Tryncza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tryncza (Sulima odmienna) – polski herb szlachecki z nobilitacji, odmiana herbu Sulima.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

Na tarczy dwudzielnej w pas, w polu górnym, srebrnym, pół orła czarnego;

W polu dolnym, czerwonym, trzy kamienie złote (2 i 1).

Klejnot: czarny orzeł dwugłowy, trzymający dziobami chorągiew o strefach złotej i czerwonej.

Labry czerwone, podbite srebrem.

Na rysunku pochodzącym prawdopodobnie z XIX wieku, w klejnocie znajdują się dwie skrzyżowane chorągwie[2].

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nadany Feliksowi, wójtowi z Trynczy, rotmistrzowi królewskiemu 24 marca 1540. Herb powstał z adopcji do herbu Sulima[2].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Ponieważ herb Tryncza był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:

Tryncza.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
  2. a b Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 273. ISBN 83-7181-217-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]