The Red Pill

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Red Pill
Gatunek

film dokumentalny

Rok produkcji

2016

Data premiery

Stany Zjednoczone 7 października 2016

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

117 minut

Reżyseria

Cassie Jaye

Scenariusz

Evan Davies
Cassie Jaye
Nena Jaye
Anna Laclergue

Muzyka

Douglas Edward

Zdjęcia

Evan Davies

Produkcja

Jay Bird Productions

Dystrybucja

Gravitas Ventures

Budżet

211 260 dolarów

Strona internetowa

The Red Pill (pol. Czerwona pigułka[1]) – amerykański film dokumentalny z 2016 roku wyreżyserowany przez Cassie Jaye. Film bada ruch praw mężczyzn, po tym jak Jaye spędziła rok filmując zwolenników tego ruchu. Premiera filmu miała miejsce 7 października 2016 roku w Cinema Village w Nowym Jorku. Został on wydany na DVD i Blu-ray 7 marca 2017 roku przez Gravitas Ventures.

Tytuł[edytuj | edytuj kod]

Tytuł filmu nawiązuje do sceny z filmu Matrix, w której bohaterowi proponuje się wybór czerwonej pigułki, przedstawiającej prawdę i samoświadomość, lub niebieskiej pigułki, przedstawiającej powrót do błogiej ignorancji[2][1]. Przez analogię stara się uwrażliwić na kontrast między manosferą a tym, co postrzegane jest w społeczeństwie z elementami ginocentrycznymi[3].

Opis[edytuj | edytuj kod]

The Red Pill zmienia podejście Jaye, które początkowo uważała ruch praw mężczyzn za ruch oparty na nienawiści, potem jednak zmieniła swoje stanowisko w tej sprawie. Zmiana ta jest ukazana w filmie poprzez pytania Jaye o własne poglądy na płeć, władzę i przywileje. Film omawia również kwestie, przed którymi stoją mężczyźni i chłopcy, takie jak: liczba samobójstw mężczyzn, liczba ofiar śmiertelnych w miejscu pracy i miejsc pracy wysokiego ryzyka, pobór do wojska, brak usług dla mężczyzn będących ofiarami przemocy domowej i gwałtów, wyższe wskaźniki wiktymizacji z użyciem przemocy, kwestie dotyczące rozwodów i opieki nad dziećmi, rozbieżność w orzecznictwie karnym, nieproporcjonalnie mniejsze środki finansowe i badania nad problemami zdrowotnymi mężczyzn, nierówność edukacyjna, społeczna tolerancja dla mizoandrii, obrzezanie i brak praw reprodukcyjnych mężczyzn[4][5][6].

Zawiera on wywiady z działaczami na rzecz praw człowieka i osobami wspierającymi ruch, takimi jak Paul Elam, założyciel A Voice for Men; Harry Crouch, przewodniczący amerykańskiej National Coalition for Men; Warren Farrell, autor The Myth of Male Power; oraz Erin Pizzey, która założyła pierwsze schronisko przeciw przemocy domowej we współczesnym świecie. Zawiera również wywiady z feministkami krytycznie nastawionymi do tego ruchu, takimi jak redaktor naczelna magazynu Ms. Katherine Spillar[7] i socjolog Michael Kimmel[5]. Zawiera również fragmenty dziennika wideo Jaye.

Finansowanie[edytuj | edytuj kod]

Według reżyserki Cassie Jaye, początkowo starała się ona znaleźć osoby gotowe sfinansować film o ruchu praw mężczyzn[8][9]. W wywiadzie dla Breitbart News w październiku 2015 roku powiedziała, że "nie znaleźliśmy producentów wykonawczych, którzy chcieliby przyjąć wyważone podejście, znaleźliśmy ludzi, którzy chcieliby zrobić film feministyczny"[10].

Jaye zamiast tego zaczęła robić film za własne pieniądze, jak również pieniądze od przyjaciół i rodziny[5][4]. Rozpoczęła również kampanię na platformie crowdfundingowej Kickstarter, którą nazwała ostatecznością[9]. Strona Kickstarter, która określała projekt jako uczciwe i wyważone spojrzenie na ruch praw mężczyzn, była ostro krytykowana przez niektóre feministki[9][11][12][10]. Kampania zebrała 211 260 dolarów, przekraczając swój cel 97 000 dolarów[13].

Alan Scherstuhl, niechętny ruchowi praw mężczyzn, w swojej recenzji dla The Village Voice zasugerował, że wiele z osób finansujących film mogło być samodzielnymi działaczami na rzecz praw mężczyzn, tworząc w ten sposób konflikt interesów[14]. Jaye powiedziała, że sugestia, iż film został sfinansowany przez ruch praw mężczyzn jest "popularnym kłamstwem, które wciąż się rozprzestrzenia"[10]. Jaye stwierdziła, że "nasza piątka najwięcej wpłacających zwolenników ... nie jest ani aktywistami na rzecz praw mężczyzn, ani feministkami. Powiedziałabym, że trzech z pięciu z nich nie wiedziało nawet o ruchu na rzecz praw mężczyzn, ale chciało bronić wolności słowa"[9] i że zwolennicy i producenci filmu nie miało na niego żadnego wpływu ani kontroli[9][5].

