Sarah Hendrickson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sarah Hendrickson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1994
Salt Lake City

Klub

Park City SS[1]

Reprezentacja

 Stany Zjednoczone

Debiut w PŚ

3 grudnia 2011 w Lillehammer (zwycięstwo)

Rekord życiowy

14 sierpnia 2013 – 136,0 m w Courchevel[2]

Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
Złoto
2013
Val di Fiemme		 Indywidualnie
Mistrzostwa świata juniorów
Srebro
2012
Erzurum		 Indywidualnie
Brąz
2010
Hinterzarten		 Indywidualnie
Puchar świata w skokach narciarskich
Kryształowa kula
2011/2012
2. miejsce
2012/2013
Puchar Kontynentalny
srebro 2. miejsce
2011/2012
Letni Puchar Kontynentalny
srebro 2. miejsce
2014
Multimedia w Wikimedia Commons

Sarah Catherine Hendrickson[3] (ur. 1 sierpnia 1994 w Salt Lake City[4]) – amerykańska skoczkini narciarska, złota medalistka mistrzostw świata z 2013, srebrna i brązowa medalistka mistrzostw świata juniorów, zwyciężczyni pierwszego w historii konkursu Pucharu Świata kobiet (3 grudnia 2011 w Lillehammer) i pierwsza w historii zwyciężczyni klasyfikacji generalnej PŚ (2011/2012).

Była najmłodszą zawodniczką wybraną do U.S. Ski Team[5]. Reprezentowała Park City Nordic Ski Club[1].

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Przed zawodami o Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

W międzynarodowych zawodach organizowanych przez Międzynarodową Federację Narciarską zadebiutowała 16 lutego 2008 podczas konkursu Pucharu Kontynentalnego w Breitenbergu, zajmując dwudziestą czwartą pozycję[6][7]. Do końca sezonu najlepszym osiągnięciem było zajęcie 11. miejsca w Schönwald im Schwarzwald. Podczas odbywających się w tym roku mistrzostw świata juniorek w Zakopanem zajęła 16. miejsce[8]. W sezonie 2008/2009 wystartowała jedynie w siedmiu zawodach Pucharu Kontynentalnego: czterech w Ameryce Północnej (Park City, Whistler) oraz w lutowych zawodach odbywających się tuż przed mistrzostwami świata seniorek w Libercu[9]. Poza niespodziewanym zwycięstwem w Zakopanem[10] zajmowała miejsca w drugiej dziesiątce. Latem 2009 po raz pierwszy wystartowała w letniej edycji pucharu kontynentalnego, podczas którego dwukrotnie w Lillehammer stanęła na podium (2. i 3. miejsce), kończąc rywalizację w klasyfikacji generalnej na czwartym miejscu[11]. W sezonie 2009/2010 po raz drugi w karierze stanęła na podium zimowej edycji pucharu kontynentalnego. Podczas odbywającego się w Villach konkursie zajęła trzecie miejsce[12]. W tym sezonie zawodniczka zdobyła dotychczas jedyny medal mistrzostw świata juniorek. W odbywającym się w Hinterzarten konkursie zajęła trzecie miejsce[13]. Latem wystartowała w czterech zawodach w niemieckich miejscowościach Oberwiesenthal i Bischofsgrün, podczas których tylko w jednych zawodach nie stanęła na podium[14]. W sezonie 2010/2011 raz stanęła na podium[15]. W norweskim Vikersund zajęła drugie miejsce. W rozgrywanych w Otepää mistrzostwach świata juniorek nie obroniła brązowego medalu, zajmując 18. miejsce[16]. Miesiąc później w mistrzostwach świata seniorek zajęła 16. miejsce[17].

2011/2012[edytuj | edytuj kod]

3 grudnia 2011 wystartowała w pierwszych zawodach Pucharu Świata kobiet w historii i od razu zwyciężyła, wyprzedzając drugą Coline Mattel o 29,3 punktu[18][19]. Następne zawody odbyły się w Hinterzarten, gdzie zajęła 9. miejsce w pierwszym konkursie, a w drugim zwyciężyła, dzięki oddanym dwóm najdłuższym skokom w obu seriach[20]. Po tygodniu dwukrotnie zwyciężyła w zawodach odbywających się w Predazzo, pokonując dwukrotnie drugą Danielę Iraschko[21][22]. W kolejnych zawodach odbywających się w Hinzenbach to Austriaczka zwyciężyła, zaś Hendrickson dwukrotnie zajęła drugie miejsce[23][24]. Po tygodniowej przerwie w Ljubnie zwyciężyła dwa razy, pokonując Sarę Takanashi[25][26]. Kolejne zawody odbyły się w Zaō. W pierwszym, sobotnim dniu odbyły się dwa konkursy, w tym jedno dodatkowo w miejsce jednego z odwołanych konkursów w Szczyrku. W pierwszym Amerykanka zwyciężyła zaledwie o 1,1 punktu[27], a w drugim zajęła drugie miejsce, wymieniając się pozycjami z reprezentantką gospodarzy – Takanashi[28]. Po zajęciu przez Danielę Iraschko 7. lokaty Amerykanka zapewniła sobie pierwszą w historii kryształową kulę[29].

2012/2013[edytuj | edytuj kod]

Hendrickson druga podczas zawodów w Hinterzarten

23 listopada 2012 w Lillehammer, podczas pierwszego w historii konkursu drużynowego – mieszanego inaugurującego sezon 2012/2013 Pucharu Świata w skokach narciarskich Sarah Hendrickson zdobyła piąte miejsce dla USA wraz z Lindsey Van, Andersem Johnsonem, Peterem Frenette[30]. Kolejnego dnia w Lillehammer, podczas pierwszego indywidualnego konkursu PŚ kobiet w sezonie 2012/2013 Sarah Hendrickson zajęła drugie miejsce, przegrywając z Sarą Takanashi, jednocześnie wyprzedzając Anette Sagen[31]. Dwa tygodnie później podczas próby przedolimpijskiej w Krasnej Polanie w pierwszym konkursie zwyciężyła[32], zaś w drugim zajęła siódme miejsce[33]. W Ramsau ponownie zajęła siódme miejsce. W pierwszym konkursie w Schonach po raz pierwszy w karierze nie znalazła się w pierwszej dziesiątce zawodów pucharu świata, zajmując jedenaste miejsce[34]. W drugim zajęła piąte miejsce tracąc do zwyciężczyni Anette Sagen 4,4 punktu[35]. Tydzień później w Hinterzarten zwyciężyła po raz drugi w sezonie[36] oraz była druga, przegrywając z Takanashi[37].

Podczas mistrzostw świata juniorów w narciarstwie klasycznym w Libercu w konkursie indywidualnym nie obroniła tytułu wicemistrzowskiego i zajęła szóste miejsce[38]. W konkursie drużynowym wraz z Manon Maurer, Niną Lussi oraz Emilee Anderson, jako członkini składu Stanów Zjednoczonych uplasowała się na ósmym miejscu[39].

Po zakończeniu mistrzostw uczestniczyła w japońskich konkursach Pucharu Świata, w których to zajęła 7. i 3. miejsce w Sapporo oraz 4. i 3.[40] w Zaō. Tydzień później w słoweńskiej miejscowości Ljubno zajęła 2.[41] i 3. miejsce[40].

Tydzień później wystartowała w seniorskich mistrzostwa świata, podczas których zdobyła złoty medal w konkursie indywidualnym. Już w pierwszej serii prowadziła, skacząc 106 m. W drugiej serii skoczyła 103 metry. Lepszą notę w drugiej serii miała Takanashi jednak przewaga z pierwszej serii wystarczyła by zdobyć tytuł mistrzyni świata[42][43]. Dwa dni później wystąpiła w konkursie mieszanym, w którym razem z: Jessicą Jerome, Peterem Frenette oraz Andersem Johnsonem zajęła szóste miejsce. Wśród zawodniczek Hendrickson uzyskała najlepszy wynik. W pierwszej serii skoczyła 99 metrów, a w drugiej 104,5 metra. Łączna suma punktów była wyższa o dwa od drugiej Takanashi[44][45].

