Tragurio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Traguriopolski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis herbu z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

Na tarczy dzielonej w słup, w polu prawym, czerwonym, połuorzeł srebrny, ukoronowany, z mieczem w łapie;

Pole prawe w pas, od czoła smok czarny, ziejący ogniem, od podstawy drzewo rozdarte, zielone, na którym ptak barwy nieznanej trzymający gałązkę z różą czerwoną.

Klejnot nieznany.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nadany Mateuszowi Coss de Tragurio i Janowi Statilio 10 kwietnia 1525.

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Tragurio, Statilio.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.