Premiera[edytuj | edytuj kod]

Światowa premiera Red Pill miała miejsce 7 października 2016 roku w Cinema Village w Nowym Jorku. Wyświetlano tam film przez tydzień przed premierą w Los Angeles 14 października 2016 roku. Jednorazowe pokazy odbyły się również w różnych miejscach w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Europie i Australii[15].

W marcu 2017 r. film został udostępniony w Internecie[16].

Anulowanie pokazów filmu ze względu na oskarżenia feministek o mizoginiczną propagandę[edytuj | edytuj kod]

Australijska premiera w kinie Palace Kino w Melbourne odwołała planowany na 6 listopada pokaz, po tym jak w obiegu pojawiła się petycja, która nazwała film "mizoginiczną propagandą"[17][18]. Petycja Change.org została uznana za zwycięską z 2370 podpisami[17]. Kontrpetycja o unieważnienie decyzji zyskała w kolejnych dniach blisko 5000 zwolenników[17], określając oryginalną petycję jako "próbę zakazania wolności słowa w Australii" przez tych, którzy chcą zapobiec "projekcji filmu, który omawia kwestie, które ich zdaniem mogą kolidować z ich programem[17]" Organizator David Williams skrytykował oryginalną petycję, stwierdzając, że nikt, kto podpisał petycję, nie zobaczyłby filmu[19].

Mayfair Theatre w Ottawie w Kanadzie odwołał prywatny pokaz filmu[6][20]. Lee Demarbre, współwłaściciel i programista teatru, powiedział, że wieloletni mecenasi i sponsor teatru grozili, że jeśli film zostanie pokazany, przestaną robić interesy z lokalem[6]. Pokaz został zorganizowany przez Canadian Association for Equality (CAFE)[6]. Justin Trottier, współzałożyciel CAFE, powiedział, że pokaz był próbą znalezienia wspólnego mianownika, a nie polaryzacją debaty[6]. Julie Lalonde, która prowadzi Hollaback! Ottawa była jedną z kilku osób, które złożyły skargi do teatru[6]. Powiedziała, że idea wolności ekspresji jest nadużywana[6].

Pokaz filmu został zaplanowany przez klub Wildrose on Campus Uniwersytetu w Calgary, organizację wspierającą studentów Wildrose Party w Albercie, ale został odwołany po wysłaniu przez klub maila o przeglądzie z tematem "Feminizm to rak" i rozpoczęciem "Ty i ja wiemy, że feminizm to rak". Aby stworzyć dialog na kampusie, postanowiliśmy podjąć działania"[21]. Klub zamieścił później przeprosiny na Twitterze i odwołał pokaz. W odpowiedzi na kontrowersje Jaye powiedziała, że nigdy nie utożsami feminizmu z rakiem, ale "byłaby ciekawa, dlaczego tak sądzą"[22].

Po początkowym wyrażeniu zgody na sfinansowanie pokazu studenckiego, związek studencki z Sydney University odmówił tego, twierdząc, że film promuje przemoc wobec kobiet[23].

Krytyka[edytuj | edytuj kod]

Strona agregująca recenzje Rotten Tomatoes przyznała dokumentowi ocenę 29% opartą na 7 recenzjach krytyków, natomiast wg widzów film zdobył ocenę 92%[24].

Cathy Young z Heat Street wystawiła filmowi pozytywną ocenę, twierdząc, że poruszył ważne kwestie, które często nie są dyskutowane i wywołały zasłużoną krytykę feminizmu. Skrytykowała film za to, że nie poświęcił uwagi "ciemnej stronie męskiego ruchu" i stwierdziła, że film zyskałby na jawnej dyskusji na tematy, w których aktywiści na rzecz praw mężczyzn znajdują się na znacznie bardziej wstrząsanym gruncie[25].

Corrine Barraclough, z australijskiego tabloidu The Daily Telegraph, powiedziała: "przesłanie The Red Pill to współczucie", a film sprawił, że "zaczęła się zastanawiać, dlaczego feministki tak bardzo starały się uciszyć tę kluczową rozmowę"[26].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