Po mistrzostwach odbyły się jeszcze dwa konkursy w Norwegii w ramach Pucharu Świata. W obu zwyciężyła Amerykanka, wyprzedzając Takanashi oraz Seifriedsberger[46][47]. W końcowej kwalifikacji Pucharu Świata zajęła drugie miejsce, zdobywając 1047 punktów. Przegrała z Takanashi o 250 punktów.

2013/2014[edytuj | edytuj kod]

Sezon letni rozpoczęła od zdobycia tytułu mistrzyni Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich na skoczni Utah Olympic Park w Park City. Tytuł zdobyła dzięki skokom na odległość 125,5 oraz 111,5 metra. Wynik ten pozwolił wyprzedzić drugą Jessica Jerome o 12,3 punktu[48]. Po tych zawodach zawodniczka wystartowała we Courchevel w konkursach Letniego Grand Prix. Hendrickson uczestniczyła w konkursie mieszanym na dużej skoczni oraz w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej. Przez zawodami drużynowymi w obu seriach treningowych osiągnęła najdłuższe odległości[49]. Mimo tak dobrych wyników w seriach treningowych, zawodniczka nie spisała się najlepiej w konkursie, gdzie skoczyła 115 oraz 117 metrów. Wynik ten pomógł reprezentacji USA zająć szóste miejsce[50]. Dzień później w zawodach indywidualnych zajęła drugie miejsce, ustępując jedynie najlepszej tego dnia Słowence Emie Klinec[51].

Hendrickson (w środku) podczas IO w Soczi

Pod koniec sierpnia podczas treningu w Oberstdorfie na dużej skoczni Schattenbergschanze Hendrickson doznała kontuzji prawego kolana, po tym jak nie ustała skoku na odległość 148 metrów[52]. 29 sierpnia przeprowadzono operację, która miała na celu rekonstrukcję więzadła krzyżowego przedniego, pobocznego piszczelowego oraz stawu kolanowego z łękotką. Operacja zakończyła się sukcesem[53]. W październiku mimo kontuzji zawodniczka została nominowana do żeńskiej kadry skoków narciarski na sezon zimowy[54]. Hendrickson na skocznię wróciła na skocznię po pięciu miesiącach. Swoje pierwsze skoki po kontuzji odbyła 11 stycznia 2014 na obiektach w Park City[55][56]. Ostatecznie zawodniczka została powołana na igrzyska olimpijskie[57]. Hendrickson wystartowała, mimo iż przed zawodami skarżyła się na odczuwany dyskomfort oraz zdarzające się bóle, przez które musiała ograniczać liczbę oddanych skoków[58]. Podczas treningów nie osiągała dobrych rezultatów, plasując się w trzeciej dziesiątce zawodniczek[59][60][61]. W kilku skokach treningowych startowała z niższej belki startowej chcąc skupić się na swojej technice skoku[62]. W odbywającym się 11 lutego 2014 pierwszym w historii igrzysk konkursie skoków kobiet oddała pierwszy w konkursie historyczny skok, lecąc na 94. metr. Prowadziła do piątego skoku pierwszej serii, kiedy to wyprzedziła ja rodaczka Lindsey Van. Ostatecznie po pierwszej serii zajmowała 19. miejsce[63]. W drugiej serii skoczyła 91,5 metra i ostatecznie zajęła 21. miejsce[64]. Do zwyciężczyni Cariny Vogt straciła prawie trzydzieści punktów[65].

Po zawodach ogłosiła swoje rozczarowanie wynikiem, ogłaszając jednocześnie, że po zawodach olimpijskich nie wystartuje już w zawodach tego sezonu, chcąc skoncentrować się na przygotowaniach do letnich startów[66].

2014/2015[edytuj | edytuj kod]

Nowy sezon rozpoczęła startem w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Trondheim. W obu konkursach sklasyfikowana została na drugim miejscu, przegrywając w obu przypadkach z Japonką Sarą Takanashi[67][68]. Tydzień po tych zawodach wyraziła swoje zadowolenie z uzyskanych wyników w Norwegii i zapowiedziała akces do obrony tytułu mistrza świata w Falun[69]. 12 października 2014 roku w Lake Placid zdobyła złoty medal w krajowych mistrzostwach na igelicie[70].

Hendrickson podczas konkursu PŚ w Hinzenbach

Z początkiem grudnia wystartowała w inauguracyjnych zawodach Pucharu Świata w Lillehammer, w których zajęła dziewiąte miejsce[71]. W połowie grudnia wystartowała w Notodden w ramach Pucharu Kontynentalnego. Oba konkursy zakończyła w czołowej piątce, zajmując kolejno czwarte oraz piąte miejsce[72][73]. Pierwsze konkursy w 2015 roku zaliczyła występem w Pucharze Świata w Sapporo, gdzie plasowała się na piątej[74] i ósmej pozycji[75]. Tydzień później w jednoseryjnym konkursie w Zaō sklasyfikowana została poza trzydziestką, bo na trzydziestym czwartym miejscu[76]. Kolejne zawody, w których wzięła udział, odbywały się w Oberstdorfie. Tam pierwszy konkurs zakończyła na siedemnastej pozycji[77]. Drugi zaś na ostatnim, czterdziestym miejscu będąc wraz z Czeszką Doleželovą współautorką najkrótszego skoku w konkursie[78]. Po konkursach w Niemczech Hendrickson skrytykowała organizatorów zawodów za nieprawidłowy dobór belek startowych, co miało odbić się na uzyskiwanych prędkościach na progu[79]. Na przełomie stycznia i lutego w austriackim Hinzenbach konkursy kończyła na ósmym[80] i piętnastym miejscu[81]. Tydzień później w Râșnovie oba konkursy zakończyła będąc sklasyfikowana w drugiej dziesiątce[82][83]. Przed konkursami w Ljubnie została oficjalnie powołana do kadry USA na zbliżające się mistrzostwa świata. Amerykanka stwierdziła, że średnie wyniki uzyskiwane przez nią w tym sezonie były związane ze stresem, który powodowała perspektywa obrony tytułu sprzed dwóch lat[84]. W Słowenii Hendrickson po raz pierwszy w sezonie stanęła na podium zawodów, zajmując w obu konkursach trzecie miejsce[85][86].

W drugiej połowie lutego wystartowała w Mistrzostwach Świata 2015 w szwedzkim Falun. Konkurs indywidualny zakończyła na szóstym miejscu straciwszy do nowej mistrzyni świata Niemki Cariny Vogt ponad dziesięć punktów[87]. Dwa dni później w konkursie drużyn mieszanych wraz z Nitą Englund, Nicholasem Alexandrem oraz Williamem Rhoadsem zajęła siódme miejsce[88].

W połowie marca, niespełna trzy tygodnie po zakończonych mistrzostwach wzięła udział w finałowym konkursie Pucharu Świata w Oslo. Konkurs ten zakończyła na drugim miejscu. W całym cyklu sklasyfikowana została na ósmej lokacie[89].

2015/2016[edytuj | edytuj kod]

Podczas przeprowadzonego z nią wywiadu przez FIS w lipcu 2015 roku oznajmiła, że chciałaby ponownie odnieść triumf w końcowej klasyfikacji generalnej Pucharu Świata oraz zdobyć medal podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu[90]. Miesiąc wcześniej, bo w czerwcu Hendrickson ponownie doznała kontuzji prawego kolana i poinformowała o swojej absencji w nadchodzącym sezonie[91].

