Autunit
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
Ca[UO |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
2–2,5 |
| Przełam |
nierówny |
| Łupliwość |
doskonała według (001) |
| Pokrój kryształu |
tabliczkowe, płytkowe, piramidalne, naskorupienia |
| Układ krystalograficzny |
tetragonalny |
| Właściwości mechaniczne |
nie jest kruchy |
| Gęstość |
3,1–3,2 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
intensywnie żółty w różnych odcieniach |
| Rysa |
żółta |
| Połysk |
szklisty, a na płaszczyznach łupliwości perłowy |
| Współczynnik załamania |
1,553–1,577 |
| Inne |
optycznie dwuosiowy |
| Dodatkowe dane | |
| Szczególne własności |
okazuje pleochroizm w odcieniach żółtych |

Autunit (też otunit) – minerał z gromady minerałów uranylu. Należy do minerałów rzadkich, występuje tylko w niektórych rejonach Ziemi. Nazwa pochodzi od miejscowości Autun we Francji[1].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Właściwości
[edytuj | edytuj kod]Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, płytkowym, blaszkowe. Tworzy bipiramidy i zbliźniaczenia. Występuje w skupieniach ziemistych, łuseczkowych. Tworzy naskorupienia i naloty. W świetle ultrafioletowym wykazuje jaskrawą żółtozieloną fluorescencję. Jest bogaty w tlenek uranu (do 61% UO3); domieszki magnezu, wapnia i protaktynu. Rozpuszcza się w kwasie azotowym, barwi płomień na pomarańczowo-czerwono. Ze względu na podobieństwo wykształcenia kryształów do miki jest nazywany „miką uranową”. Promieniotwórczy.
Chemizm
[edytuj | edytuj kod]Teoretycznie odmiana zawierająca 8 cząsteczek wody krystalizacyjnej ma skład 58% UO
3, 5,69% CaO, 14,39% P
2O
5 i 21,92% H
2O.
Odmiany
[edytuj | edytuj kod]Obok opisywanego autunitu wapniowego do grupy autunitu należą minerały wzorze ogólnym A[UO
2]
2[TO
4]
2·8–16H
2O, gdzie A = Cu, Ca, Ba, Ni, Mn, Fe lub (HAl) oraz T = P lub As[2].
Na powietrzu ulega częściowemu i odwracalnemu odwodnieniu do meta-autunitu zawierającego 6 cząsteczek wody krystalizacyjnej, Ca[UO
2]
2[PO
4]
2·6H
2O[1][3]. Grupa meta-autunitu obejmuje szereg minerałów o wzorze ogólnym AII
[UO
2]
2[TO
4]
2·6–10H
2O, gdzie AII = Cu, Ca, Ba, Ni, Fe, Mn, Zn, Co lub Mg oraz AI
2[UO
2]
2[TO
4]
2·5–6H
2O, gdzie AI = Na, K, H
3O lub NH
4[4].
Geneza
[edytuj | edytuj kod]Jest wtórnym minerałem uranu powstającym przy wietrzeniu i utlenianiu uraninitu i blendy smolistej w pegmatytach i hydrotermalnych złożach uranu, nawet przy jego nikłych ilościach. Spotykany również w utlenionych złożach uranu w skałach osadowych. Najczęściej współwystępuje z takimi minerałami, jak torbernit, uraninit, meta-autunit, metatorbernit
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Na świecie: Francja (Autun), Niemcy (Hagendorf), USA (Wyżyna Kolorado, okolice jeziora Athabaska), Wielka Brytania (Kornwalia), Portugalia, Włochy.
W Polsce: Trzcińsko, Kowary, Ogorzelec, Skalna Brama k. Szklarskiej Poręby, Radoniów, Miedzianka, Złoty Stok.
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- ruda uranu
- interesujący dla kolekcjonerów
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Autunite, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2025-11-05] (ang.).
- ↑ Autunite Group, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2025-11-05] (ang.).
- ↑ Meta-autunite, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2025-11-05] (ang.).
- ↑ Meta-autunite Group, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2025-11-05] (ang.).