka mistrzostw Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej, uczestniczka mistrzostw świata i Europy juniorów w biathlonie. Zdobywczyni Pucharu Świata w kombinacji norweskiej.

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery (do 2009)[edytuj | edytuj kod]

Skoki narciarskie zaczęła uprawiać w wieku 9 lat. W wieku 15 lat została wybrana do juniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych w tej dyscyplinie sportu. Rok później doznała dwóch kontuzji kolana, po których, w opinii jej ówczesnych lekarzy, miała już nigdy nie oddać skoku narciarskiego. W związku z tym przerwała dalszą karierę skoczkini narciarskiej[1].

Do momentu tego zdarzenia zadebiutowała już w oficjalnych zawodach międzynarodowych w skokach narciarskich organizowanych przez Międzynarodową Federację Narciarską. W 2007 była zgłoszona do udziału w dwóch konkursach cyklu Pucharu Kontynentalnego w Lake Placid, jednak w obu nie stanęła na starcie. Ostatecznie zadebiutowała w zawodach tej samej rangi w sierpniu 2007[a], gdy w tej samej miejscowości zajęła 18. i 23. pozycję. Dzięki zdobytym wówczas 21 punktom została sklasyfikowana na 54. pozycji tego cyklu w sezonie 2007/2008. W grudniu 2008 wzięła udział także w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego w Park City, gdzie dwukrotnie uplasowała się na 27. pozycji. Zdobyte wówczas 8 punktów pozwoliło jej zająć 75. miejsce w klasyfikacji generalnej tego cyklu w sezonie 2008/2009. Start w zawodach w Park City był jej ostatnim na arenie międzynarodowej przed przerwą w uprawianiu skoków narciarskich[2].

Kontuzja i rywalizacja w biathlonie (2009–2013)[edytuj | edytuj kod]

Po przerwaniu kariery skoczkini narciarskiej Geraghty-Moats zaczęła uprawiać biathlon i biegi narciarskie. W biegach narciarskich zdobyła szereg medali mistrzostw Stanów Zjednoczonych w juniorskich kategoriach wiekowych. W 2011 została powołana do juniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych w biathlonie, w składzie której pozostała do 2014[1]. W tym czasie czterokrotnie wystartowała w mistrzostwach świata juniorów w biathlonie. Indywidualnie najlepszą pozycją, jaką zajęła w zawodach tej rangi było 18. miejsce w sprincie w edycji z 2012. Z kolei w rywalizacji sztafet najlepszym miejscem, jaki zajęła była 11. pozycja w 2014. W tym samym roku wystartowała także w rywalizacji juniorek podczas biathlonowych mistrzostw Europy[b], gdzie plasowała się indywidualnie w czwartej dziesiątce[3].

W latach 2012–2013 przebywała w Szwecji, gdzie uczęszczała do Sollefteå Skigymnasium[1]. W tym czasie uprawiała biathlon, trenując w miejscowym klubie I21 Biathlon Club. W 2013 zdobyła tytuł mistrzyni Szwecji juniorek w konkurencji biathlonowego sprintu. Latem 2013 powróciła do Stanów Zjednoczonych[4]. Po zakończeniu wieku juniora w rywalizacji biathlonowej zakończyła swoją karierę w tej dyscyplinie sportu[5].

Powrót (od 2013)[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2013/2014[edytuj | edytuj kod]

Po powrocie do Stanów w 2013 wznowiła treningi skoków narciarskich[6]. Jeszcze w tym samym roku zajęła 5. miejsce w konkursie kobiet na skoczni normalnej podczas mistrzostw Stanów Zjednoczonych[1]. Zaczęła także uprawiać kombinację norweską[5]. W styczniu 2014 zajęła 4. miejsce podczas mistrzostw Ameryki Północnej w tej dyscyplinie sportu – z racji braku oddzielnej kategorii dla kobiet startowała w tych zawodach wspólnie z mężczyznami[7]. W tym samym roku zdobyła także mistrzostwo Stanów Zjednoczonych w tej dyscyplinie w rywalizacji kobiet[8].