2016/2017[edytuj | edytuj kod]

Po półtorarocznej przerwie od startów Amerykanka wróciła do treningów na skoczni[92]. Na początku listopada 2016 roku zapowiedziała, że chce wystartować w zawodach w Lillehammer, które zainaugurują kolejny sezon Pucharu Świata[93].

Hendrickson podczas konkursu PŚ w Hinzenbach

2 grudnia 2016 zgodnie ze swoimi zapowiedziami wystartowała w konkursach w Norwegii. Oba występy zakończyła na przełomie pierwszej i drugiej dziesiątki, zajmując kolejno jedenaste[94] i ósme miejsce[95]. Tydzień później w Niżnym Tagile zajmowała miejsca na końcu pierwszej i w połowie drugiej dziesiątki zawodów[96][97]. Na początku stycznia 2017 roku w Oberstdorfie na skoczni dużej pierwszy konkurs zakończył się dla niej dziewiątą pozycją[98]. Drugi zaś ukończyła na miejscu szesnastym[99]. W drugiej połowie miesiąca wzięła udział w konkursach odbywanych w Japonii. W Sapporo dwukrotnie zajmowała lokaty na początku drugiej dziesiątki[100][101], a w Zaō w pierwszym konkursie sklasyfikowana została na miejscu jedenastym[102], a w drugim na szesnastym[103]. W Râșnovie była czternasta[104], oraz dziesiąta. Był to jej czwarty konkurs w sezonie, który zakończyła w najlepszej dziesiątce konkursu[105]. Na początku lutego wystartowała w Hinzenbach, gdzie zajmowała miejsca w połowie drugiej dziesiątki[106][107].

Trzy tygodnie po swoim ostatnim starcie w zawodach znalazła się na liście startowej konkursu Mistrzostw Świata 2017 w Lahti[108]. 24 lutego w konkursie indywidualnym zajęła dwudzieste trzecie miejsce[109]. Dwa dni później wraz z Nitą Englund, Michaelem Glasderem i Kevinem Bicknerem wystartowała w konkursie drużyn mieszanych, kończąc zawody na ósmym miejscu[110].

Po mistrzostwach świata wystartowała w finałowych zawodach Pucharu Świata w Oslo. Tam zajęła dwudziestą pierwszą lokatę, co na przestrzeni całego sezonu było dla niej najsłabszym wynikiem. W końcowej klasyfikacji generalnej cyklu zajęła czternaste miejsce[111].

W rozmowie po zakończeniu sezonu wyznała, że cały sezon zmagała się z brakiem zaufania do samej siebie, czego powodem było kontuzjowane kolano[112]. W maju została wybrana do komitetu zawodników FIS[113].

2017/2018[edytuj | edytuj kod]

11 sierpnia 2017 roku rozpoczęła sezon startem w Courchevel w ramach Letniego Grand Prix. Konkurs indywidualny ukończyła na ósmej pozycji[114]. Tydzień później wystartowała w czeskim Frenštácie, gdzie w pierwszym konkursie była dziewiąta[115], a w drugim piętnasta[116]. W pierwszej połowie września w Czajkowskim zajmowała miejsca na przełomie drugiej i trzeciej dziesiątki. Letni cykl zakończyła na czternastej pozycji[117][118]. Przed zimowym sezonem nie otrzymała wsparcia finansowego ze strony amerykańskiego związku[119].

Skocznia w Oberstdorfie, na której Hendrickson zdobyła swoje jedyne punkty PŚ w sezonie

Na początku grudnia wystartowała w inaugurującym Puchar Świata turnieju Lillehammer Triple rozgrywanym w Norwegii. Nie udało jej się przebrnąć przez kwalifikacje do pierwszych dwóch konkursów[120][121]. W trzecim nie wystartowała. W całym cyklu ze względu na brak zdobytych punktów nie została sklasyfikowana w klasyfikacji generalnej turnieju[122].

W konkursach w Hinterzarten rozegranych w połowie miesiąca wystartowała w konkursie drużynowym z Nitą Englund, Niną Lussi i Abby Ringquist, zajmując ósme miejsce[123]. Dzień wcześniej nie przeszła pomyślnie kwalifikacji do konkursu indywidualnego kończąc zawody na czterdziestej piątej pozycji[124]. 2018 rok rozpoczęła od krajowych kwalifikacji do południowokoreańskich zimowych igrzysk olimpijskich. Zawody te wygrała, gwarantując sobie tym samym pewne miejsce w składzie na zbliżające się igrzyska[125]. Następnie wystartowała w Japonii w Sapporo. Tam nie udało jej się zakwalifikować do obu konkursów indywidualnych[126][127]. W Zaō w konkursach indywidualnych zajmowała miejsce w drugiej połowie czwartej dziesiątki, nie zdobywając punktów do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[128][129]. W rozegranym tam drugim i ostatnim zarazem konkursem drużynowym w sezonie zajęła siódme miejsce z Nitą Englund, Tarą Geraghty-Moats oraz z Abby Ringquist[130].

Dwa tygodnie później wystartowała w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 w Pjongczangu. Konkurs indywidualny zakończyła na dziewiętnastej pozycji, poprawiając swój ostatni rezultat sprzed czterech lat zaledwie o dwie pozycje[131].

Po zakończeniu igrzysk wystartowała w Oberstdorfie, w zawodach kończących Puchar Świata. Tam zajęła kolejno dwudziestą szóstą i trzydziestą szóstą pozycję. Sezon ten zakończyła na czterdziestym piątym miejscu[132][133].

2018/2019[edytuj | edytuj kod]

Na początku listopada w wywiadzie przeprowadzonym w jednej z amerykańskich audycji wyznała, że nie chce rezygnować ze sportu jednocześnie myśląc o kształceniu się[134]. Miesiąc później, bo z początkiem grudnia oznajmiła, że nie wystartuje w żadnym z konkursów w tym sezonie, a czas ten poświęci na edukację[135]. W maju 2019 roku wystartowała w zawodach Red Bull 400 na skoczni w Ironwood, w których zwyciężyła[136]. W kwietniu dostała powołanie do kadry B kobiet na nadchodzący sezon[137].

2019/2020[edytuj | edytuj kod]

Przed rozpoczęciem sezonu zapowiedziała swój start w Pucharze Świata[138]. 14 września 2019 roku wystartowała w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Lillehammer, gdzie zajęła dziewiąte miejsce[139]. Tydzień później wzięła udział w finałowych konkursach cyklu w austriackim Stams. Pierwszy konkurs zakończył się dla niej dyskwalifikacją[140], zaś drugi zajęciem szóstej pozycji. W klasyfikacji generalnej cyku zajęła dwudzieste czwarte miejsce[141].

2020/2021[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 2020 r. przeszła operację pleców[142]. W sezonie 2020/2021 nie wystartowała w żadnych międzynarodowych zawodach. 26 marca 2021 za pośrednictwem serwisu społecznościowego Instagram poinformowała o zakończeniu swojej sportowej kariery[143].

