USS Threadfin (SS-410)
| ||
![]() | ||
Historia | ||
Stocznia | Portsmouth Naval Shipyard | |
Położenie stępki | 18 marca 1944 | |
Wodowanie | 26 czerwca 1944 | |
![]() | ||
Nazwa | USS „Threadfin” (SS-410) | |
Wejście do służby | 30 sierpnia 1944 | |
Wycofanie ze służby | 1972 | |
![]() | ||
Nazwa | „İnonu” (S 346) | |
Wejście do służby | 1972 | |
Wycofanie ze służby | 1998 | |
Dane taktyczno-techniczne | ||
Wyporność | na powierzchni: 1500 t w zanurzeniu: 2400 t | |
Długość | 95,00 m | |
Szerokość | 8,30 m |
USS Threadfin (SS-410) – zbudowany w stoczni Portsmouth Naval Shipyard okręt podwodny US Navy typu Balao, który koło cieśniny Bungo wykrył japoński zespół uderzeniowy w składzie "Yamato", "Yahagi" i 8 niszczycieli, podczas operacji Ten-gō w 1945 roku. Załoga okrętu nadała meldunek do adm. Mitschera, który wydał swoim 16 lotniskowcom rozkaz zaatakowania zespołu japońskiego. W ataku wzięło udział ok. 300 samolotów. Jak inne jednostki swojego typu, Threadfin został zaprojektowany w konstrukcji częściowo dwukadłubowej, otrzymał kadłub sztywny ze stali o zwiększonej ciągliwości i wytrzymałości celem zwiększenia testowej głębokości zanurzenia do 400 stóp (122 metry). Uzbrojony był w 24 torpedy Mark XIV wystrzeliwane z sześciu wyrzutni torpedowych na dziobie oraz czterech wyrzutni rufowych. Układ napędowy tych okrętów stanowiły cztery generatory elektryczne Diesla oraz cztery silniki elektryczne o mocy 2740 shp, napędzające dwa wały napędowe ze śrubami.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Norman Friedman: U.S. Submarines through 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: 1995. ISBN 978-1-55750-263-6.
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 306-307. ISBN 1-8510-9563-2.