Torbernit
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt={{{alt grafiki}}}|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}} | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Inne nazwy |
{{{inne nazwy}}} |
---|---|
Skład chemiczny |
{{{skład chemiczny}}} |
Twardość w skali Mohsa |
{{{twardość w skali Mohsa}}} |
Przełam |
{{{przełam}}} |
Łupliwość |
{{{łupliwość}}} |
Pokrój kryształu |
{{{pokrój kryształu}}} |
Układ krystalograficzny |
{{{układ krystalograficzny}}} |
Topliwość |
{{{topliwość}}} |
Właściwości mechaniczne |
{{{właściwości mechaniczne}}} |
Gęstość minerału |
{{{gęstość minerału}}} |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
{{{barwa}}} |
Rysa |
{{{rysa}}} |
Połysk |
{{{połysk}}} |
Współczynnik załamania |
{{{współczynnik załamania}}} |
Inne |
{{{inne własności optyczne}}} |
Dodatkowe dane | |
Postacie alotropowe |
{{{postacie alotropowe}}} |
Szczególne własności |
{{{szczególne własności}}} |
Klasyfikacja Strunza |
{{{klasyfikacja Strunza}}} |
Torbernit (chalkolit[1]) – minerał z gromady fosforanów, a dokładniej fosforanów uranylu; łyszczyk uranowy. Jest to uwodniony fosforan uranylu i miedzi. Nazwa nadana na cześć szwedzkiego chemika i mineraloga Torberna Olafa Bergmana[2] (1735–1784).
Charakterystyka
Właściwości
Tworzy kryształy cienkotabliczkowe płytkowe bądź blaszkowe o kwadratowym pokroju. Występuje też w skupieniach ziemistych, łuskowych, oraz w formie szczotek krystalicznych. Jest minerałem kruchym, przeświecającym o intensywnym połysku na powierzchniach łupliwości, równoległych do podstawy płytek. Odznacza się intensywną trawiasto- lub szmaragdowozieloną barwą.
Jest minerałem promieniotwórczym i z tego względu powinien być przechowywany w ołowianym pojemniku, lub plastikowym owiniętym w folie ołowianą.
Geneza
Minerał wtórny w strefach utleniania pegmatytów, granitów, oraz niektórych utworów hydrotermalnych zawierających uraninit UO2 i związki miedzi Cu. Powstaje wtórnie w procesie wietrzenia uraninitu i blendy smolistej.
Asocjacje: współwystępuje przeważnie wraz z autunitem, fluorytem oraz barytem.
Chemizm
Teoretycznie odmiana z 12H2O zawiera 56,65% UO2, 7,88% CuO, 14,06% P2O5 i 12,41% H2O. Niektóre odmiany zawierają do 3% PbO oraz klika procent As2O4. Rozpuszcza się w HNO3. Zadanie uzyskanego roztworu nadaje mu niebieska barwę i wytrąca żółty osad.
Odmiana z 8H2O nazywana jest meta-torbernitem.
Występowanie
Na świecie: USA (Marysvale, Colorado Mineral Belt), Kongo (Wyżyna Katanga), Wielka Brytania, Czechy, Niemcy.
W Polsce: Na Dolnym Śląsku – Pogórze Izerskie, Góry Sokole, Karkonosze, Rudawy Janowickie (m.in. w okolicach Ogorzelca), Góry Sowie, Masyw Śnieżnika.
Zastosowanie
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b5/Radioactive.svg/150px-Radioactive.svg.png)
- Stanowi ważną rudę uranu (56-61% UO3)
- Znaczenie naukowe oraz kolekcjonerskie
Zobacz też
Przypisy
- ↑ [http://mineraly.pg.gda.pl/promieniotworczosc/minprom.html Minerały uranu z czeskiego Zalesia
- ↑ Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN
Bibliografia
- Encyklopedia Techniki: Energia jądrowa. Jan Zienkowicz. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1970.