Miejsca w klasyfikacji poszczególnych turniejów[edytuj | edytuj kod]

Turniej[6] 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019
Puchar Świata X X X X 1 2 – 8 – 14 49 –
Letnie Grand Prix X X X X – 21 – – – 14 – –
Puchar Kontynentalny 43 19 6 21 2 – – 8 – – – –
Letni Puchar Kontynentalny 4 14 – – – – 2 – – – – 24

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
21. 11 lutego 2014 Rosja Soczi / Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-106 ind. 94,0 m 91,5 m 217,6 pkt 29,8 pkt Carina Vogt
19. 12 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 ind. 86,0 m 88,0 m 160,6 pkt 104,0 pkt Maren Lundby

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
29. 20 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 ind. 60,5 m 69,5 m 110,5 pkt 132,5 pkt Lindsey Van
16. 25 lutego 2011 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 ind. 90,5 m 84,0 m 177,0 pkt 54,7 pkt Daniela Iraschko-Stolz
1. 22 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme / Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 ind. 106,0 m 103,0 m 253,7 pkt –
6. 24 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme / Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż. miesz.[a] 99,0 m 104,5 m 938,4 pkt (269,5 pkt) 72,6 pkt Japonia
6. 20 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 ind. 87,0 m 91,0 m 226,4 pkt 10,5 pkt Carina Vogt
7. 22 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 druż. miesz.[b] 98,5 m 94,0 m 789,3 pkt (236,6 pkt) 128,6 pkt Niemcy
23. 24 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 ind. 86,5 m 82,0 m 198,0 pkt 56,6 pkt Carina Vogt
8. 26 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. miesz.[c] 85,0 m 84,0 m 802,2 pkt (206,4 pkt) 233,3 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
16. 28 lutego 2008 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 ind. 71,0 m 82,5 m 188,0 pkt 39,0 pkt Jacqueline Seifriedsberger
3. 29 stycznia 2010 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 ind. 102,5 m 97,5 m 249,5 pkt 18,0 pkt Elena Runggaldier
18. 27 stycznia 2011 Estonia Otepää Tehvandi K-90 HS-100 ind. 86,5 m 84,5 m 205,0 pkt 52,5 pkt Coline Mattel
2. 23 lutego 2012 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 ind. 105,0 m 100,5 m 265,0 pkt 11,5 pkt Sara Takanashi
6. 24 stycznia 2013 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 ind. 89,0 m 97,0 m 241,0 pkt 27,0 pkt Sara Takanashi
8. 26 stycznia 2013 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[d] 96,5 m 106,0 m 617,0 pkt (270,0 pkt) 392,0 pkt Słowenia

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2011/2012 1.[144]
2012/2013 2.[145]
2014/2015 8.[146]
2016/2017 14.[147]
2017/2018 49.[148]

Miejsca na podium w konkursach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2011/2012 9 3 – 12
2012/2013 4 3 3 10
2014/2015 – 1 2 3
2016/2017 – – – 0
2017/2018 – – – 0
Razem 13 7 5 25

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Źródło
1. 3 grudnia 2011 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K 90 HS 100 100,5 m 95,5 m 277,0 pkt [149]
2. 8 stycznia 2012 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K 95 HS 108 107,5 m 104,5 m 273,0 pkt [150]
3. 14 stycznia 2012 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K 95 HS 106 105,0 m 107,5 m 277,2 pkt [151]
4. 15 stycznia 2012 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K 95 HS 106 104,5 m 108,0 m 285,9 pkt [152]
5. 11 lutego 2012 Słowenia Ljubno Logarska dolina K 85 HS 95 85,5 m 87,0 m 246,5 pkt [153]
6. 12 lutego 2012 Słowenia Ljubno Logarska dolina K 85 HS 95 91,5 m 95,0 m 259,6 pkt [154]
7. 3 marca 2012 Japonia Zaō Yamagata K 90 HS 100 99,5 m 95,5 m 253,8 pkt [155]
8. 4 marca 2012 Japonia Zaō Yamagata K 90 HS 106 98,0 m 94,5 m 249,1 pkt [156]
9. 9 marca 2012 Norwegia Oslo Midtstubakken K 95 HS 106 104,0 m 99,0 m 254,1pkt [157]
10. 8 grudnia 2012 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K 95 HS 105 103,5 m 103,0 m 264,2 pkt [158]
11. 12 stycznia 2013 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 97,5 m 98,5 m 243,6 pkt [159]
12. 15 marca 2013 Norwegia Trondheim Granåsen K-90 HS-105 101,5 m 101,0 m 283,0 pkt [160]
13. 17 marca 2013 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 133,5 m 129,0 m 262,8 pkt [161]

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca Źródło
1. 3 grudnia 2011 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 100,5 m 95,5 m 277,0 pkt 1. – [149]
2. 8 stycznia 2012 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 107,5 m 104,5 m 273,0 pkt 1. – [150]
3. 14 stycznia 2012 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 105,0 m 107,5 m 277,2 pkt 1. – [151]
4. 15 stycznia 2012 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 104,5 m 108,0 m 285,9 pkt 1. – [152]
5. 4 lutego 2012 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 91,5 m – 122,6 pkt 2. 0,7 pkt Daniela Iraschko [162]
6. 5 lutego 2012 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 86,0 m 90,5 m 233,2 pkt 2. 5,2 pkt Daniela Iraschko [163]
7. 11 lutego 2012 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-95 85,5 m 87,0 m 246,5 pkt 1. – [153]
8. 12 lutego 2012 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-95 91,5 m 95,0 m 259,6 pkt 1. – [154]
9. 3 marca 2012 Japonia Zaō Yamagata K-90 HS-100 99,5 m 95,5 m 253,8 pkt 1. – [155]
10. 3 marca 2012 Japonia Zaō Yamagata K-90 HS-100 95,5 m – 113,7 pkt 2. 11,2 pkt Sara Takanashi [164]
11. 4 marca 2012 Japonia Zaō Yamagata K 90 HS 106 98,0 m 94,5 m 249,1 pkt 1. – [156]
12. 9 marca 2012 Norwegia Oslo Midtstubakken K 95 HS 106 104,0 m 99,0 m 254,1pkt 1. – [157]
13. 24 listopada 2012 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 98,5 m 95,0 m 261,4 pkt 2. 3,8 pkt Sara Takanashi [165]
14. 8 grudnia 2012 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-105 103,5 m 103,0 m 264,2 pkt 1. – [158]
15. 12 stycznia 2013 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 97,5 m 98,5 m 243,6 pkt 1. – [159]
16. 13 stycznia 2013 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 103,0 m 101,5 m 245,9 pkt 2. 1,6 pkt Sara Takanashi [166]
17. 3 lutego 2013 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 93,5 m 87,5 m 240,2 pkt 3. 5,5 pkt Jacqueline Seifriedsberger [167]
18. 10 lutego 2013 Japonia Zaō Yamagata K-90 HS-100 93,0 m 92,0 m 222,6 pkt 3. 17,8 pkt Sara Takanashi [168]
19. 16 lutego 2013 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-95 85,0 m 83,5 m 214,2 pkt 2. 10,9 pkt Sara Takanashi [169]
20. 17 lutego 2013 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-95 85,5 m 88,0 m 241,8 pkt 3. 25,1 pkt Sara Takanashi [170]
21. 15 marca 2013 Norwegia Trondheim Granåsen K-90 HS-105 101,5 m 101,0 m 283,0 pkt 1. – [160]
22. 17 marca 2013 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 133,5 m 129,0 m 262,8 pkt 1. – [161]
23. 14 lutego 2015 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-95 86,0 m 87,0 m 237,1 pkt 3. 11,4 pkt Sara Takanashi [171]
24. 15 lutego 2015 Słowenia Ljubno Logarska dolina K-85 HS-95 89,0 m 88,0 m 243,8 pkt 3. 1,1 pkt Daniela Iraschko-Stolz, Sara Takanashi [172]
25. 13 marca 2015 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 126,5 m 128,5 m 257,1 pkt 2. 6,7 pkt Sara Takanashi [173]