W lutym 2014, po ponad pięcioletniej przerwie i po raz pierwszy poza Stanami Zjednoczonymi, ponownie wystąpiła w konkursach Pucharu Kontynentalnego w skokach narciarskich. W fińskim Lahti uplasowała się na 10. i 12. pozycji, zdobywając w sumie 48 punktów, które pozwoliły jej zająć w klasyfikacji generalnej tego cyklu w sezonie 2013/2014 26. miejsce[2]. Przed sezonem 2014/2015 została włączona do składu seniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich[1]. We wrześniu 2014 wystartowała w konkursach cyklu Letniego Pucharu Kontynentalnego w Trondheim, zajmując dwukrotnie 11. miejsce. Dzięki 48 zdobytym punktom uplasowała się na 10. pozycji w klasyfikacji generalnej edycji z 2014[2].

Sezon 2014/2015[edytuj | edytuj kod]

W sezonie letnim 2014 zdobyła także dwa brązowe medale mistrzostw Stanów Zjednoczonych – zarówno na skoczni dużej[9], jak i normalnej[10].

5 grudnia 2014 zadebiutowała w kobiecym Pucharze Świata w skokach narciarskich, zajmując w Lillehammer 33. pozycję. Tydzień później wystartowała także w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego rozgrywanych w Notodden, gdzie uplasowała się 24. i 13. miejscu[2].

W styczniu 2015 wzięła udział w kolejnych zawodach Pucharu Świata. 10 stycznia w Sapporo uplasowała się na 40. pozycji, a dzień później zajęła 29. miejsce[2], zdobywając tym samym pierwsze w karierze punkty do klasyfikacji generalnej tego cyklu[11].

W kolejnych czterech startach w Pucharze Świata plasowała się w czwartej dziesiątce, zajmując 38. pozycję w Zaō, 39. i 36. miejsce w Oberstdorfie oraz 33. pozycję w Hinzenbach. W drugim konkursie, który odbył się w ostatniej z tych miejscowości po raz drugi w karierze zdobyła punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, zajmując 26. miejsce. W następnych dwóch konkursach tego cyklu, rozegranych w rumuńskim Râșnovie także zapunktowała, dwukrotnie poprawiając najlepszy wynik w Pucharze Świata w karierze – 7 lutego była 19., a dzień później, pierwszy raz zajmując miejsce w czołowej „dziesiątce”, uplasowała się na 9. pozycji. Punkty ponownie zdobyła w konkursach rozegranych tydzień później w słoweńskim Ljubnie, gdzie zajęła 17. i 23. miejsce[2].

W lutym 2015 została powołana do składu amerykańskiej reprezentacji w rywalizacji skoczkiń w ramach Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015[12]. Zawody te ukończyła na 18. pozycji[2].

Starty międzynarodowe w sezonie 2014/2015 zakończyła w marcu 2015 w Oslo, zajmując w finałowym konkursie Pucharu Świata 28. pozycję. W klasyfikacji generalnej sezonu uplasowała się na 31. pozycji z dorobkiem 73 punktów[2].

Sezon 2015/2016[edytuj | edytuj kod]

W sezonie letnim 2015 zdobyła srebrny medal mistrzostw Stanów Zjednoczonych na skoczni dużej[13].

Skoki narciarskie[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
18. 20 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 ind. 85,0 m 87,5 m 208,8 pkt 28,1 pkt Carina Vogt
10. 26 lutego 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż.[c] 78,5 m – 291,6 pkt (66,4 pkt) 607,3 pkt Niemcy
DSQ 27 lutego 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 ind. dyskwalifikacja w kwalifikacjach Maren Lundby

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2014/2015 30.[14]
2015/2016 28.[15]
2016/2017 40.[16]

