USS Batfish (SS-310)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
27 grudnia 1942 |
| Wodowanie |
5 maja 1943 |
 US Navy
| |
| Wejście do służby |
21 sierpnia 1943 |
| Wycofanie ze służby |
6 kwietnia 1946 |
| US Navy
| |
| Wejście do służby |
7 marca 1952 |
| Wycofanie ze służby |
1 listopada 1969 |
| Los okrętu | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
95 metrów |
| Szerokość |
8,31 metra |
| Zanurzenie testowe |
400 stóp (122 metry) |
| Zanurzenie maksymalne |
180 metrów |
| Rodzaj kadłuba |
dwukadłubowy |
| Napęd | |
| 4 generatory elektryczne Diesla 4 silniki elektryczne (2740 shp) 2 wały napędowe ze śrubami | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
11.800 Mm @ 10 węzłów (pow.) |
| Sensory | |
| radary: • SD (obserwacji przestrzeni powietrznej); • SJ (obserwacji powierzchni); • ST (radar peryskopowy) ELINT sonary: JP; JK/QC; QB | |
| Uzbrojenie | |
| 24 torpedy Mk. XIV 1 działo i działo przeciwlotnicze 2 karabiny maszynowe | |
| Wyrzutnie torpedowe | |
| Załoga |
80 oficerów i marynarzy |
USS Batfish (SS-310) – zbudowany w stoczni Portsmouth Naval Shipyard amerykański okręt podwodny typu Balao. Jak inne jednostki swojego typu, został zaprojektowany w konstrukcji częściowo dwukadłubowej, otrzymał kadłub sztywny ze stali o zwiększonej ciągliwości i wytrzymałości celem zwiększenia testowej głębokości zanurzenia do 400 stóp (122 metry). Uzbrojony był w 24 torpedy Mark XIV wystrzeliwane z sześciu wyrzutni torpedowych na dziobie oraz czterech wyrzutni rufowych. Układ napędowy tych okrętów stanowiły cztery generatory elektryczne Diesla oraz cztery silniki elektryczne o mocy 2740 shp, napędzające dwa wały napędowe ze śrubami.
W trakcie II wojny światowej wziął udział w wojnie podwodnej na Pacyfiku. Podczas siedmiu odbytych patroli wojennych, zatopił oficjalnie sześć jednostek japońskich. Wyróżniającym jednak sukcesem okrętu, było zatopienie trzech japońskich okrętów podwodnych w ciągu 76 godzin.
Po zakończeniu wojny, 6 kwietnia 1946 roku, został wycofany ze służby i przeniesiony do rezerwy Floty Pacyfiku. W związku z wybuchem konfliktu koreańskiego, 7 marca 1952 roku został ponownie przyjęty do służby i przeniesiony do działań na Atlantyku. 1 listopada 1969 roku został ostatecznie wycofany ze służby, od 18 lutego 1972 roku zaś pełni rolę okrętu-muzeum.
Budowa i konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Na etapie planowania, nowa jednostka typu Balao nosić miała nazwę Acoupa. Jeszcze jednak przed rozpoczęciem budowy, 24 września 1942 roku, nazwa planowanej jednostki został zmieniona na Bathfish, oznaczającą drapieżną rybę z rodziny Ogackowatych[1]. 27 grudnia 1942 roku w stoczni Portsmouth Naval Shipyard położono stępkę pod nową jednostkę, którą zwodowano 5 maja 1943 roku. 21 sierpnia 1943 roku, okręt został przyjęty do służby w United States Navy pod nazwą USS Batfish z numerem kadłuba SS-310.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ USS Batfish. The Champion Submarine-Killing Submarine of World War Two. ussbatfish.com. [dostęp 2013-12-10]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 306-307. ISBN 1-8510-9563-2.
- Peter Padfield: War beneath the sea: submarine conflict during World War II. New York: John Wiley, 1996. ISBN 0-471-14624-2.
- Robert Cecil Stern: The hunter hunted: Submarine versus submarine: encounters from World War I to the present. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2007. ISBN 1-59114-379-9.
- Norman Friedman: U.S. Submarines through 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 978-1-55750-263-6.
- Norman Polmar: The American submarines. Annapolis, Md.: Nautical Aviation Pub. Co. of America, 1981. ISBN 0-933852-14-2.