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2011/2012
Lillehammer Hinterzarten Hinterzarten Predazzo Predazzo Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Zaō Zaō Zaō Oslo punkty
1 9 1 1 1 2 2 1 1 1 2 1 1 1169
Sezon 2012/2013
Lillehammer Krasnaja Polana Krasnaja Polana Ramsau Schonach Schonach Hinterzarten Hinterzarten Sapporo Sapporo Zaō Zaō Ljubno Ljubno Trondheim Oslo punkty
2 1 7 7 11 5 1 2 7 3 4 3 2 3 1 1 1047
Sezon 2014/2015
Lillehammer Sapporo Sapporo Zaō Oberstdorf Oberstdorf Hinzenbach Hinzenbach Râșnov Râșnov Ljubno Ljubno Oslo punkty
9 5 8 34 17 40 8 15 18 14 3 3 2 399
Sezon 2016/2017
Lillehammer Lillehammer Niżny Tagił Niżny Tagił Oberstdorf Oberstdorf Sapporo Sapporo Zaō Zaō Râșnov Râșnov Hinzenbach Hinzenbach Ljubno Ljubno Pjongczang Pjongczang Oslo punkty
11 8 14 10 9 16 13 12 11 16 14 10 14 17 - - - - 21 311
Sezon 2017/2018
Lillehammer Lillehammer Lillehammer Hinterzarten Sapporo Sapporo Zaō Zaō Ljubno Ljubno Râșnov Râșnov Oslo Oberstdorf Oberstdorf punkty
q q - q q q 35 36 - - - - - 26 36 5
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2013 21.[174]
2017 14.[175]

Miejsca na podium w konkursach Letniego Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2013 – 1 – 1
2017 – – – 0
Razem 0 1 0 1

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Grand Prix chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca Źródło
1. 15 sierpnia 2013 Francja Courchevel Tremplin du Praz K-90 HS-96 93,0 m 98,0 m 222,8 pkt 2. 1,9 pkt Ema Klinec [176]

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP[edytuj | edytuj kod]

2013
Hinterzarten 26.07 Courchevel 15.08 Niżny Tagił 13.09 Niżny Tagił 14.09 Ałmaty 21.09 Ałmaty 22.09 punkty
- 2 - - - - 80
2017
Courchevel 11.08 Frenštát 18.08 Frenštát 19.08 Czajkowskij 09.09 Czajkowskij 10.09 punkty
8 9 15 18 22 99
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2007/2008 43.[177]
2008/2009 19.[178]
2009/2010 6.[179]
2010/2011 21.[180]
2011/2012 2.[181]
2014/2015 8.[182]

Miejsca na podium w konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2007/2008 – – – 0
2008/2009 1 – – 1
2009/2010 – – 1 1
2010/2011 – 1 – 1
2011/2012 2 2 1 5
2014/2015 – – – 0
Razem 3 3 2 8

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 7 lutego 2009 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 79,0 m – 99,5 pkt
2. 20 stycznia 2012 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 89,0 m 89,5 m 234,5 pkt
3. 18 lutego 2012 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 100,5 m 103,5 m 279,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 7 lutego 2009 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 79,0 m – 99,5 pkt 1. –
2. 14 lutego 2010 Austria Villach Alpenarena K-90 HS-98 91,5 m 90,5 m 232,0 pkt 3. 19,5 pkt Ulrike Gräßler
3. 11 grudnia 2010 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-105 HS-117 112,5 m 115,5 m 263,4 pkt 2. 12,7 pkt Daniela Iraschko
4. 9 grudnia 2011 Norwegia Notodden Tveitanbakken K-90 HS-100 98,0 m 99,5 m 257,5 pkt 2. 1,5 pkt Daniela Iraschko
5. 10 grudnia 2011 Norwegia Notodden Tveitanbakken K-90 HS-100 95,5 m 96,0 m 251,5 pkt 3. 7,5 pkt Anette Sagen
6. 20 stycznia 2012 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 89,0 m 89,5 m 234,5 pkt 1. –
7. 21 stycznia 2012 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 79,5 m 86,5 m 214,5 pkt 2. 0,5 pkt Daniela Iraschko
8. 18 lutego 2012 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 100,5 m 103,5 m 279,0 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2007/2008
Bischofsgrün Pöhla Bischofshofen Ramsau Lake Placid Lake Placid Park City Park City Notodden Notodden Toblach Rastbüchl Rastbüchl Baiersbronn Schönwald Zaō Zaō punkty
- - - - - - - - - - - 24 41 20 11 - - 42
Sezon 2008/2009
Park City Park City Whistler Whistler Schonach Schonach Baiersbronn Baiersbronn Toblach Ljubno Ljubno Zakopane Notodden Notodden Zaō Zaō Sapporo Sapporo punkty
16 13 15 18 - - - - - - - 1 15 14 - - - - 198
Sezon 2009/2010
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Notodden Notodden Baiersbronn Baiersbronn Schonach Schonach Ljubno Ljubno Villach Villach Zaō Zaō Zakopane Zakopane punkty
6 5 4 6 5 4 - - - 8 13 22 5 3 16 9 9 16 524
Sezon 2010/2011
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Notodden Notodden Schonach Hinterzarten Hinterzarten Braunlage Braunlage Ljubno Ljubno Brotterode Brotterode Zakopane Zakopane Ramsau Ramsau Zaō punkty
5 7 2 4 16 20 - - - - - - - - - - - - - - 237
Sezon 2011/2012
Rovaniemi Rovaniemi Notodden Notodden Zakopane Zakopane Liberec punkty
- - 2 3 1 2 1 420
Sezon 2014/2015
Notodden Notodden Falun Falun punkty
4 5 - - 95
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2009 4.[183]
2010 14.[184]
2014 2.[185]
2019 24.[186]

Miejsca na podium w konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2008 – 1 1 2
2009 1 – 2 3
2014 – 2 – 2
2019 – – – 0
Razem 1 3 3 7

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 15 sierpnia 2010 Niemcy Bischofsgrün Ochsenkopfschanzen K-64 HS-71 65,5 m 65,0 m 234,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 21 sierpnia 2009 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 91,0 m 89,0 m 228,5 pkt 3. 19,5 pkt Ulrike Gräßler
2. 22 sierpnia 2009 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 89,0 m 97,0 m 241,0 pkt 2. 19,0 pkt Line Jahr
3. 14 sierpnia 2010 Niemcy Bischofsgrün Ochsenkopfschanzen K-64 HS-71 65,0 m 66,5 m 236,4 pkt 3. 1,3 pkt Jenna Mohr
4. 15 sierpnia 2010 Niemcy Bischofsgrün Ochsenkopfschanzen K-64 HS-71 65,5 m 65,0 m 234,0 pkt 1. –
5. 20 sierpnia 2010 Niemcy Oberwiesenthal Fichtselbergschanzen K-95 HS-106 92,5 m 94,5 m 218,0 pkt 3. 14,5 pkt Jacqueline Seifriedsberger
6. 27 września 2014 Norwegia Trondheim Granåsen K-90 HS-105 92,5 m 90,5 m 236,0 pkt 2. 14,5 pkt Sara Takanashi
7. 28 września 2014 Norwegia Trondheim Granåsen K-90 HS-105 91,5 m 100,5 m 251,5 pkt 2. 14,0 pkt Sara Takanashi

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

2009
Bischofsgrün Bischofsgrün Pöhla Oberwiesenthal Oberwiesenthal Lillehammer Lillehammer punkty
19 4 12 6 12 3 2 286
2010
Bischofsgrün Bischofsgrün Oberwiesenthal Oberwiesenthal Lillehammer Lillehammer Oslo Oslo Falun Falun Liberec punkty
3 1 3 9 - - - - - - - 249
2014
Trondheim Trondheim punkty
2 2 160
2019
Szczuczyńsk Szczuczyńsk Szczyrk Szczyrk Lillehammer Stams Stams punkty
- - - - 6 dq 9 69
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodniczka nie wystartowała

