Torpedowce typu Năluca
 Jeden z torpedowców typu Năluca (prawdopodobnie „Smeul”) w 1888 roku | |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Stocznia | |
| Wejście do służby |
1888 |
| Wycofanie |
1919 |
| Zbudowane okręty |
3 |
| Okręty w służbie |
0 |
| Dane taktyczno-techniczne[1][2] | |
| Wyporność |
normalna: 56 ton |
| Długość |
36,78 metra |
| Szerokość |
3,45 metra |
| Zanurzenie |
0,9 metra |
| Napęd |
1 silnik sprzężony o mocy 540 KM |
| Prędkość |
16 węzłów |
| Załoga |
20 |
| Uzbrojenie |
2 działka rewolwerowe kal. 37 mm (2 x V) |
Torpedowce typu Năluca – rumuńskie torpedowce z lat 80. XIX wieku. W 1888 roku we francuskiej stoczni Normand w Hawrze zbudowano trzy okręty tego typu, które w tym samym roku wcielono w skład Marina Regală Română. Z wyjątkiem utraconego podczas I wojny światowej „Smeula” pozostałe jednostki zostały wycofane ze służby w 1919 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Torpedowce 1. klasy typu Năluca[3] zostały zamówione przez Królestwo Rumunii we Francji i wszystkie powstały w stoczni Normand w Hawrze[1][2]. Nieznane są daty położenia stępek okrętów, a zwodowane zostały w 1888 roku[1][4].
| Okręt | Stocznia | Wodowanie | Wejście do służby | Los |
|---|---|---|---|---|
| „Năluca” | Normand | 1888 | 1888 | wycofany w 1919 |
| „Sborul” | wycofany w 1919 | |||
| „Smeul” | zatonął 16 kwietnia 1917 |
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręty były niewielkimi torpedowcami o długości całkowitej 36,78 metra, szerokości 3,45 metra i zanurzeniu 0,9 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 56 ton[1][2]. Jednostki napędzane były przez silniki sprzężone o mocy 540 KM, do których parę dostarczał jeden kocioł lokomotywowy[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanych jedną śrubą okrętów wynosiła 16 węzłów[1][2][a]. Okręty zabierały zapas 7 ton węgla[2][4].
Na uzbrojenie artyleryjskie jednostek składały się dwa pięciolufowe działka rewolwerowe Hotchkiss M1873 kalibru 37 mm L/17[1][2]. Okręty wyposażone były w dwie dziobowe wyrzutnie torped kalibru 356 mm i minę wytykową[1][2].
Załoga pojedynczego okrętu składała się z 20 oficerów, podoficerów i marynarzy[2][4].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Wszystkie torpedowce typu Năluca zostały wcielone do składu Marina Regală Română w 1888 roku[2]. W 1907 roku na dwóch z nich (NMS „Năluca” i NMS „Sborul”) zdemontowano jedno z działek rewolwerowych kalibru 37 mm, instalując w zamian karabin maszynowy kalibru 8,8 mm[2][4]. Podczas I wojny światowej NMS „Smeul” zatonął u ujścia Dunaju po wejściu na minę 16 kwietnia 1917 roku[2][4]. Pozostałe okręty zostały wycofane ze służby w 1919 roku[2].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Brassey 1892 ↓, s. 258 podaje, że okręty osiągały prędkość 21 węzłów, zaś według Jane 1970 ↓, s. 333 prędkość maksymalna wynosiła 20 węzłów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860–1905. Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene M. Kolesnik (red.). London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: NĂLUCA torpedo boats (1888). Navypedia. [dostęp 2023-04-27]. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1905/6. Fred T. Jane (red.). New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).
- The Naval Annual, 1892. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1892. (ang.).