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2014/2015
Lillehammer Sapporo Sapporo Zaō Oberstdorf Oberstdorf Hinzenbach Hinzenbach Râșnov Râșnov Ljubno Ljubno Oslo punkty
33 40 29 38 39 36 33 26 19 9 17 23 28 73
Sezon 2015/2016
Lillehammer Niżny Tagił Niżny Tagił Sapporo Sapporo Zaō Zaō Oberstdorf Oberstdorf Oslo Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Lahti Ałmaty Ałmaty punkty
17 32 21 21 35 33 31 40 q 29 q q 34 35 15 11 15 92
Sezon 2016/2017
Lillehammer Lillehammer Niżny Tagił Niżny Tagił Oberstdorf Oberstdorf Sapporo Sapporo Zaō Zaō Râșnov Râșnov Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Pjongczang Pjongczang Oslo punkty
q q 32 38 q 30 q 24 q 29 26 26 27 26 26 18 27 30 - 52
Sezon 2017/2018
Lillehammer Lillehammer Lillehammer Hinterzarten Sapporo Sapporo Zaō Zaō Ljubno Ljubno Râșnov Râșnov Oslo Oberstdorf Oberstdorf punkty
q q - q 37 q q 46 - - - - - - - 0
Sezon 2018/2019
Lillehammer Lillehammer Lillehammer Prémanon Prémanon Sapporo Sapporo Zaō Zaō Râșnov Râșnov Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Oberstdorf Oberstdorf Oslo Lillehammer Trondheim Niżny Tagił Niżny Tagił Czajkowskij Czajkowskij punkty
q q q - - q 39 43 40 33 35 q q q 51 - - - - - 31 - - - 0
Sezon 2019/2020
Lillehammer Lillehammer Klingenthal Sapporo Sapporo Zaō Zaō Râșnov Râșnov Oberstdorf Oberstdorf Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Lillehammer Lillehammer punkty
q - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2020/2021
Ramsau Ljubno Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Hinzenbach Hinzenbach Hinzenbach Râșnov Râșnov Niżny Tagił Niżny Tagił Czajkowskij Czajkowskij punkty
- - - - - - - - - q q - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2016 19.[17]
2017 40.[18]

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP[edytuj | edytuj kod]

2016
Courchevel 16.07 Czajkowskij 10.09 Czajkowskij 11.09 punkty
35 13 15 36
2017
Courchevel 11.08 Frenštát 18.08 Frenštát 19.08 Czajkowskij 09.09 Czajkowskij 10.09 punkty
27 24 39 - - 11
2018
Hinterzarten 28.07 Courchevel 10.08 Frenštát 17.08 Frenštát 18.08 Czajkowskij 09.09 punkty
- - - - dq 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2007/2008 54.[19]
2008/2009 75.[20]
2013/2014 26.[21]
2014/2015 34.[22]

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2005/2006
Bischofshofen Klingenthal Pöhla Meinerzhagen Park City Park City Lake Placid Lake Placid Ljubno Toblach Baiersbronn Schönwald Saalfelden Rastbüchl Zaō Zaō Vikersund Våler punkty
- - - - - - dq - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2007/2008
Bischofsgrün Pöhla Bischofshofen Ramsau Lake Placid Lake Placid Park City Park City Notodden Notodden Toblach Rastbüchl Rastbüchl Baiersbronn Schönwald Zaō Zaō punkty
- - - - 18 23 - - - - - - - - - - - 21
Sezon 2008/2009
Park City Park City Whistler Whistler Schonach Schonach Baiersbronn Baiersbronn Toblach Ljubno Ljubno Zakopane Notodden Notodden Zaō Zaō Sapporo Sapporo punkty
27 27 - - - - - - - - - - - - - - - - 8
Sezon 2013/2014
Notodden Notodden Lahti Lahti Falun Falun punkty
- - 10 12 - - 48
Sezon 2014/2015
Notodden Notodden Falun Falun punkty
24 13 - - 27
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2014 10.[23]

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

2014
Trondheim Trondheim punkty
11 11 48
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  − zawodniczka nie wystartowała

FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2016/2017 101.[24]
2019/2020 94.[25]

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2016/2017
Villach Villach Szczyrk Szczyrk Einsiedeln Einsiedeln Hinterzarten Hinterzarten Râșnov Râșnov Notodden punkty
27 - - - - - - - - - - 4
Sezon 2019/2020
Szczyrk Szczyrk Szczuczyńsk Szczuczyńsk Ljubno Ljubno Râșnov Râșnov Villach Villach Oberwiesenthal Oberwiesenthal Rastbüchl Rastbüchl Villach Villach punkty
- - - - - - - - - - - - - - 24 22 16
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  − zawodniczka nie wystartowała

Kombinacja norweska[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
5. 27 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS106/5 km 13:10,4 +1:09,4 Norwegia Gyda Westvold Hansen

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2020/2021 1.
Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 18 grudnia 2020 Austria Ramsau Gundersen HS98/5 km 13:58,3 min 1. - -