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Skład zespołu: Peter Frenette, Sarah Hendrickson, Jessica Jerome i Anders Johnson.
  2. ↑ Skład zespołu: Nicholas Alexander, Nita Englund, Sarah Hendrickson i William Rhoads.
  3. ↑ Skład zespołu: Kevin Bickner, Nita Englund, Michael Glasder i Sarah Hendrickson.
  4. ↑ Skład zespołu: Emilee Anderson, Sarah Hendrickson, Nina Lussi i Manon Maurer.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Hendricksoon, Sarah – Berkutschi. berkutschi.com. [dostęp 2019-11-07].
  2. ↑ Ski Jumping Personal Best List – Ladies. skisprungschanzen.com. [dostęp 2019-10-26].
  3. ↑ Sarah Hendrickson Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2019-11-13] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-29] (ang.).
  4. ↑ Sarah Hendrickson (USA). Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2019-11-13].
  5. ↑ Sarah Hendrickson – biography [online], teamusa.org [dostęp 2019-11-10].
  6. ↑ a b HENDRICKSON Sarah 1994.08.01 USA. Baza wyników Adama Kwiecińskiego. [dostęp 2019-11-13].
  7. ↑ Wynki zawodów Pucharu Kontynentalnego w Breitenberg 16.02.2008. fis-ski.com. [dostęp 2008-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-15)]. (ang.).
  8. ↑ FIS Nordic Junior World Ski Championships Indywidualny konkurs skoków kobiet. fis-ski.com. [dostęp 2008-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-15)]. (ang.).
  9. ↑ 10office pl-Paweł Stawowczyk, Andrzej Mysiak, Puchar Kontynentalny kobiet 2008/2009 – www.skokinarciarskie.pl – wszystko o skokach narciarskich [online], Skokinarciarskie.pl – wszystko o skokach narciarskich [dostęp 2019-11-13] (pol.).
  10. ↑ PK Pań w Zakopanem: Niespodziewane zwycięstwo młodej Amerykanki. skijumping.pl. [dostęp 2008-02-07]. (pol.).
  11. ↑ Cup Standings Continental-Cup Ladies 2009/2010. fis-ski.com. [dostęp 2009-08-22]. (ang.).
  12. ↑ 10office pl-Paweł Stawowczyk, Andrzej Mysiak, Skoki narciarskie – Villach, Puchar Kontynentalny kobiet 2009/2010 – www.skokinarciarskie.pl – wszystko o skokach narciarskich [online], Skokinarciarskie.pl – wszystko o skokach narciarskich [dostęp 2019-11-13] (pol.).
  13. ↑ 10office pl-Paweł Stawowczyk, Andrzej Mysiak, MŚJ: Elena Runggaldier wygrywa konkurs kobiet [online], Skokinarciarskie.pl – wszystko o skokach narciarskich [dostęp 2019-11-13] (pol.).
  14. ↑ 10office pl-Paweł Stawowczyk, Andrzej Mysiak, Ladies CoC: Mohr i Hendrickson najlepsze! [online], Skokinarciarskie.pl – wszystko o skokach narciarskich [dostęp 2019-11-13] (pol.).
  15. ↑ 10office pl-Paweł Stawowczyk, Andrzej Mysiak, Puchar Kontynentalny kobiet 2010/2011 – www.skokinarciarskie.pl – wszystko o skokach narciarskich [online], Skokinarciarskie.pl – wszystko o skokach narciarskich [dostęp 2019-11-13] (pol.).
  16. ↑ FIS Nordic Junior World Ski Championships – Ski Jumping Ladies Otepaeae (EST). fis-ski.com. [dostęp 2011-01-27]. (ang.).
  17. ↑ MŚ w Oslo: Daniela Iraschko Mistrzynią Świata!. skijumping.pl. [dostęp 2011-02-25]. (pol.).
  18. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Lillehammer: Sarah Hendrickson deklasuje w historycznym konkursie. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-01-08]. (pol.).
  19. ↑ PŚ Lillehammer: Sarah Hendrickson deklasuje w historycznym konkursie. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-12-03]. (pol.).
  20. ↑ PŚ Pań w Hinterzarten: Sarah Hendrickson nokautuje!. skijumping.pl. [dostęp 2012-01-08]. (pol.).
  21. ↑ PŚ Pań w Val di Fiemme: Sarah Hendrickson wygrywa. skijumping.pl. [dostęp 2012-01-14]. (pol.).
  22. ↑ PŚ Pań w Val di Fiemme: Sarah Hendrickson wygrywa po raz kolejny. skijumping.pl. [dostęp 2012-01-15]. (pol.).
  23. ↑ FIS: Results – 04.02.2012. Hinzenbach (AUT) World Cup, Ladies’ HS94. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-05]. (ang.).
  24. ↑ FIS: Results – 05.02.2012. Hinzenbach (AUT) World Cup, Ladies’ HS94. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-05]. (ang.).
  25. ↑ PŚ Pań w Ljubno: Hendrickson zwycięża. skijumping.pl. [dostęp 2012-02-11]. (pol.).
  26. ↑ PŚ Pań w Ljubno: Ponowne zwycięstwo Hendrickson. skijumping.pl. [dostęp 2012-02-12]. (pol.).
  27. ↑ PŚ Pań w Zao: Hendrickson zwycięża. skijumping.pl. [dostęp 2012-03-03]. (pol.).
  28. ↑ PŚ Pań w Zao: Sara Takanashi triumfuje w drugim konkursie. skijumping.pl. [dostęp 2012-03-03]. (pol.).
  29. ↑ PŚk: Sarah Hendrickson z kryształową kulą na dwa konkursy przed finałem. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-03-03]. (pol.).
  30. ↑ FIS Ski Jumping World Cup presented by Viessmann, 1st World Cup Competition, Lillehammer (NOR), Normal Hill Mixed Team Official Results, 23 NOV 2012. fis-ski.com, 2012-11-23. [dostęp 2012-11-24]. (pol.).
  31. ↑ Maciej Mikołajczyk: Skoki narciarskie. fis-ski.com, 2012-11-24. [dostęp 2012-11-24]. (pol.).
  32. ↑ Anna Szczepankiewicz: PŚ Pań w Soczi: Sarah Hendrickson zwycięża w pierwszym konkursie. www.skijumping.pl, 2012-12-08. [dostęp 2012-12-08]. (pol.).
  33. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Soczi: Iraschko i Mattel zwyciężają w drugim konkursie. skokinarciarskie.pl, 2012-12-09. [dostęp 2012-12-09]. (pol.).
  34. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Schonach: Sara Takanashi demoluje konkurencję. skokinarciarskie.pl, 2013-01-05. [dostęp 2013-01-05]. (pol.).
  35. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Schonach: Pierwszy triumf Anette Sagen. skokinarciarskie.pl, 2013-01-06. [dostęp 2013-01-06]. (pol.).
  36. ↑ Paweł Stawowczyk: PŚ kobiet: Hendrickson wygrywa w Hiza, Iraschko miała groźny upadek. www.skokinarciarskie.pl, 2013-01-12. [dostęp 2013-01-12]. (pol.).
  37. ↑ Paweł Stawowczyk: PŚ kobiet: Takanashi z kolejnym triumfem!. www.skokinarciarskie.pl, 2013-01-13. [dostęp 2013-01-13]. (pol.).
  38. ↑ Paweł Stawowczyk: MŚJ: Takanashi znów ze złotem!. skokinarciarskie.pl, 2013-01-24. [dostęp 2013-01-24].
  39. ↑ Paweł Stawowczyk: MŚJ: Słowenki złotymi medalistkami w Libercu!. skokinarciarskie.pl, 2013-01-26. [dostęp 2013-01-26].
  40. ↑ a b Anna Szczepankiewicz: PŚ Pań w Ljubnie: Sara Takanashi gromi rywalki i zapewnia sobie Kryształową Kulę. skijumping.pl, 2013-02-17. [dostęp 2013-02-17].
  41. ↑ Anna Szczepankiewicz: PŚ Pań w Zao: Podwójne zwycięstwo Sary Takanashi. skijumping.pl, 2013-02-10. [dostęp 2013-02-10].
  42. ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2013 Val di Fiemme (ITA) Ski Jumping Ladies Normal Hill Individual Official Results. FIS. [dostęp 2013-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-28)]. (ang.).
  43. ↑ MŚ Pań w Val di Fiemme: Sarah Hendrickson ze złotym medalem. skijumping.pl. [dostęp 2013-02-22]. (pol.).
  44. ↑ Paweł Stawowczyk: MŚ: Złota Japonia w drużynowym konkursie mieszanym. Skokinarciarskie.pl, 2013-02-24. [dostęp 2013-03-01]. (pol.).
  45. ↑ OFFICIAL RESULTS 24.02.2013 Val di Fiemme (ITA) World Ski Championships A Team HS106. FIS. [dostęp 2013-03-01]. (ang.).
  46. ↑ Tadeusz Mieczyński: PŚ Pań w Trondheim: Sarah Hendrickson triumfuje. Skokinarciarskie.pl, 2013-03-15. [dostęp 2013-03-15]. (pol.).
  47. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Oslo: Hendrickson wygrywa konkurs, Mattel wywalczyła końcowe podium. Skokinarciarskie.pl, 2013-03-17. [dostęp 2013-03-17]. (pol.).
  48. ↑ Adrian Dworakowski: Fairall i Hendrickson Mistrzami USA na dużej skoczni. Skijumping.pl, 2013-08-05. [dostęp 2013-08-05]. (pol.).
  49. ↑ Tadeusz Mieczyński: LGP w Courchevel: Takanshi i Hendrickson wygrywają treningi. Skijumping.pl, 2013-08-14. [dostęp 2013-08-14]. (pol.).
  50. ↑ Tadeusz Mieczyński: LGP w Courchevel: Niemcy wygrywają mieszany konkurs drużynowy. Skijumping.pl, 2013-08-14. [dostęp 2013-08-14]. (pol.).
  51. ↑ Skijumping.pl – LGP Pań w Courchevel: Ema Klinec triumfuje [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-19] (pol.).
  52. ↑ Tadeusz Mieczyński: Sarah Hendrickson kontuzjowana. Skijumping.pl, 2013-08-21. [dostęp 2013-08-21]. (pol.).
  53. ↑ sk: Sarah Hendrockson już po operacji. berkutschi.com, 2013-08-31. [dostęp 2013-08-31]. (pol.).
  54. ↑ sk: Amerykanie nominują kadrę żeńską. berkutschi.com, 2013-10-29. [dostęp 2013-10-29]. (pol.).
  55. ↑ sk: Sara Hendrickson powraca na skocznię. berkutschi.com, 2014-01-21. [dostęp 2014-01-21]. (pol.).
  56. ↑ sk: Hendricson gotowa na Soczi. berkutschi.com, 2014-02-08. [dostęp 2014-02-08]. (pol.).
  57. ↑ Skijumping.pl – Żaparow ostatnim olimpijczykiem, ostateczne składy na Soczi [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-19] (pol.).
  58. ↑ sk: Wypowiedzi po treningu kobiet w Soczi. berkutschi.com, 2014-02-08. [dostęp 2014-02-08]. (pol.).
  59. ↑ sk: Ladies’ Normal Hill Individual Offical Trening 1 Results. fis-ski.com, 2014-02-08. [dostęp 2014-02-08]. (ang.).