The Red Pill zdobył trzy nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Idyllwild 2017 (ang.) Idyllwild International Festival of Cinema: Best of Festival, Excellence in Directing Documentary i Excellence in Producing a Documentary[27][28] Cassie Jaye zdobyła również nagrodę "Women in Film Award" na Hollywood Digifest Festival za swoją pracę nad filmem[29].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Dokument „The Red Pill”: antyfeministyczna pigułka – Piotr Samolewicz Online [online] [dostęp 2020-03-21] (pol.).
  2. ↑ Annabel Crabb, The Red Pill ban: an absurdity only online activism could create [online], The Sydney Morning Herald, 22 kwietnia 2017 [dostęp 2020-02-19] (ang.).
  3. ↑ Sam de Boise, The personal is political … just not always progressive: affective interruptions and their promise for CSMM, „NORMA”, 13 (3-4), 2018, s. 158–174, DOI: 10.1080/18902138.2017.1325098, ISSN 1890-2138 [dostęp 2020-02-19].
  4. ↑ a b Guess who abhors men’s doco [online], www.theaustralian.com.au, 28 października 2016 [dostęp 2020-02-19].
  5. ↑ a b c d Bay Area filmmaker’s new film, ‘The Red Pill,’ is a bitter one for feminists to swallow [online], The Mercury News, 8 listopada 2016 [dostęp 2020-02-19] (ang.).
  6. ↑ a b c d e f g Mayfair Theatre cancels showing of men's rights documentary The Red Pill – Ottawa – CBC News [online], cbc.ca, 12 marca 2017 [dostęp 2020-02-19] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-12].
  7. ↑ 'The Red Pill': Film Review [online], The Hollywood Reporter [dostęp 2020-02-19] (ang.).
  8. ↑ Elle Hunt, The Red Pill: Melbourne cinema drops men's rights film after feminist backlash, „The Guardian”, 26 października 2016, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-02-19] (ang.).
  9. ↑ a b c d e What makes a feminist create a film on MRAs? [online], The Daily Dot, 10 listopada 2015 [dostęp 2020-02-19] (ang.).
  10. ↑ a b c Benjamin Lee, Feminist film-maker criticised for making 'balanced' men's rights documentary, „The Guardian”, 11 listopada 2015, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-02-19] (ang.).
  11. ↑ Katherine Gillespie, Why Australian Men's Rights Activists Had Their Bullshit Documentary Banned [online], Vice, 26 października 2016 [dostęp 2020-02-19] (ang.).
  12. ↑ Martin Daubney, The Red Pill: the movie about men that feminists didn’t want you to see [online], The Telegraph [dostęp 2020-02-19] (ang.).
  13. ↑ THE RED PILL – a documentary film [online], Kickstarter [dostęp 2020-04-03] (ang.).
  14. ↑ Warning: You Can’t Unsee ‘The Red Pill,’ the Documentary About a Filmmaker Who Learns to Love MRAs | The Village Voice [online], www.villagevoice.com [dostęp 2020-02-19].
  15. ↑ FIND A SCREENING [online], THE RED PILL [dostęp 2020-02-19] (ang.).
  16. ↑ BUY / RENT / STREAM [online], THE RED PILL [dostęp 2020-02-19] (ang.).
  17. ↑ a b c d Jenny Noyes, Melbourne's Palace Cinemas cancel screenings of MRA documentary 'The Red Pill' after petition [online], The Sydney Morning Herald, 25 października 2016 [dostęp 2020-02-19] (ang.).
  18. ↑ Katherine Gillespie, Why Australian Men's Rights Activists Had Their Bullshit Documentary Banned [online], Vice, 26 października 2016 [dostęp 2020-02-19] (ang.).
  19. ↑ Heraldsun.com.au | Subscribe to the Herald Sun for exclusive stories [online], www.heraldsun.com.au [dostęp 2020-02-19].
  20. ↑ Susana Mas, The Ottawa Citizen Updated: December 2, 2016, The Red Pill to be screened at City Hall after Mayfair cancellation | Ottawa Citizen [online], 2 grudnia 2016 [dostęp 2020-02-19] (ang.).
  21. ↑ 'Feminism is cancer': Wildrose on Campus fires communications director over email – Calgary – CBC News [online], cbc.ca, 12 kwietnia 2017 [dostęp 2020-02-19] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-12].
  22. ↑ Red Pill director says men's rights issues being drowned out by mudslinging – Calgary – CBC News [online], cbc.ca, 5 kwietnia 2017 [dostęp 2020-02-19] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-05].
  23. ↑ UNION STOPS WOMAN SCREENING WOMAN'S FILM. SAYS BAD FOR WOMEN [online], Herald Sun, 14 kwietnia 2017 [dostęp 2020-02-19] (ang.).
  24. ↑ The Red Pill (2016). [dostęp 2020-02-19].
  25. ↑ New Film 'The Red Pill' Asks Whether Men's Rights Activist Have a Point | Heat Street [online], heatst.com, 11 listopada 2016 [dostęp 2020-02-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-11].
  26. ↑ Dailytelegraph.com.au | Subscribe to The Daily Telegraph for exclusive stories [online], www.dailytelegraph.com.au [dostęp 2020-02-19].
  27. ↑ Idyllwild International Festival of Cinema – Awards – IIFC 2017 [online], idyllwildcinemafest.com, 20 października 2017 [dostęp 2020-02-19] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-20].
  28. ↑ IIFC awards ceremony takes place before packed house • Idyllwild Town Crier [online], idyllwildcinemafest.com, 23 marca 2018 [dostęp 2020-02-19] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-23].
  29. ↑ Cassie Jaye's film on the men's rights movement shocked Australia. Why? [online], smh.com.au, 9 czerwca 2019 [dostęp 2020-02-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-09].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Red_Pill&oldid=73559915”