Torsten Husén

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Torsten Husén

Torsten Husén (ur. 1 marca 1916 w Lund[1], zm. 2009) – szwedzki pedagog oraz psycholog[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Husén skończył studia w Lund, a następnie związał się zawodowo z Uniwersytetem w Sztokholmie. W latach 1938-1943 pełnił funkcję asystenta na Uniwersytecie w Sztokholmie, a następnie w latach 1947–1952 był wykładowcą psychologii. Od 1952 r. był dyrektorem Instytutu Badań Pedagogicznych oraz profesorem. Od 1962 r. był twórcą oraz przewodniczącym Międzynarodowego Towarzystwa Badania Osiągnięć Szkolnych[1].

Od 1970 r. Husén był przewodniczącym Rady Zarządzającej Międzynarodowego Instytutu Planowania Oświaty UNESCO w Paryżu. Był członkiem zagranicznym Narodowej Akademii Pedagogicznej w USA. Od 1971 r. był dyrektorem Instytutu Badań nad Międzynarodowymi Problemami Oświaty. Ponadto był on członkiem Szwedzkiej Królewskiej Akademii Nauk oraz od 1978 r. członkiem zagranicznym Polskiej Akademii Nauk[1].

Główne zainteresowania naukowe Huséna koncentrowały się wokół problemów rozwoju zdolności i zainteresowań dzieci oraz młodzieży w aspekcie wychowania oraz środowiska w którym dorastają, zróżnicowania szkolnictwa oraz modelu szkoły przyszłości, pedagogiki porównawczej, a także organizacji badań nad szkolnictwem w skali międzynarodowej[1].

Ważniejsze prace naukowe[edytuj | edytuj kod]

  • Pedagogisk Psykologi (1968)
  • Educational Research and Educational Change. The Case of Sweden (współautor, 1968)
  • Talent, Opportunity and Career (1969)
  • Skolans sociologi (współautor, 1970)
  • Oświata i wychowanie w roku 2000 (1971, wyd. pol. 1974)
  • Social Background and Educiational Career (1972)
  • The Learning Society (1974)
  • Social Influences on Educational Attainments (1975)
  • The School in Question (1979)
  • Education and the global concern (1990)

Źródła:[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”, 2001, s. 133-134. ISBN 83-88149-41-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • W. Okoń, Nowy słownik pedagogiczny, Wydawnictwo Żak, Warszawa 1996, s. 97.