  60. ↑ sk: Ladies’ Normal Hill Individual Offical Trening 2 Results. fis-ski.com, 2014-02-09. [dostęp 2014-02-09]. (ang.).
  61. ↑ sk: Ladies’ Normal Hill Individual Offical Trening 3 Results. fis-ski.com, 2014-02-10. [dostęp 2014-02-10]. (ang.).
  62. ↑ sk: Wypowiedzi po drugim treningu kobiet w Soczi. berkutschi.com, 2014-02-09. [dostęp 2014-02-09]. (pol.).
  63. ↑ Sochi 2014 Ladies' Normal Hill Individual – 1st Round [online], fis-ski.com [dostęp 2019-11-19] (ang.).
  64. ↑ Sochi 2014 Ladies' Normal Hill Individual – Final Round [online], fis-ski.com [dostęp 2019-11-19] (ang.).
  65. ↑ Skijumping.pl – ZIO w Soczi: Carina Vogt pierwszą Mistrzynią Olimpijską [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-19] (pol.).
  66. ↑ Keith Weir: Hendrickson plans return after historic leap. reuters.com, 2014-02-12. [dostęp 2014-02-12]. (ang.).
  67. ↑ Skijumping.pl – LPK Pań w Trondheim: Bezdyskusyjne zwycięstwo Takanashi, powrót Hendrickson [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  68. ↑ Skijumping.pl – LPK Pań w Trondheim: Takanashi zgodnie z planem [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  69. ↑ Skijumping.pl – Sarah Hendrickson powraca do formy [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  70. ↑ Skijumping.pl – Hendrickson oraz Fairall ze złotymi medalami [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  71. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Lillehammer: Spela Rogelj triumfuje [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  72. ↑ Skijumping.pl – PK Pań w Notodden: Austriaczki górą [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  73. ↑ Skijumping.pl – PK Pań w Notodden: Austriackie podium [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  74. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Sapporo: 25. triumf Takanashi [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  75. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Sapporo: Ponownie Takanashi na czele [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  76. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Zao: Mistrzyni olimpijska najlepsza [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  77. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Oberstdorfie: Iraschko-Stolz wygrywa [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  78. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Oberstdorfie: Iraschko-Stolz zwycięża i zostaje liderką Pucharu Świata [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  79. ↑ Skijumping.pl – Sarah Hendrickson krytykuje jury PŚ Pań w Oberstdorfie [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  80. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Hinzenbach: Ósme zwycięstwo Iraschko-Stolz [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  81. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Hinzenbach: Carina Vogt przerwała serię zwycięstw Iraschko-Stolz [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  82. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Rasnovie: Daniela Iraschko-Stolz najlepsza w pierwszym konkursie [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  83. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Rasnovie: Sara Takanashi triumfuje w jednoseryjnym konkursie [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  84. ↑ Skijumping.pl – Sarah Hendrickson: "Ten sezon uważam za przejściowy" [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  85. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Ljubnie: 28. zwycięstwo Takanashi [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  86. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Ljubnie: Sara Takanashi i Daniela Iraschko-Stolz triumfują [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  87. ↑ Skijumping.pl – MŚ w Falun: Carina Vogt mistrzynią świata! [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  88. ↑ Skijumping.pl – MŚ w Falun: Złoci Niemcy! [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  89. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Oslo: 30. triumf Takanashi, Kryształowa Kula dla Iraschko-Stolz! [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-06] (pol.).
  90. ↑ Skijumping.pl – Sarah Hendrickson: "Potrzebuję zemsty!" [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  91. ↑ Skijumping.pl – Kolejna kontuzja Sary Hendrickson [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  92. ↑ Skijumping.pl – Hendrickson wróciła na skocznię [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  93. ↑ Skijumping.pl – Sarah Hendrickson chce wystartować w Lillehammer [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  94. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Lillehammer: Takanashi wygrywa na inaugurację sezonu [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  95. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Lillehammer: 46. zwycięstwo Sary Takanashi! [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  96. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Niżnym Tagile: Premierowe zwycięstwo Maren Lundby [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  97. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Niżnym Tagile: 47. triumf Sary Takanashi [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  98. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Oberstdorfie: Bezapelacyjny triumf Takanashi [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  99. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Oberstdorfie: 49. zwycięstwo Sary Takanashi [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  100. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Sapporo: Premierowa wygrana Yuki Ito [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  101. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Sapporo: Lundby wygrywa, Takanashi poza podium! [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  102. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Zao: Yuki Ito wygrywa [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  103. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Zao: Yuki Ito ponownie zwycięska [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  104. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Rasnovie: Zwycięstwo Maren Lundby [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  105. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Rasnovie: 50. zwycięstwo Sary Takanashi! [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  106. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Hinzenbach: Takanashi ponownie najlepsza [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  107. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Hinzenbach: Takanashi ponownie zwycięska [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  108. ↑ Skijumping.pl – MŚ w Lahti: Już o 15:00 początek treningu pań (lista startowa) [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  109. ↑ Skijumping.pl – MŚ w Lahti: Carina Vogt obroniła tytuł! [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  110. ↑ Skijumping.pl – MŚ w Lahti: Złoto dla Niemców [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  111. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Oslo: Yuki Ito wygrywa finałowe zawody [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  112. ↑ Skijumping.pl – Sarah Hendrickson: "Ból powracał" [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  113. ↑ Skijumping.pl – Hendrickson i Stjernen w Komitecie Zawodników FIS [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  114. ↑ Skijumping.pl – LGP Pań w Courchevel: Althaus przerwała serię Takanashi [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  115. ↑ Skijumping.pl – LGP Pań we Frensztacie: Ito wygrywa i zostaje liderką cyklu, Twardosz bez punktów [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  116. ↑ Skijumping.pl – LGP Pań we Frensztacie: Takanashi wygrywa z rekordem skoczni [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  117. ↑ Skijumping.pl – LGP Pań w Czajkowskim: Takanashi nokautuje i zostaje nową liderką cyklu [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  118. ↑ Skijumping.pl – LGP Pań w Czajkowskim: Takanashi zwyciężczynią konkursu i całego cyklu! [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  119. ↑ Skijumping.pl – Hendrickson bez finansowego wsparcia ze strony federacji [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  120. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Lillehammer: Lundby górą w kwalifikacjach, Polki bez awansu [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  121. