Przejdź do zawartości

Układ wielki kanoniczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Układ wielki kanoniczny, zespół wielki kanoniczny – pojęcie z fizyki statystycznej.

Jest to układ termodynamiczny spełniający następujące warunki:

  1. ma kontakt z termostatem, tj. jest podukładem układu o stałej temperaturze,
  2. ma kontakt z zasobnikiem masy (może wymieniać cząstki z otoczeniem),
  3. ma stałą objętość

Wielka suma statystyczna

[edytuj | edytuj kod]

ale:

– aktywność,
suma kanoniczna układu niezależnych cząstek,

to:

gdzie:

Hamiltonian całego układu,
stała Boltzmana,
temperatura układu (równa temperaturze otoczenia),
potencjał chemiczny.

Prawdopodobieństwo mikrostanów

[edytuj | edytuj kod]

Prawdopodobieństwo stanu układu i-tego o energii i liczbie cząstek wynosi:

Związek z termodynamiką

[edytuj | edytuj kod]

W układzie wielkim kanonicznym definiujemy wielki potencjał kanoniczny

więc:

ciśnienie,
entropia,
– średnia liczba cząstek.

Dodatkowo:

czyli

Na mocy twierdzenia Eulera o funkcji jednorodnej:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]