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2018/2019 1.
2019/2020 1.
2020/2021 2.
Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 14 grudnia 2018 Stany Zjednoczone Steamboat Springs Gundersen HS75/5 km 15:54,6 min 1. - -
2. 15 grudnia 2018 Stany Zjednoczone Steamboat Springs Gundersen HS75/5 km 15:49,5 min 1. - -
3. 19 grudnia 2018 Stany Zjednoczone Park City Gundersen HS100/5 km 15:30,1 min 1. - -
4. 5 stycznia 2019 Estonia Otepää Gundersen HS97/5 km 14:05,1 min 1. - -
5. 6 stycznia 2019 Estonia Otepää Gundersen HS97/5 km 14:16,9 min 1. - -
6. 16 lutego 2019 Norwegia Rena Gundersen HS111/5 km 14:27,2 min 1. - -
7. 17 lutego 2019 Norwegia Rena Gundersen HS111/5 km 14:32,3 min 1. - -
8. 8 marca 2019 Rosja Niżny Tagił Gundersen HS100/5 km 13:34,4 min 1. - -
9. 9 marca 2019 Rosja Niżny Tagił Start masowy HS100/5 km 107,0 pkt 1. - -
10. 10 marca 2019 Rosja Niżny Tagił Gundersen HS100/5 km 14:59,4 min 1. - -
11. 13 grudnia 2019 Stany Zjednoczone Park City Gundersen HS100/5 km 17:52,1 min 1. - -
12. 14 grudnia 2019 Stany Zjednoczone Park City Start masowy HS100/5 km 84,6 pkt 1. - -
13. 15 grudnia 2019 Stany Zjednoczone Park City Gundersen HS100/5 km 15:23,7 min 1. - -
14. 22 lutego 2020 Austria Eisenerz Start masowy HS109/5 km 103,9 pkt 2. -0,4 pkt Japonia Anju Nakamura
15. 23 lutego 2020 Austria Eisenerz Gundersen HS109/5 km 15:16,1 min 2. +4,0 s Norwegia Gyda Westvold Hansen
16. 11 marca 2020 Rosja Niżny Tagił Gundersen HS97/5 km 14:14,4 min 1. - -
17. 12 marca 2020 Rosja Niżny Tagił Gundersen HS97/5 km 15:24,8 min 1. - -
18. 12 marca 2021 Rosja Niżny Tagił Gundersen HS97/5 km 15:28,8 min 1. - -
19. 13 marca 2021 Rosja Niżny Tagił Start masowy HS97/5 km 103,6 pkt 1. - -
20. 14 marca 2021 Rosja Niżny Tagił Gundersen HS97/7,5 km 22:08,7 min 1. - -

Miejsca w poszczególnych konkursach[edytuj | edytuj kod]

2018/2019
Steamboat Springs 14.12 Steamboat Springs 15.12 Park City 19.12 Park City 20.12 Otepää 5.01 Otepää 6.01 Rena 16.02 Rena 17.02 Niżny Tagił 8.03 Niżny Tagił 9.03 Niżny Tagił 10.03 punkty
1 1 1 dns 1 1 1 1 1 1 1 1000
2019/2020
Park City 13.12 Park City 14.12 Park City 15.12 Rena 25.01 Rena 26.01 Eisenerz 22.02 Eisenerz 23.02 Niżny Tagił 11.03 Niżny Tagił 12.03 punkty
1 1 1 dns dns 2 2 1 1 660
2020/2021
Eisenerz 22.01 Eisenerz 23.01 Eisenerz 24.01 Niżny Tagił 12.03 Niżny Tagił 13.03 Niżny Tagił 14.03 punkty
- - - 1 1 1 300
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodniczka nie wystartowała

DNF – zawodniczka nie ukończyła biegu

DNS – zawodniczka nie wystartowała do biegu

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2018 1. (ex aequo ze Stiefaniją Nadymową)
2019 2. (2.)[26]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 18 sierpnia 2018 Niemcy Oberwiesenthal Gundersen HS106/4,5 km 12:21,4 min 2. +3,0 s Rosja Stiefanija Nadymowa
2. 19 sierpnia 2018 Niemcy Oberwiesenthal Gundersen HS106/4,5 km 11:04,8 min 1. - -
3. 25 sierpnia 2019 Niemcy Oberwiesenthal Gundersen HS106/4,5 km 15:49,4 min 1. - -
4. 28 sierpnia 2019 Niemcy Klingenthal Gundersen HS85/5 km 13:32,1 min 1. - -
5. 31 sierpnia 2019 Niemcy Oberhof Gundersen HS100/5 km 13:23,0 min 1. - -