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Lillehammer: Lundby najlepsza w kwalifikacjach, Polki ponownie poza konkursem [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  122. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Lillehammer: Althaus deklasuje rywalki [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  123. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Hinterzarten: Japonki wygrywają premierową drużynówkę, Wuerth w szpitalu [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  124. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Hinterzarten: Althaus nie zawodzi w kwalifikacjach, Rajda wraca do domu [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  125. ↑ Skijumping.pl – Hendrickson i Glasder z kwalifikacją do Igrzysk Olimpijskich w Pjongczangu [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  126. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Sapporo: Kwalifikacje dla Takanashi [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  127. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Sapporo: Japońska dominacja w kwalifikacjach [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  128. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Zao: Hat-trick Lundby [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  129. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Zao: Lundby wygrywa po raz piąty z rzędu! [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  130. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Zao: Triumf Japonek [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  131. ↑ Skijumping.pl – ZIO w Pjongczangu: Maren Lundby ze złotym medalem [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  132. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Oberstdorfie: Pierwsze w sezonie zwycięstwo Takanashi [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  133. ↑ Skijumping.pl – PŚ Pań w Oberstdorfie: Takanashi górą w finałowych zawodach [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  134. ↑ Skijumping.pl – Co dalej z karierą Sary Hendrickson? [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  135. ↑ Skijumping.pl – Hendrickson rezygnuje z sezonu 2018/2019 [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  136. ↑ Skijumping.pl – Sarah Hendrickson wygrała Red Bull 400 w Ironwood [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  137. ↑ Skijumping.pl – Kadra Amerykanów na sezon 2019/2020 [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  138. ↑ Skijumping.pl – Sarah Hendrickson: Skoki narciarskie w upale? Kto to wymyślił? [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  139. ↑ Skijumping.pl – LPK Pań w Lillehammer: Takanashi nokautuje rywalki, podium dla Japonek [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  140. ↑ Skijumping.pl – LPK Pań w Stams: Pinkelnig wygrywa konkurs, Kramer cały cykl [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  141. ↑ Skijumping.pl – LPK Pań w Stams: Triumf Klinec [online], Skijumping.pl [dostęp 2019-11-07] (pol.).
  142. ↑ Skijumping.pl – Sarah Hendrickson przeszła operację pleców [online], Skijumping.pl [dostęp 2020-07-16] (pol.).
  143. ↑ Skijumping.pl – Sarah Hendrickson zakończyła karierę [online], Skijumping.pl [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  144. ↑ FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2011/2012 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2012-03-09. [dostęp 2021-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).
  145. ↑ FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2012/2013 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2013-03-17. [dostęp 2021-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).
  146. ↑ FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2014/2015 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2015-03-13. [dostęp 2021-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).
  147. ↑ FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2016/2017 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2017-03-12. [dostęp 2021-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).
  148. ↑ FIS World Cup Ski Jumping Ladies - 2017/2018 - World Cup Standings. fis-ski.com, 2018-03-25. [dostęp 2021-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-04)]. (ang.).
  149. ↑ a b Lillehammer – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  150. ↑ a b Hinterzarten – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  151. ↑ a b Predazzo – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  152. ↑ a b Predazzo – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  153. ↑ a b Ljubno – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  154. ↑ a b Ljubno – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  155. ↑ a b Zao – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  156. ↑ a b Zao – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  157. ↑ a b Oslo – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  158. ↑ a b Sochi – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  159. ↑ a b Hinterzarten – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  160. ↑ a b Trondheim – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  161. ↑ a b Oslo – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  162. ↑ Hinzenbach – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  163. ↑ Hinzenbach – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  164. ↑ Zao – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  165. ↑ Lillehammer – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  166. ↑ Hinterzarten – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  167. ↑ Sapporo – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  168. ↑ Zao – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  169. ↑ Ljubno – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  170. ↑ Ljubno – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  171. ↑ Ljubno – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  172. ↑ Ljubno – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  173. ↑ Oslo – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  174. ↑ FIS Ski Jumping Grand Prix Ladies - 2013 - Grand Prix Standing. fis-ski.com, 2013-09-22. [dostęp 2021-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  175. ↑ FIS Ski Jumping Grand Prix Ladies - 2017 - Grand Prix Standing. fis-ski.com, 2017-09-10. [dostęp 2021-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  176. ↑ Courchevel – Result. FIS Ski. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  177. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2007/2008. fis-ski.com, 2008-03-11. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  178. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2008/2009. fis-ski.com, 2009-03-11. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-19)]. (ang.).
  179. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2009/2010. fis-ski.com, 2010-03-07. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  180. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2010/2011. fis-ski.com, 2011-03-09. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  181. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2011/2012. fis-ski.com, 2012-02-18. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  182. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2014/2015. fis-ski.com, 2015-01-18. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  183. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2009. fis-ski.com, 2009-08-22. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-06)]. (ang.).
  184. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2010. fis-ski.com, 2010-10-01. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  185. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2014. fis-ski.com, 2014-09-28. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-10)]. (ang.).
  186. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2019. fis-ski.com, 2019-09-22. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Sarah HENDRICKSON. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2019-11-15]. (ang.).
Mistrzowie świata w skokach narciarskich
  • Mężczyźni
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia duża
drużynowo
Skocznia normalna
drużynowo
  • Kobiety
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia normalna
drużynowo
  • Zawody mieszane
Skocznia normalna
drużynowo
Medalistki mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Zdobywczynie Pucharu Świata kobiet w skokach narciarskich
Mistrzynie Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich
Skocznia normalna
Skocznia duża
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sarah_Hendrickson&oldid=72454005”