Przejdź do zawartości

Torbernit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 21:13, 19 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{nazwa}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt={{{alt grafiki}}}|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

{{{inne nazwy}}}

Skład chemiczny

{{{skład chemiczny}}}

Twardość w skali Mohsa

{{{twardość w skali Mohsa}}}

Przełam

{{{przełam}}}

Łupliwość

{{{łupliwość}}}

Pokrój kryształu

{{{pokrój kryształu}}}

Układ krystalograficzny

{{{układ krystalograficzny}}}

Topliwość

{{{topliwość}}}

Właściwości mechaniczne

{{{właściwości mechaniczne}}}

Gęstość minerału

{{{gęstość minerału}}}

Właściwości optyczne
Barwa

{{{barwa}}}

Rysa

{{{rysa}}}

Połysk

{{{połysk}}}

Współczynnik załamania

{{{współczynnik załamania}}}

Inne

{{{inne własności optyczne}}}

Dodatkowe dane
Postacie alotropowe

{{{postacie alotropowe}}}

Szczególne własności

{{{szczególne własności}}}

Klasyfikacja Strunza

{{{klasyfikacja Strunza}}}

Torbernit (chalkolit[1]) – minerał z gromady fosforanów, a dokładniej fosforanów uranylu; łyszczyk uranowy. Jest to uwodniony fosforan uranylu i miedzi. Nazwa nadana na cześć szwedzkiego chemika i mineraloga Torberna Olafa Bergmana[2] (1735–1784).

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy kryształy cienkotabliczkowe płytkowe bądź blaszkowe o kwadratowym pokroju. Występuje też w skupieniach ziemistych, łuskowych, oraz w formie szczotek krystalicznych. Jest minerałem kruchym, przeświecającym o intensywnym połysku na powierzchniach łupliwości, równoległych do podstawy płytek. Odznacza się intensywną trawiasto- lub szmaragdowozieloną barwą.

Jest minerałem promieniotwórczym i z tego względu powinien być przechowywany w ołowianym pojemniku, lub plastikowym owiniętym w folie ołowianą.

Geneza

Minerał wtórny w strefach utleniania pegmatytów, granitów, oraz niektórych utworów hydrotermalnych zawierających uraninit UO2 i związki miedzi Cu. Powstaje wtórnie w procesie wietrzenia uraninitu i blendy smolistej.

Asocjacje: współwystępuje przeważnie wraz z autunitem, fluorytem oraz barytem.

Chemizm

Teoretycznie odmiana z 12H2O zawiera 56,65% UO2, 7,88% CuO, 14,06% P2O5 i 12,41% H2O. Niektóre odmiany zawierają do 3% PbO oraz klika procent As2O4. Rozpuszcza się w HNO3. Zadanie uzyskanego roztworu nadaje mu niebieska barwę i wytrąca żółty osad.

Odmiana z 8H2O nazywana jest meta-torbernitem.

Występowanie

Na świecie: USA (Marysvale, Colorado Mineral Belt), Kongo (Wyżyna Katanga), Wielka Brytania, Czechy, Niemcy.

W Polsce: Na Dolnym Śląsku – Pogórze Izerskie, Góry Sokole, Karkonosze, Rudawy Janowickie (m.in. w okolicach Ogorzelca), Góry Sowie, Masyw Śnieżnika.

Zastosowanie

Są to minerały silnie promieniotwórcze i z tego względu powinny być przechowywane w ołowianym pojemniku lub plastikowym owiniętym w folię ołowiową!
  • Stanowi ważną rudę uranu (56-61% UO3)
  • Znaczenie naukowe oraz kolekcjonerskie

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

  1. Encyklopedia Techniki: Energia jądrowa. Jan Zienkowicz. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1970.

Linki zewnętrzne