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2018
Oberwiesenthal Oberwiesenthal punkty
2 1 180
Sezon 2019
Oberwiesenthal Klingenthal Oberhof Oberhof punkty
1 1 1 dq 300
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja

– – zawodniczka nie wystartowała

DNF – zawodniczka nie ukończyła biegu

DNS – zawodniczka nie wystartowała do biegu

Biathlon[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2023 Oberhof – 86. – – – – –

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2022/2023 niesklasyfikowana

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Zawody letnie Pucharu Kontynentalnego nie były wówczas wyróżniane jako oddzielny cykl, zaliczano je do klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego.
  2. ↑ Biathlonowe mistrzostwa Europy mają charakter otwarty, dopuszcza się w nich możliwość startu zawodników spoza tego kontynentu.
  3. ↑ Skład zespołu: Nita Englund, Tara Geraghty-Moats, Nina Lussi i Logan Sankey.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g TARA GERAGHTY-MOATS. wsjusa.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i GERAGHTY-MOATS Tara. fis-ski.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  3. ↑ PROFILE - TARA GERAGHTY-MOATS (USA). biathlonworld.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  4. ↑ Chelsea Little: Now a Swedish National Champion, Geraghty-Moats Says She’s ‘Still the American,’ Plans Return. fasterskier.com, 2013-05-10. [dostęp 2014-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-26)]. (ang.).
  5. ↑ a b Ladies in the Spotlight: Tara Geraghty-Moats (USA). fis-ski.com, 2014-08-01. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  6. ↑ 2014-2015 World Championship And World Cup Season. rallyme.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  7. ↑ 2014 North American Nordic Combined Championships Eau Claire, WI Jump January 17, 2014 XC January 18, 2014 - Eau Claire, WI Nordic Combined Official Results. ec-skiclub.com. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  8. ↑ US Ski Jumping & Nordic Combined Championships 2015 in Lake Placid Sunday 12 OCT 2014 OFFICIAL RESULTSNORDIC COMBINED. weltcup-b.org. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  9. ↑ Dominik Formela: USA: Życiowy sukces Friberga, Jerome po raz drugi. skijumping.pl, 2014-08-04. [dostęp 2014-10-24]. (pol.).
  10. ↑ Martyna Szydłowska: Hendrickson i Fairall mistrzami USA. skokinarciarskie.pl, 2014-10-12. [dostęp 2014-10-24]. (pol.).
  11. ↑ Stephen, Shiffrin, Kearney in ski spotlight. stowetoday.com, 2015-01-15. [dostęp 2015-01-17]. (ang.).
  12. ↑ Dominik Formela: Sarah Hendrickson: "Ten sezon uważam za przejściowy". skijumping.pl, 2015-02-12. [dostęp 2015-02-17]. (pol.).
  13. ↑ Adam Bucholz: Will Rhoads i Lea Lemare najlepsi w Mistrzostwach USA. skijumping.pl, 2015-08-02. [dostęp 2015-12-02].
  14. ↑ FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2014/2015 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2015-03-13. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).
  15. ↑ FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2015/2016 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2016-02-28. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).
  16. ↑ FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2016/2017 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2017-03-12. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).
  17. ↑ FIS Ski Jumping Grand Prix Ladies - 2016 - Grand Prix Standing. fis-ski.com, 2016-09-11. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  18. ↑ FIS Ski Jumping Grand Prix Ladies - 2017 - Grand Prix Standing. fis-ski.com, 2017-09-10. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  19. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2007/2008. fis-ski.com, 2008-03-11. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  20. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2008/2009. fis-ski.com, 2009-03-11. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-19)]. (ang.).
  21. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2013/2014. fis-ski.com, 2014-03-02. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  22. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2014/2015. fis-ski.com, 2015-01-18. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  23. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2014. fis-ski.com, 2014-09-28. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-10)]. (ang.).
  24. ↑ FIS Cup Women - Standings 2016/2017. fis-ski.com, 2017-01-28. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  25. ↑ FIS Cup Women - Standings 2019/2020. fis-ski.com, 2020-02-16. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  26. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2019 do końcowej klasyfikacji zaliczane były tylko zawodniczki, które wystartowały we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodniczki nie uwzględniając tej reguły.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mistrzynie Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich
Skocznia normalna
Skocznia duża
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tara_Geraghty-Moats&oldid=73137380”